Εθνική απαισιοδοξία

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το ταξίδι – μαρτύριο της προκριματικής φάσης του Euro 2016 της Εθνικής μας ποδοσφαίρου, ολοκληρώνεται απόψε στο «Γ. Καραϊσκάκης», χωρίς η ομάδα να έχει βρει την «Ιθάκη» της. Αντιθέτως, η λάμψη από το 2004, όχι μόνο έσβησε, αλλά καλύφθηκε και από ένα μαύρο σύννεφο, που είναι δύσκολο να διαλυθεί. Τι αποζητεί απόψε η «Γαλανόλευκη» απέναντι στην Ουγγαρία; Οσο κι αν φαντάζει… σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το πρώτο της γκολ και την πρώτη της νίκη, στην έδρα της!

Το ποιος και τι έφταιξε, έχει αναλυθεί κατ’ εξακολούθηση από τους κάθε λογής ειδικούς. Βάσει των συμπερασμάτων τους, την αποκλειστική ευθύνη, τη φέρνουν οι διοικήσεις της ΕΠΟ, επί Σαρρή παλαιότερα και Γκιρτζίκη σήμερα. Σίγουρα το μερίδιο που τους αντιστοιχεί είναι πολύ μεγάλο, αλλά δεν είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι.

Το βασικό που θα πρέπει να τους καταλογιστεί, είναι όχι η επιλογή των ομοσπονδιακών προπονητών, αλλά η μη στήριξή τους. Απόδειξη η πορεία του Ρανιέρι με τη Λέστερ. Ο Ιταλός απολύθηκε, για να έρθει ο Μαρκαριάν και να φύγει κι αυτός. Ανίκανοι και οι δύο; Λίγο δύσκολο. Θα πρέπει να αναζητηθούν κι αλλού οι αιτίες του κακού.

Μία από αυτές, είναι η… έπαρση που υπάρχει, από το 2004, σ’ αυτούς που εργάζονται στην ΕΠΟ. Από τον… φύλακα μέχρι τον εκάστοτε πρόεδρο. Ολοι έχουν την εντύπωση πως διαθέτουν το «αλάθητο του Πάπα». Δεν σηκώνουν κουβέντα και φυσικά όποιος έχει αντίθετη άποψη από τη δική τους είναι «εχθρός της Εθνικής». Θυμηθείτε όταν γραφόταν πως ναι μεν παίρνουμε αποτελέσματα, αλλά δεν παίζουμε μπάλα…

Τότε είχε καλλιεργηθεί, μέσω της επικοινωνιακής τους πολιτικής, ένα τοίχος προστασίας για την ομάδα. Με τη λογική πως όχι μόνο ποτέ δεν φταίνε οι παίκτες, αλλά αντιθέτως πως διαθέτουμε πληθώρα ταλέντων, που αδικούνται από τα αποτελέσματα. Από το σημείο αυτό ξεκίνησε και η… κατρακύλα, η οποία πιστεύω πως θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα.

Οι λόγοι είναι απλοί. Πρώτον πού είναι οι καλοί παίκτες, όταν αναγκάζεται ο υπηρεσιακός ομοσπονδιακός προπονητής να καλέσει παιδιά που δεν έχουν εμπειρία από διεθνή παιχνίδια με τις ομάδες τους. Τζανετόπουλος, Πέλκας είναι δύο παραδείγματα. Πιθανόν να έχουν περίσσιο ταλέντο. Ομως δεν τους εμπιστεύεσαι αμέσως τη φανέλα με το Εθνόσημο. Τους καλείς σταδιακά και τους εντάσσεις στο σύνολο. Αλλιώς θα τους «κάψεις. Για να το κάνεις, σημαίνει πως δεν έχεις άλλες λύσεις.

Και ο δεύτερος λόγος είναι, πως μας τελείωσαν πλέον οι… τριτοκοσμικοί αντίπαλοι. Αφενός δεν ανήκουμε στους ισχυρούς και αφετέρου, οι ομάδες άλλων χωρών έκαναν βήματα μπροστά και εμείς άλματα προς τα πίσω.

Επομένως, ο νέος ομοσπονδιακός προπονητής, θα πρέπει να κοπιάσει πολύ, σε βάθος χρόνου, για να δημιουργήσει πάλι μία ανταγωνιστική Εθνική. Με την προϋπόθεση πως θα του ανατεθεί εν λευκώ και θα σταματήσουν οι παρεμβάσεις της ΕΠΟ, μέσω των «δικών» της φίλων στα ΜΜΕ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή