Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 και του 1972, ένα μικρόσωμο κορίτσι από την Ανατολική Γερμανία εντυπωσίασε τους θεατές με τα δύσκολα και θεαματικά προγράμματά της. Κανείς, τότε, δεν θα φανταζόταν ότι η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ δεν θα μεσουρανούσε μόνο στα ταπί του αθλητισμού αλλά και σε αυτά της επιστήμης, καθώς εφηύρε τον τεχνητό μεσοσπονδύλιο δίσκο. Καθηγήτρια ιατρικής, σήμερα, και μία από τις πλουσιότερες γυναίκες της Ευρώπης. Αυτή είναι η ιστορία της Κάριν Μπούτνερ Γιανζ, η ιστορία μιας γυναίκας που δεν παραδίδει τα όπλα και έχει μάθει να νικάει τις αντιξοότητες και να πετυχαίνει τους στόχους της.
Η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1952, στην περιοχή της Λιούμπεν. Ως παιδί δεν κατάφερε να παίξει μαζί με τους συνομήλικούς της στο γραφικό ποτάμι της πόλης της. Ούτε και με τις κούκλες έπαιξε. Ο πατέρας της, ο Γκίντο Γιανζ είχε εφεύρει «ειδικά» παιχνίδια για τη μικρή. Καθηγητής γυμναστικής σε σχολείο της περιοχής, διακατεχόταν από την άποψη ότι «με τη γυμναστική μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα». Η γέννηση της Κάριν του έδωσε την ευκαιρία για να προσπαθήσει να επιβεβαιώσει την άποψή του. Κατασκεύασε στην κούνια της μικρής μία μπάρα ώστε η πιτσιρίκα να μάθει τις διατάσεις πριν ακόμα περπατήσει.
Λίγο πριν φτάσει στην ηλικία των πέντε ετών, η Κάριν απέκτησε ένα νέο παιχνίδι. Φυσικά δεν ήταν κούκλα αλλά μία κατασκευή που έμοιαζε με δίζυγο. Ο πατέρας της κατασκεύασε μία στον κήπο και μία στη σοφίτα ώστε η βροχή να μην αποτελεί εμπόδιο για την προπόνηση της πιτσιρίκας. «Της έλεγα να κάνει δύσκολα άλματα και τα έκανε. Οταν είσαι παιδί δεν έχεις κανένα φόβο» έχει πει ο πατέρας της, μετέπειτα, Ολυμπιονίκη, σε συνέντευξή του.
Ο Γκουίντο Γιανζ είχε σκοπό να δημιουργήσει ένα νέο αστέρι της ενόργανης γυμναστικής. Οταν η Κάριν πήγαινε στο δημοτικό, ο πατέρας της την έστειλε εσωτερική σε αθλητικό σχολείο και έμεινε ασυγκίνητος μπροστά στις ικεσίες της για να γυρίσει πίσω στο σπίτι. «Δεν της άρεσε να μοιράζεται το δωμάτιο με άλλες συνομήλικές της. Ηθελε να επιστρέψει στο σπίτι» θα πει αργότερα. Τελικά, τα πολλά δάκρυα έπεισαν τον πατέρα της και την έγραψε στον σύλλογο της Ντιναμό Βερολίνου όπου η μικρή ένιωθε πιο άνετα γιατί ήταν κοντά στο σπίτι της.
Σε ηλικία 12 ετών, η Κάριν έγινε πρωταθλήτρια νέων. Ηταν τόσο μικρόσωμη που η επιτροπή δεν μπορούσε να τοποθετήσει το ύφασμα με τον αριθμό συμμετοχής στη λιλιπούτεια πλάτη της. Στα δεκαπέντε της εντυπωσιάζει την κριτική επιτροπή και το κοινό, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Αμστερνταμ. Στην πρώτη της διεθνή εμφάνιση κατέκτησε ένα ασημένιο μετάλλιο και ένα χάλκινο. Ο Γκουίντο Γιανζ είχε πετύχει τον σκοπό του. Δημιούργησε μία πρωταθλήτρια.
Μακριά, όμως, από τα ταπί η Κάριν Γιανζ δεν θύμιζε σε τίποτα το λαμπερό κορίτσι που εκτελούσε με μοναδική επιδεξιότητα προγράμματα στους ασύμμετρους ζυγούς ή εντυπωσιακά άλματα. Η μεγάλη της αγάπη ήταν το διάβασμα και η ιατρική. Προσπαθούσε να κλέψει χρόνο από τις προπονήσεις και διάβαζε τα μαθήματά της. Οι υποχρεώσεις της ενόργανης και οι ατελείωτες ώρες προπόνησης δεν στάθηκαν ικανές για να μειώσουν την όρεξή της για μάθηση. Στο σχολείο έκανε πρωταθλητισμό. Οπως και στα ταπί. Εξάλλου, το είχε αποφασίσει από την ηλικία των εννέα ετών ότι θα γινόταν γιατρός. Επρεπε, όμως, να εκπληρώσει και το όνειρο του πατέρα της.
Ενα τέλος και μία νέα αρχή
Το 1968, σε ηλικία 16 ετών, η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ ήταν μία από τις καλύτερες αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής της Ανατολικής Γερμανίας. Ως μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας της χώρας ταξίδεψε στο Μεξικό για να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς.
Οι ασύμμετροι ζυγοί υπήρξαν από τα αγαπημένα όργανα της αθλήτριας και ανέβηκε στη δεύτερη θέση του βάθρου. Από το Μεξικό έφυγε και με ένα χάλκινο μετάλλιο από το σύνθετο ομαδικό.
Γεννημένη για πρωταγωνίστρια, η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ στενοχωρήθηκε που δεν ανέβηκε στην πρώτη θέση του βάθρου και αύξησε τις ώρες των προπονήσεών. Οχι, όμως, σε βάρος της εκπαίδευσης. Το 1969 ήταν η χρονιά της. Ηταν απόλυτη πρωταγωνίστρια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εφυγε από τη Λαντσκρόνα με τέσσερα χρυσά και ένα ασημένιο. Το 1970, στο παγκόσμιο στην Λιουμπλιάνας συγκέντρωσε δύο ασημένια και ένα χρυσό. Οι σχολικές εξετάσεις δεν της επέτρεψαν να κερδίσει κάτι περισσότερο. Το 1971 ήταν ιδιαίτερη χρονιά για τη μικρή πρωταθλήτρια. Δεν πήρε μέρος σε καμιά μεγάλη διοργάνωση αλλά άρχισε να σπουδάζει την αγαπημένη της επιστήμη, την ιατρική, στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όμως, του Μονάχου πλησίαζαν και η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ είχε ακόμη μία υποχρέωση…
Το 1972 άφησε για λίγο τις σπουδές. Πήρε μέρος στη διοργάνωση του Μονάχου και συνέλεξε δύο χρυσά, δύο ασημένια και ένα χάλκινο. Στο άλμα εκτέλεσε μία πρωτοποριακή και δύσκολη άσκηση που πήρε το όνομά της. Για τις επιτυχίες αναδείχθηκε αθλήτρια της χρονιάς και σε ηλικία 20 ετών ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει την ενόργανη. «Ηξερα ότι είχα φτάσει στο ζενίθ μου. Επρεπε να ξεκινήσει και η καριέρα μου στην ιατρική» έχει δηλώσει σε συνέντευξή της.
Το πιο… χρυσό μετάλλιο το κατέκτησε στην ιατρική
Το 1972, η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ κρέμασε τα αθλητικά κορμάκια, φόρεσε την ιατρική μπλούζα και άρχισε τα… άλματα στον τομέα της ιατρικής. Ηθελε να αναδειχθεί και εκεί σε πρωταγωνίστρια.
Η διπλωματική της εργασία ήταν επάνω στην ιατρική πρώτων βοηθειών και αφού έκανε έξι μήνες πρακτική στην Κλινική Charite, διάλεξε ειδικότητα την ορθοπεδική και πήρε διδακτορικό με εξειδίκευση σε διαγνώσεις γονάτου. Το 1984 και ενώ όλες οι συναθλήτριές της είχαν γίνει προπονήτριες, η Κάριν Μπούτνερ Γιανζ κατοχύρωσε την πατέντα για τον τεχνητό μεσοσπονδύλιο δίσκο. Το 1989, τη χρονιά που γκρεμίστηκε το Τείχος του Βερολίνου, ανέπτυξε την πρώτη προσθετική στη σπονδυλική στήλη και η φήμη της ως γιατρού εκτοξεύτηκε. Ο τεχνητός δίσκος φέρει το όνομα της Κλινικής (Charite). Η γιατρός το 1990 έφυγε από το Charite και ανέλαβε τη διοίκηση του ορθοπεδικού νοσοκομείου Hellersdorf. Το 2004 έγινε διευθύντρια στο κρατικό νοσοκομείο Vivantes, στο Φρίντριχσεν του Βερολίνου. Την ίδια χρονιά, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων έδωσε άδεια για τη χρησιμοποίηση του τεχνητού μεσοσπονδύλιου δίσκου και στην Αμερική, κάτι που πρόσθεσε αρκετά μηδενικά στους τραπεζικούς λογαριασμούς της παλαιάς αθλήτριας. Τα επόμενα χρόνια έγινε και επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ορθοπεδικής Εταιρείας Αθλητικής Ιατρικής.
Μέσα, όμως, σε αυτή την εντυπωσιακή καριέρα υπάρχει και ένα… μελανό σημείο. Το 2012 κατηγορήθηκε ότι διατηρούσε ερωτική σχέση με μία ανώτερη υπάλληλο στον όμιλο της Vivantes όπου ήταν επικεφαλής και απολύθηκε. Η Γιανζ κατέφυγε στη δικαιοσύνη και, τελικά, υπήρξε εξωδικαστικός συμβιβασμός.
Σήμερα εξακολουθεί να διδάσκει ιατρική σε Πανεπιστήμια, έχει ιδρύσει ένα ίδρυμα με το όνομά της και στις ελάχιστες ελεύθερες ώρες της, της αρέσει να χορεύει.