Εχει καταντήσει γραφικό, έπειτα από επεισόδια στα ελληνικά γήπεδα, υπεύθυνοι και… ανεύθυνοι να αναλύουν το πώς και γιατί δημιουργήθηκαν, ποιος φταίει και τι πρέπει να γίνει, ώστε να μη θρηνήσουμε θύματα. Η μεγάλη πλειοψηφία των φιλάθλων έχει βαρεθεί και η απομάκρυνσή τους δεν είναι μόνο από τις εξέδρες, αλλά ακόμα και από τους… καναπέδες τους.
«Σιγά μην παρακολουθώ αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος», είναι η επωδός που ακούγεται σε κάθε συζήτηση που πάει να ανοίξει για τη Σούπερ Λίγκα. Ετσι φτάσαμε στο σημείο να μην απέχουμε και πολύ από τον… πάτο, αν δεν τον έχουμε πιάσει ήδη.
Θα πείτε «και καλά, δεν υπάρχει σωτηρία»; Πιστεύω πως σε προβλήματα όπως «η βία στα γήπεδα», η λύση δεν πρέπει να είναι… βίαιη. Γιατί, ως γνωστόν, το αποτέλεσμα εννιά στις δέκα θα είναι αρνητικό. Γι’ αυτό από αυτήν εδώ τη στήλη για περισσότερες από δύο δεκαετίες έχω υποστηρίξει πως μόνο με ειλικρινή συναίνεση και συνεργασία των παραγόντων, που θα αφήσουν στην άκρη τα προσωπικά τους συμφέροντα και ματαιοδοξίες, και χωρίς τη μεσολάβηση του κράτους, υπάρχει ελπίδα να δούμε άσπρη μέρα.
Δυστυχώς ουδείς μέχρι σήμερα δεν έδειξε μια τέτοια διάθεση, αποδεικνύοντας πως βασικό μέλημά τους δεν είναι η σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά η δική τους παραμονή ή αναρρίχηση στην κορυφή του…