Μπορούν τα αθλήματα με σωματική επαφή να δημιουργήσουν μακροπρόθεσμο πρόβλημα σε ζωτικά όργανα των αθλητών; Αυτό διερωτήθηκε ο Τζον Μπίτι πρώην αθλητής του ράγκμπι και τωρινός σχολιαστής και αρθρογράφος του BBC. Πέρυσι, μάλιστα, ο Μπίτι δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο συναντούσε παλαίμαχους αθλητές που πάσχουν από άνοια, προσπαθώντας να αντιληφθεί αν το πρόβλημα υγείας τους σχετίζεται με το άθλημα που υπηρετούσαν ως νέοι.
Μέσα σε αυτό το φιλμ, φιλοξενεί και την άποψη του επί τριάντα χρόνια γιατρού της εθνικής ομάδας ράγκμπι της Σκωτίας.
Στην ένωση παικτών ράγκμπι της Σκωτίας πραγματοποιούνται καθημερινά συνεδρίες μεταξύ πρώην παικτών μεγάλης ηλικίας και μέσω παλιών φωτογραφιών που τους απεικονίζουν νέους να παίζουν ράγκμπι εξασκούν το μυαλό και τη μνήμη τους. Το πρόγραμμα έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα της άνοιας, μέσω των ισχυρών αναμνήσεων.
Ο Μπίτι παρακολούθησε από κοντά μια εκ των συνεδριών και είχε το βλέμμα του στραμμένο σε μια συγκεκριμένη περίπτωση: αυτή του Ντέιβιντ Σέντεν. Ο Σέντεν ήταν ένας σκληροτράχηλος, ταχύς παίκτης της δεκαετίας του 1970 και έπαιζε για την εθνική Σκωτίας. Περίπου στα 50 του, διαγνώστηκε με άνοια και τώρα στα 71 του δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσει. Η κόρη του δήλωσε πως κατά τη διάρκεια των συνεδριών, η κατάσταση της υγείας του παρουσιάζει μια σχετική βελτίωση, τουλάχιστον ως προς την ψυχολογία του.
Το παρατσούκλι του Σέντεν ως παίκτη, ήταν «το δόρυ» και αυτό προέκυψε λόγω του ιδιαίτερου στυλ που είχε κατά τη διάρκεια των προσπαθειών του ως αμυντικού. Η κόρη του πιστεύει πως αυτή η πρώιμη άνοια, είναι απόρροια των χτυπημάτων που δεχόταν ως παίκτης. Μετά τη δημοσίευση του ντοκιμαντέρ από τον Μπίτι που αναφερόταν και σε τέτοιες περιπτώσεις, πολλοί ήταν εκείνοι που μοιράστηκαν ανάλογες εμπειρίες με αυτές του Σέντεν.
Οι διηγήσεις τους είναι τρομακτικές και στενάχωρες ιδίως όταν αυτές σχετίζονται με χτυπήματα κατά τη διάρκεια των αγώνων, ενώ τα επιστημονικά στοιχεία που συσχετίζουν τις παθήσεις με μακροχρόνια τραύματα ενισχύονται ολοένα και περισσότερο. Οι έρευνες μάλιστα δεν αναζητούν ως πηγές μόνο τους αγώνες, αλλά δίνουν βάση και στην καθημερινή προπόνηση, όπου λαμβάνουν χώρα πολλαπλά μικρά χτυπήματα στο κεφάλι.
Ερευνες που γίνονται με βάση το αμερικανικό ποδόσφαιρο, αλλά και το ράγκμπι δείχνουν πως η Χρόνια τραυματική Εγκεφαλοπάθεια (ΧτΕ) εμφανίζεται σε αθλητές, αλλά αυτή η πάθηση μπορεί στην παρούσα φάση να εξακριβωθεί, μόνον μετά θάνατον. Ο Ντόναλντ Μακλέοντ, που ήταν γιατρός της εθνικής ομάδας της Σκωτίας στο ράγκμπι από το 1967 ώς το 1995, αναφέρει: «Είμαι πεπεισμένος πως κάποιοι τραυματισμοί που είδα ως γιατρός, εμφάνιζαν κάποια πρώτα δείγματα ΧτΕ σε νεαρή ηλικία και ανησυχώ αρκετά για αθλητές της δεκαετίας του 1980 και του 1990, καθώς τότε δεν υπήρχε η αίσθηση πως το άθλημα μπορεί εν δυνάμει να προκαλέσει προβλήματα Υγείας».