Στο ποδόσφαιρο, αλλά και γενικά στον αθλητισμό, δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι πρόσφατες καταγγελίες και οι αποπομπές των προέδρων της FIFA και UEFA, Μπλάτερ και Πλατινί, αποδεικνύει πως το δημοφιλέστερο άθλημα έχει διαβρωθεί, από την ώρα που σε αυτό έχουν επενδυθεί και διακινούνται τεράστια ποσά, από παράγοντες, χορηγούς, ακόμη και κυβερνήσεις.
Μέσα στο ζοφερό αυτό κλίμα γεννήθηκε, μεγάλωσε, ανδρώθηκε και το ελληνικό επαγγελματικό μας πρωτάθλημα. Με τα ερασιτεχνικά σωματεία να μετατρέπονται σε ανώνυμες εταιρείες, χωρίς να υπάρχει το απαραίτητο νομικό πλαίσιο, που θα τις προστάτευε από τους παρείσακτους. Ετσι, επί 35 χρόνια πορεύτηκε, με το κράτος να παρεμβαίνει, θέλοντας οι εκάστοτε διοικήσεις της ΕΠΟ να είναι σύμφωνες με τα πολιτικά φρονήματα των κυβερνώντων.
Το έργο εμείς οι παλαιότεροι το έχουμε ξαναδεί. Κάθε φορά που ο αρμόδιος υφυπουργός ήθελε να παρέμβει στα εσωτερικά των ομοσπονδιών, αυτές στύλωναν τα πόδια και επικαλούνταν τον «μπαμπούλα» της απομόνωσης από την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Και χωρίς καμία εξαίρεση, κέρδιζαν πάντα σ’ αυτόν τον «ψυχρό πόλεμο». Αυτός είναι ο κανόνας του παιχνιδιού, τον οποίο είχαν αποδεχθεί οι πάντες, για να γίνουμε μέλη αυτών και των προνομίων –για ομοσπονδίες και ομάδες– που προέρχονται από αυτές τις συμμετοχές.
Σίγουρα, όλα αυτά τα γνωρίζει και ο σημερινός πολιτικός προϊστάμενος του ελληνικού αθλητισμού. Και θέλω να πιστεύω πως οι προθέσεις του, για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου μας, είναι αγνές. Θεωρώ όμως πως η προσέγγισή του στο πρόβλημα, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο είτε από λανθασμένες υποδείξεις των συμβούλων του, είναι εντελώς άστοχη.
Πέρασε ένα νόμο, με τον οποίο απέκτησε εκτός από νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες. Διέκοψε το πρωτάθλημα, για να το ξαναρχίσει. Εκλεισε τη «Θύρα 13» της Λεωφόρου, αλλά δεν τόλμησε να κλείσει τη «Θύρα 4» της Τούμπας. Τα επεισόδια δεν σταμάτησαν. Υπήρξαν στο Περιστέρι, αλλά και σε αρκετά παιχνίδια της Β΄ Εθνικής. Γεγονός που αποδεικνύει πως με τις απαγορεύσεις δεν λύνεται το πρόβλημα. Αντιθέτως, είναι μία έμμεση παραδοχή πως ένα κράτος, μία κυβέρνηση δεν είναι ικανή να τιθασεύσει και να απομονώσει 100-200 ταραχοποιούς.
Η όλη ιστορία θυμίζει τις συγκεντρώσεις σε απεργίες ή διαμαρτυρίες, χιλιάδων ατόμων, που αμαυρώνονται από τα επεισόδια που προκαλούν οι «γνωστοί-άγνωστοι», οι οποίοι συλλαμβάνονται, οδηγούνται στα αστυνομικά τμήματα για μία νύχτα και την επομένη αφήνονται ελεύθεροι, για να συνεχίσουν το έργο τους. Την εποχή της 7ετούς χούντας, είχαν απαγορευτεί οι συγκεντρώσεις. Ομως το πρωτάθλημα, διεκόπη μόνο για μία εβδομάδα, για να συνεχιστεί κανονικά. Μάλιστα, το πρώτο παιχνίδι ήταν μεταξύ Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, στο Φάληρο, με την παρουσία οπαδών και από τις δύο ομάδες!
Συμφωνώ, πως δεν είναι και ό,τι καλύτερο, να λέμε συνέχεια «ναι» στους ξένους. Ομως, θα πρέπει ο κάθε πολιτικός να γνωρίζει μέχρι πού φτάνουν τα πόδια, όχι τα δικά του, αλλά της Ελλάδας. Γιατί και η χώρα θα υπάρχει έπειτα από αυτήν την κυβέρνηση, αλλά και το ποδόσφαιρο, μετά τον κ. Κοντονή.