Η αυγή της 14ης Απριλίου του 2016 θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη όλων των ανθρώπων του αθλητισμού, αφού συνδυάστηκε με την δύση της καριέρας του μεγάλου Κόμπι Μπράιαντ.
Στα 37 του χρόνια έδωσε τα ξημερώματα της Πέμπτης την τελευταία του παράσταση στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ αγωνιζόμενος στο παιχνίδι των Λος Αντζελες Λέικερς με τους Γιούτα Τζαζ.
Ο κόσμος που βρέθηκε στο Staples Center προσέφερε ένα μοναδικό standing ovation στον θρύλο των Λέικερς! Στον άνθρωπο που πέρυσι ξεπέρασε τον Μάικλ Τζόρνταν στη λίστα με τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ και συνολικά στην καριέρα του έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα!
Εκτός από αυτά ο μεγάλος Κόμπι, που πήρε το όνομά του από ένα πιάτο κρεάτων που άρεσε στους γονείς του, ήταν MVP των 2008, πολυτιμότερος στους τελικούς του πρωταθλήματος το 2009 και το 2010, ενώ συνολικά έχει αναδειχθεί 18 φορές All Star! Επίσης το 2006 και το 2007 αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ, ενώ στην πλούσια καριέρα του έχει καταφέρει να κερδίσει και διαγωνισμό καρφωμάτων!
Ηταν ο πρώτος γκαρντ που κέρδισε τη συμμετοχή του στο ΝΒΑ απευθείας μετά το λύκειο. Ο νεότερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ και ο νεότερος παίκτης που ξεπέρασε το φράγμα των 30 χιλιάδων πόντων στα 34 του. Με την εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών πανηγύρισε δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια σε Πεκίνο και Λονδίνο.
Η τελευταία παράσταση
Ανεπανάληπτες στιγμές έζησαν όσοι βρέθηκαν τα ξημερώματα της Πέμπτης στο Staples Center. Ολοι ήταν εκεί για να παραβρεθούν στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Κόμπι. Αυτός τους το ανταπέδωσε με συγκλονιστικό τροπο, αφού πέτυχε 60 πόντους, οδηγώντας τους Λέικερς στη νίκη επί της Γιούτα με 101-96!
Δεν ήθελε να φύγει με τίποτα από το παρκέ αν και είχε ανακοινωθεί πως θα έπαιζε μόνο για 32 λεπτά. 60 πόντους με 22/50 σουτ και 10/12 ελεύθερες βολές, συμπεριλαμβανομένων και 17 στη σειρά στην τελευταία περίοδο ήταν τα τελευταία του κατορθώματα.
“Επί 20 χρόνια όλοι μου έλεγαν: πάσαρε τη μπάλα. Σήμερα όλοι μου έλεγαν: μην πασάρεις” είπε γελώντας αμέσως μετά τη λήξη της αναμέτρησης ο Κόμπι.
Με 4,1'' να απομένουν και το ματς να έχει κριθεί μετά το κάρφωμα του Κλάρκσον, η Γιούυτα κάλεσε τάιμ άουτ και όλοι οι συμπαίκτες του Μπράιαντ έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν στο κέντρο του γηπέδου. Μετά το τέλος του τάιμ άουτ μπήκε στο γήπεδο και έγινε αμέσως αλλαγή για να αποθεωθεί για άλλη μία φορά φορά από τον κόσμο.
Ο μεγάλος Μάτζικ Τζόνσον τον παρουσίασε πριν από την έναρξη του αγώνα. Ο ίδιος στο τέλος απευθυνόμενος σατον κόσμο είπε: "Όλα τα ωραία τελειώνουν εδώ. Τελείωσαν σήμερα. Έπειτα από 20 χρόνια καριέρας" και έριξε τους τίτλους τέλους στην λαμπρή του καριέρα.
Οι τρεις επιστολές που συγκίνησαν όλο τον κόσμο
Στο αντίο του Κόμπι Μπράιαντ θα μείνουν στην ιστορία τρεις επιστολές. Η πρώτη ήταν η δική του, η δεύτερη του μεγάλου Μάτζικ Τζόνσον και η τρίτη ενός απλού οπαδού των Σέλτικς που αποχαιρέτησε τον άνθρωπο που μίσησε γιατί τον «πλήγωνε» στο γήπεδο.
Στην δική του επιστολή ο Κόμπι ανέφερε:
«Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά ήμουν απλά ένα παιδί. Κάποιοι από εσάς με δεχθήκατε. Κάποιοι από εσάς δεν το έκαναν. Αλλά όλοι σας με βοηθήσατε να γίνω ο παίκτης και ο άνθρωπος που βρίσκεται απόψε μπροστά σας. Μου δώσατε αυτοπεποίθηση για να βγάλω με καλό τρόπο τον θυμό μου. Η αμφιβολία σας μου έδωσε αποφασιστικότητα για να σας διαψεύσω. Είδατε τους φόβους μου να γίνονται δύναμη. Η απόρριψή σας με δίδαξε κουράγιο. Είτε με βλέπετε ως ήρωα είτε ως εχθρό, να ξέρετε ότι έβαλα κάθε συναίσθημα μου, κάθε κομμάτι πάθους και ολόκληρο τον εαυτό μου στο να είμαι Λέικερς. Όσα κάνατε για μένα είναι μεγαλύτερα από οτιδήποτε έχω κάνει για σας. Το τιμώ παίζοντας σήμερα και για το υπόλοιπο της σεζόν. Η αγάπη μου γι’ αυτή την πόλη, αυτή την ομάδα και για κάθε έναν από εσάς δεν θα σβήσει ποτέ. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό το απίστευτο ταξίδι».
Ο μεγάλος Μάτζικ Τζόνσον στην δική του επιστολή που δημοσιεύτηκε στο «The Playbook» έγραψε:
«Αγαπητέ Κόμπι,
Για 20 χρόνια σε έβλεπα να κυριαρχείς στο μπάσκετ. Από το "Great Western Forum" στο πιο διάσημο σε όλο τον κόσμο "Staples Center", αφιέρωσες τη ζωή σου στο να γίνεις ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχει δει ποτέ το μπάσκετ. Μέσα από την αφοσίωσή σου στην επιτυχία, την τρομερή όρεξη για δουλειά και την νοοτροπία του νικητή, κάθε χρόνο τελειοποιούσες τις ικανότητές σου πάνω από το αναμενόμενο.
Είσαι ένα παράδειγμα για τους συμπαίκτες σου και τους φίλους του μπάσκετ σε όλο τον κόσμο μέσω των εκπληκτικών επιτευγμάτων σου στο παρκέ και των εκτεταμένων φιλανθρωπικών προσπαθειών σου εκτός παρκέ. Ως ένας πέντε φορές πρωταθλητής του ΝΒΑ, 18 φορές NBA All Star, MVP του ΝΒΑ και δύο φορές ΜVP των τελικών, οδήγησες την ομάδα σου δίνοντας το παράδειγμα και έδειξες πώς φτάνεις την επιτυχία. Ως ένα μέλος των All NBA – Teams 15 φορές και 12 φορές μέλος των All – Defensive Teams, συνέχισες να δίνεις πολλά, αλλά δεν σταμάτησες εκεί. Έκανες τη 2η καλύτερη επίδοση στο σκοράρισμα στο ΝΒΑ με 81 πόντους σε ένα ματς και έγινες ο 3ος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ, γράφοντας για πάντα το όνομά σου στην ιστορία του ΝΒΑ. Κάθε βράδυ που έπαιζες, ανυπομονούσα να σε δω, γνωρίζοντας πως θα μπορούσα να παρακολουθήσω ένα απίστευτο σουτ ή μια κίνηση, που δεν είχα δει ποτέ ξανά στο παρκέ. Θαύμασα τις δεξιότητές σου και λάτρεψα την ενέργεια που έφερες στο παιχνίδι, φορώντας αυτή την μωβ – χρυσή φανέλα. Δεν απογοήτευσες ποτέ την πόλη, τους φίλους των Λέικερς και τους φίλους του μπάσκετ σε όλο τον κόσμο. Το μόνο που σε ένοιαζε ήταν να κερδίζεις παιχνίδια και πρωταθλήματα και γι' αυτό τόσο πολλοί άνθρωποι σε αγάπησαν. Θα μπεις σε μια θρυλική λίστα των καλύτερων παικτών των Λέικερς και των Hall Of Famers. Οι φανέλες τους κρέμονται με περηφάνια στην οροφή του "Staples Center" και σύντομα η δική σου θα λάμπει δίπλα σε αυτές: από τους Gail Goodrich, Jerry West, Elgin Baylor και τον Wilt Chamberlain μέχρι τους Kareem Abdul Jabbar, Jamaal Wilkes, James Worthy και τον Shaquille O’Neal. Λίγοι άνθρωποι άλλαξαν το μπάσκετ, αλλά εσύ θα θεωρείσαι ένας από αυτούς μαζί με τους συμπαίκτες μου στην "Dream Team", τον Λάρι Μπερντ και τον Μάικλ Τζόρνταν. Απόλαυσα κάθε λεπτό της καριέρας του. Ευχαριστώ για όλες τις φανταστικές αναμνήσεις. Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος Κόμπι Μπράιντ!»
Στο δικό του γράμμα ένας ανώνυμος φίλος των Σέλτικς το αποχαιρέτησε με τον δικό του συγκλονιστικό τρόπο:
«Προς τον Κόμπι Μπράιαντ,
Σε μισώ. Πώς μπορείς να με κατηγορήσεις; Ως οπαδός των Σέλτικς ήμουν εναντίον σου για δύο δεκαετίες. Χάρηκα με τον πόνο σου όταν οι Σέλτικς μου σε νίκησαν στους τελικούς του 2008. Ο Πολ Πιρς το άξιζε πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εσύ. Εσύ είχες ήδη τρία δαχτυλίδια εκείνη τη στιγμή.
Αλλά αυτά τα τρία δεν ήταν αρκετά για εσένα. Πήρες την εκδίκησή σου και το πέμπτο σου δαχτυλίδι το 2010, ξεριζώνοντας την καρδιά μου. Ελπίζω να ξέρεις ακόμα πόσο τυχερός ήσουν που ο Κέντρικ Πέρκινς ήταν νοκ-άουτ στο έβδομο ματς των τελικών.
Διάβασα το αποχαιρετιστήριο γράμμα σου και σοκαρίστηκα. Όχι επειδή ανακοίνωσες την απόσυρσή σου από την ενεργό δράση, αφού αυτό το ξέραμε ήδη. Σοκαρίστηκα από τον τρόπο που με έκανε το γράμμα σου να νιώσω.
Στο μυαλό μου, πάντα έβαζα εσένα και τον Ντέρεκ Τζίτερ μαζί. Είστε οι παίκτες, που εμείς οι οπαδοί των Σέλτικς, μισούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να μην σεβόμαστε. Έχετε παίξει το παιχνίδι με τον σωστό τρόπο: με πάθος, με περηφάνια και με επαγγελματισμό.
Ήσασταν οι πραγματικοί μαθητές του παιχνιδιού που έψαξαν για την τελειότητα δουλεύοντας πιο σκληρά από κάθε άλλον. Γίνατε πραγματικά είδωλα για την εποχή σας, ο καθένας στον χώρο του. Αποδεχθήκατε κάθε πρόκληση. Τα δώσατε όλα. Βάλατε τα σώματά σας σε κίνδυνο. Ξέρατε πώς να νικήσετε. Δείξατε σεβασμό στο σπορ σας και στην αντιπαλότητα με την Βοστώνη.
Στις 30 Δεκεμβρίου θα παίξεις για τελευταία φορά στη Βοστώνη. Αυτή είναι η τελευταία φορά για εμάς, τους οπαδούς των Σέλτικς, ώστε να ωθήσουμε στη νίκη την ομάδα μας απέναντι στον πιο κυρίαρχο παίκτη που έχει γράψει ποτέ ιστορία στους Σέλτικς και τους Λέικερς.
Καθώς φεύγεις, φεύγει και ό,τι έχει μείνει από την αντιπαλότητα που κάποτε κυριαρχούσε στο ΝΒΑ. Ίσως κάποια μέρα να αναζωπυρωθεί με νέα πρόσωπα. Ίσως όχι.
Οπότε, όταν έρθεις στο γήπεδό μας τον επόμενο μήνα, ελπίζω το κοινό να σου κάνει τη ζωή… κόλαση. Ελπίζω να σε ενοχλούν και να σε αποδοκιμάζουν πιο έντονα απ’ ότι έκαναν στα ματς που κρινόταν το πρωτάθλημα. Εύχομαι να χάσεις κάθε βολή. Εύχομαι να μην ξεχάσεις ποτέ πως είναι να είσαι περιτριγυρισμένος από 17.000 οπαδούς που φωνάζουν, που έχουν πράσινο αίμα και θα έδιναν τα πάντα για να σε δουν να αποτυγχάνεις μια τελευταία φορά. Εύχομαι να νικήσουμε τους Λέικερς άλλη μία φορά.
Και όταν σηκωθείς από την πλάγια γραμμή στην τέταρτη περίοδο και οι Σέλτικς μου είναι μπροστά με 20 πόντους, τότε νομίζω πως κάτι όμορφο θα συμβεί. Όλοι οι άνθρωποι στο ‘Γκάρντεν’ θα σταματήσουν να σε αποδοκιμάζουν. Θα σηκωθούν όρθιοι και θα δείξουν τον σεβασμό τους με το πιο δυνατό, το πιο παθιασμένο standing ovation που έχεις ζήσει ποτέ. Θα φωνάζουμε το όνομά σου. Θα ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου. Θα σου λέμε γλυκόπικρους αποχαιρετισμούς.
Λένε πως ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις μέχρι να φύγει. Έτσι, πριν φύγεις, θέλω να σου πω ευχαριστώ για το γεγονός ότι είσαι κάτι περισσότερο από ένας παίκτης του μπάσκετ. Για μια ολόκληρη γενιά φίλων του ΝΒΑ, εσύ είσαι το μπάσκετ.
Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό… Αλλά πραγματικά θα μου λείψεις.
Σε αγαπάω (και σε μισώ) για πάντα,
Ένας οπαδός των Σέλτικς που δεν σε εκτιμούσε αρκετά».