Ο Φερνάντο Σάντος φεύγει από την Εθνική μας και κατακτά με την Πορτογαλία το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ο Κλάουντιο Ρανιέρι, ο προπονητής που θεωρήθηκε ο πιο αποτυχημένος που πέρασε από τη «γαλανόλευκη», κερδίζει με τη «φτωχή» Λέστερ το τρόπαιο στην Αγγλία.
Μπορεί τελικά να είναι τόσο άσχετοι εκεί στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και να «τρώνε» τους άξιους προπονητές; Μήπως τελικά, όπως και στην πολιτική, όπου υπερέχει το κομματικό συμφέρον από το εθνικό, στον αθλητισμό οι παράγοντες, όχι μόνο της ΕΠΟ αλλά και ορισμένων άλλων ομοσπονδιών, κρίνουν και αποφασίζουν με… έγχρωμα γυαλιά;
Μήπως όμως σ’ αυτή τη διαδικασία του «φαγώματος» των ικανών φταίνε και τα ΜΜΕ, μερίδα των οποίων δεν ενδιαφέρεται για την αντικειμενική ενημέρωση των φιλάθλων, αλλά για την προβολή, παραγόντων, προπονητών και παικτών; Ή ακόμα και για τα συμφέροντα των μάνατζερ;
Η μη παραμονή του Φερνάντο Σάντος στην Εθνική μας αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα, κραυγαλέα, λάθη της τότε διοίκησης της ΕΠΟ. Ομως το ίδιο λάθος είχαν κάνει και η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ, όπου δεν μπόρεσε να παρουσιάσει «έργο»; Τώρα, σχεδόν όλοι, μεταξύ των οποίων και «κατήγοροί» του, τον αποθεώνουν. Εγινε ο «δικός» μας άνθρωπος. Οπως είχε γίνει και ο Οτο Ρεχάγκελ. Με τη μόνη διαφορά ότι ο Γερμανός είχε κλείσει ερμητικά τις πόρτες των αποδυτηρίων. Κάτι που δεν φρόντισε να κάνει ο Πορτογάλος…