Ο Τύπος, σε όλες τις μορφές του και στην μεγάλη πλειονότητά του, αρέσκεται να προβάλλει το «κακό». Αυτό «πουλάει». Το καλό περνάει σχεδόν απαρατήρητο. Δεν προκαλεί. Δώσε στον κόσμο βία και ανέβασε θεαματικότητες, ακροαματικότητες και φύλλα.
Η Δευτέρα που μας πέρασε ήταν η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού. Μην απορείτε πως υπάρχει η «ημέρα» του, χωρίς ουσιαστικά να τον έχουμε. Είναι κι αυτό ένα από τα περίεργα της κοινωνίας μας, αλλά τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή ας το… προσπεράσουμε.
Με αφορμή λοιπόν αυτή τη «γιορτή», το υφυπουργείο Αθλητισμού πήρε την πρωτοβουλία και κάλεσε τον Σπανούλη με τον Διαμαντίδη να επισκεφθούν το 2ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων, να μιλήσουν στα παιδιά και να παίξουν μπάσκετ μαζί τους. Ηταν η πρώτη απόφαση του κ. Σταύρου Κοντονή που δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν.
Το γεγονός πέρασε στα «ψιλά» της επικαιρότητας. Προβλήθηκε τόσο ώστε να μη «χαθεί η είδηση» από τα ΜΜΕ. Απλά μία αναφορά και τίποτα περισσότερο. Κι όμως, αρκούσε να δει κάποιος τη χαρά στα πρόσωπα των παιδιών που έζησαν αυτή την υπέροχη εμπειρία, με τα ινδάλματά τους, για να αντιληφθούμε όλοι μας, με πρώτη την πολιτεία, ποιος είναι ο τρόπος για να καταπολεμηθούν ο φανατισμός και η βία στα γήπεδα και στις εξέδρες.
Αν ο υφυπουργός Αθλητισμού, αντί να ασχολείται με τις φωτοβολίδες, με τις εκλογές στην ΕΠΟ, με τη διαιτησία και όλα τα υπόλοιπα, που είναι δουλειά των εκλεγμένων οργάνων, και έδινε προτεραιότητες σε αποφάσεις που ενώνουν αντί να διχάζουν, τότε πολύ σύντομα θα είχαμε θετικότατα αποτελέσματα. Και η συμβολή του σ’ αυτά θα ήταν τεράστια.
Γιατί να περιμένει μία ημέρα τον χρόνο για να βρεθεί σε σχολεία με αστέρια του αθλητισμού και να μην το επαναλαμβάνει τακτικότατα και με παίκτες όλων των σπορ; Τι το καλύτερο να βρεθούν Μπεργκ και Ντομίνγκες παρέα σε ένα σχολείο και να μιλήσουν στα παιδιά. Γιατί να μην τους δουν ως φίλους και να τους βλέπουν μόνο ως αντιπάλους.
Ποιο είναι το πρόβλημα να υπάρχουν σε τακτά χρονικά διαστήματα αντιπροσωπείες παικτών, από όλες τις ομάδες, που θα πηγαίνουν σε γυμνάσια και λύκεια για να μιλήσουν ώστε να ακούσουν οι νεολαίοι πως ο ανταγωνισμός σταματάει στους αγωνιστικούς χώρους και οι αθλητές δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα. Πολύ περισσότερο οι οπαδοί, που σκοτώνονται μεταξύ τους.
Θα πείτε, ακόμα κι αν έπαιρνε μια τέτοια πρωτοβουλία ο κ. Κοντονής, θα επέτρεπαν τα αφεντικά των ομάδων, ειδικά των ανταγωνιστικών για τον τίτλο, να βρεθούν οι παίκτες μεταξύ τους; Πιστεύω πως με την κατάλληλη προσπάθεια και ακόμα περισσότερη πειθώ, κάτι θα έβγαινε. Τουλάχιστον ας το ξεκινήσει. Κι εάν βρει άρνηση, τότε θα ξέρει ο κόσμος πως προσπάθησε.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ο φίλαθλος βαρέθηκε να ακούει τους παράγοντες. Είναι λοιπόν ευκαιρία να βγουν μπροστά οι πρωταγωνιστές των αγωνιστικών χώρων. Και αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει μέσω του υφυπουργείου Αθλητισμού.