Προπονητές στο απόσπασμα

2' 28" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η δουλειά του προπονητή είμαι μία από τις πιο επισφαλείς. Ειδικά στα ομαδικά αθλήματα. Κι αυτό, επειδή το έργο του δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο, αλλά από πολλούς παράγοντες και πρόσωπα που εμπλέκονται σε μία ομάδα. Στη δε χώρα μας και στο ποδόσφαιρο πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη θέση.

Ηδη και μέχρι και την τέταρτη αγωνιστική τέσσερις -αν δεν μου ξέφυγε κάποια- ΠΑΕ έχουν αντικαταστήσει αυτούς με τους οποίους ξεκίνησαν την περίοδο. Μία δε εξ αυτών άλλαξε και τον αντικαταστάτη με τον οποίο έκανε την προετοιμασία και υποτίθεται και τον σχεδιασμό του ρόστερ.

Θα πείτε και τι να κάνουν τα αφεντικά αν δεν προχωράει η ομάδα; Οι ίδιοι που τους επέλεξαν δεν μπορούν να φύγουν. Τους παίκτες, πολλούς εκ των οποίων οι ίδιοι επέβαλαν στον προπονητή, δεν είναι δυνατόν να τους αλλάξουν. Επομένως, λύνουν το συμβόλαιο του τεχνικού, με τον ευρέως διαδεδομένο τρόπο -κοινή συναινέσει- και πάνε για… άλλους. Γιατί ούτε αυτόν που θα προσλάβουν είναι σίγουρο πως θα τον κρατήσουν.

Στο «φύγε εσύ, έλα εσύ», αυτοί που έχουν τη μικρότερη ευθύνη είναι οι προπονητές. Οχι πως κι αυτοί βέβαια δεν κάνουν λάθη. Αλλά οι πρώτοι που θα έπρεπε να απολογούνται είναι οι ίδιοι που διοικούν τις ΠΑΕ. Και επειδή τους επέλεξαν, αλλά και για το υλικό που τους έδωσαν για να παρουσιάσουν έργο. Και το πιο τραβηγμένο είναι πως η δουλειά τους κρίνεται μέσα σε τρεις-τέσσερις αγωνιστικές. Και όχι σπάνια, από το αποτέλεσμα ενός αγώνα.

Τα παραδείγματα πολλά. Ας πάρουμε τον Μπέντο και τον Ολυμπιακό. Την ΑΕΚ και τον Κετσπάγια. Ο πρώτος, αν δεν νικούσε στο ντέρμπι, σήμερα δεν θα υπήρχε στη Νέα Σμύρνη και ο δεύτερος, από αναμορφωτής της Ενωσης, έγινε το «μαύρο» πρόβατο. Και φυσικά, δεν θα εκπλαγώ πως αν δεν πάρουν το τρίποντο οι «ερυθρόλευκοι» από τον Πανιώνιο, ο Πορτογάλος θα βρεθεί πάλι στο στόχαστρο, όπως είχε συμβεί μετά τα παιχνίδια με Λάρισα και ΑΠΟΕΛ.

Μία άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι του Στραματσόνι στον Παναθηναϊκό. Κατά το τέλος της περυσινής περιόδου ο πάγκος του… έτριζε. Οι αμφισβητίες του πολλοί και οι αποδοκιμασίες από τον κόσμο έντονες. Η διοίκηση των «πρασίνων» τον στήριξε. Οχι μόνο θεωρητικά, αλλά και εμπράκτως. Μπορεί τα ονόματα που έθεσε στη διάθεσή του, να μην έκαναν το «μπαμ», όμως αποδεικνύεται, πως έλυσαν τα χέρια του Ιταλού τεχνικού.

Τα αποτελέσματα γνωστά. Εκείνο που παραμένει… άγνωστο είναι το πώς μέσα σε λίγους μήνες ο Στραματσόνι από κακός προπονητής έγινε καλός. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός αναλυτής του ποδοσφαίρου για να απαντήσεις. Βρήκε παίκτες που θα μπορούσαν να αναδείξουν τη δουλειά του και το έκανε. Τόσο απλά.

Πιστεύω πως οι μόνοι προπονητές που θα πρέπει να βλέπουν την «πόρτα εξόδου» είναι αυτοί που τους δόθηκαν όλα τα εχέγγυα για να φτιάξουν ένα σύνολο και δεν το κατόρθωσαν. Ολοι οι υπόλοιποι, ειδικά αυτοί που πήγαν σε ομάδες που διεκδικούσαν τίτλο και απέτυχαν, για το μόνο που είναι υπόλογοι είναι πως δέχθηκαν να συνεργαστούν, είπαν μεγάλες κουβέντες, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως με το υλικό που θα είχαν το… φαΐ θα ήταν άνοστο.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή