Ενας πιστός «στρατιώτης» της μεγάλης Λίβερπουλ

Ενας πιστός «στρατιώτης» της μεγάλης Λίβερπουλ

5' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ελάχιστες μέρες μετά τη συμπλήρωση 19 χρόνων από τότε που υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Λίβερπουλ και 18 χρόνια από την πρώτη συμμετοχή του στην Πρέμιερ Λιγκ, ο Στίβεν Τζέραρντ ανακοίνωσε την απόφασή του να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Δεν ήταν μια απόφαση που σόκαρε. Ο εμβληματικός αρχηγός των «reds» βαδίζει πλέον στα 37 του χρόνια και ουσιαστικά είχε αποσυρθεί διακριτικά από το προσκήνιο ενάμιση χρόνο νωρίτερα, όταν τον Ιανουάριο του 2015 έφυγε από την ομάδα του Μέρσεϊσάιντ για να κολλήσει τα τελευταία ένσημα στους Λος Αντζελες Γκάλαξι. Ο πλούσιος μα τόσο βαρετός κόσμος του MLS δεν μπόρεσε να κρατήσει για πολύ στην ποδοσφαιρική ζωή έναν άνθρωπο μαθημένο να ζει μονίμως στο «κόκκινο». Η ανακοίνωση της απόφασής του να αποσυρθεί ήταν θέμα χρόνου και έγινε πριν από μία εβδομάδα στην τηλεοπτική εκπομπή του Γκάρι Λίνεκερ, μιας άλλης μεγάλης μορφής των αγγλικών γηπέδων.

Ο Στίβεν Τζέραρντ δεν έκανε καριέρα γιατί είχε τόσο σπουδαίο ταλέντο. Δεν ήταν μάγος της μπάλας, δεν ξεχώριζε για την τεχνική του ούτε και για τις αέρινες κινήσεις του. Στα 19 χρόνια της επαγγελματικής διαδρομής του, συναγωνίστηκε καλύτερους μπαλαδόρους απ’ αυτόν, αλλά αγαπήθηκε πολύ περισσότερο γιατί είχε χαρίσματα που δεν τα απαντάς εύκολα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Γεννημένος μαχητής, άνθρωπος ειδικών αποστολών, ένα πολυεργαλείο έτοιμο να κάνει οτιδήποτε του ζητήσει ο προπονητής, παίκτης που τιμούσε όσο ελάχιστοι τη φανέλα, με ηγετικά χαρίσματα που τον έχρισαν αρχηγό εντός και εκτός γηπέδου, στρατιώτης και στρατηγός συνάμα, είχε την απόλυτη ισορροπία που απαιτεί ένας ρόλος υψηλών απαιτήσεων. Και ήταν ένας ρόλος που τον υπηρέτησε πιστά, γι’ αυτό και έγινε από μικρός το αγαπημένο παιδί των φανατικών φίλων της Λίβερπουλ.

Ο Stevie G έδεσε συνειδητά τη ζωή του με την ομάδα του μεγάλου λιμανιού, επειδή από τότε που θυμάται τον εαυτό του υπήρξε φανατικός οπαδός της. Η ευτυχία του δεν ήταν απλώς να παίζει ποδόσφαιρο σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου. Ηταν να πατά το χορτάρι του Ανφιλντ φορώντας τη φανέλα της Λίβερπουλ. Στα χρόνια της ποδοσφαιρικής του ακμής, οι σειρήνες άλλων μεγάλων ομάδων δεν κατάφεραν να τον πλανέψουν. Αν και είχε δελεαστικές προτάσεις από τη Ρεάλ, τη Μίλαν, την Ιντερ ή την Μπάγερν, κράτησε τον κάβο του δεμένο στο ίδιο λιμάνι. Κι όταν στα 35 του αποφάσισε να τον λύσει για να περάσει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, το έκανε για να φύγει έτσι όπως ήθελε όλοι να τον θυμούνται. Ισως αυτός να ήταν ο λόγος που αποφάσισε να μη γυρίσει τον Γενάρη στη Λίβερπουλ για να κλείσει εκεί την καριέρα του.

Το επόμενο βήμα του Τζέραρντ θα έχει σίγουρα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ο ίδιος δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι θα συνεχίσει να ζει στο ποδόσφαιρο, χωρίς να ξέρει αυτή τη στιγμή πού και με ποιο ρόλο. Θα είναι στη Λίβερπουλ ή κάπου αλλού; Θα επιλέξει να ξεκινήσει από τα χαμηλά σκαλοπάτια για να κάνει όλη τη διαδρομή ή το βαρύ «όνομά» του θα τον πάει απευθείας στα ψηλότερα πατώματα, με όποιο ρίσκο συνεπάγεται αυτό; Πολλοί περιμένουν τις αποφάσεις του, με τον ίδιο να δεσμεύεται ότι σύντομα θα καταλήξει. Και είναι πολλοί, γιατί σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι πρώτα αγαπούν το ποδόσφαιρο και μετά τις ομάδες τους, ο Τζέραρντ αποτελεί πρότυπο και έχει κερδίσει τον σεβασμό των πάντων. Θέλουν να τον έχουν στη ζωή τους, είτε είναι στη δική τους πλευρά τους είτε με κάποιον απ’ τους απέναντι…

Το μοιραίο γλίστρημα με Τσέλσι

Τι θα μνημονεύουν άραγε οι επόμενες γενιές στο άκουσμα του ονόματος του Στίβεν Τζέραρντ; Οι πιο πολλοί σίγουρα ότι δεν πήρε ποτέ πρωτάθλημα με τη Λίβερπουλ και οι πιο χαιρέκακοι ότι τη μία από τις δύο φορές που το άγγιξε, το έχασε εξαιτίας του.

Οσο κι αν το πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ ήταν το μεγάλο απωθημένο του, είναι άδικο για έναν τόσο σημαντικό ποδοσφαιριστή να στοιχειώνει την καριέρα του η αδυναμία της Λίβερπουλ να το κατακτήσει. Αλλωστε, την τελευταία φορά που τα κατάφερε, ο Τζέραρντ ήταν μόλις δέκα ετών. Οταν άρχισε να παίζει στην πρώτη ομάδα της, κληρονόμησε μια ανομβρία οκτώ ετών που έμελλε να συνεχιστεί μέχρι σήμερα, σε σημείο που να στοιχειώνει και τον ίδιο και όλους όσοι κυνήγησαν αυτόν τον στόχο εδώ και 26 χρόνια. Ως αρχηγός της ομάδας από το 2003 έως το 2015, το βάρος έπεσε περισσότερο στη δική του πλάτη, αλλά ίσως να ισχύει τελικά αυτό που ισχυρίζονται πολλοί: δεν είχε τους συμπαίκτες που του άξιζαν για να διώξει μακριά τα φαντάσματα.

Η στιγμή που θα στοιχειώνει για πάντα τον Stevie G είναι ο εφιάλτης που έζησε στον «τελικό» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος τη σεζόν 2013-14.

Η Λίβερπουλ ήθελε μόνο έναν βαθμό κόντρα στην αδιάφορη βαθμολογικά Τσέλσι στο Ανφιλντ για να κατακτήσει τον τίτλο, αλλά σε μια εύκολη πάσα ρουτίνας, ο αρχηγός της γλίστρησε μόνος του στο κέντρο και ο Μπα δεν άφησε αυτό το απίστευτο δώρο να πάει χαμένο. Με το γκολ της Τσέλσι, ο τίτλος κατάληξε στη Μάντσεστερ Σίτι και ο Τζέραρντ έζησε, όπως εξομολογήθηκε στην αυτοβιογραφία του, την πιο οδυνηρή στιγμή της καριέρας του. Τόσο οδυνηρή, που όταν όλο το Ανφιλντ τραγουδούσε το «You ’ll never walk alone» για να του δώσει τη δύναμη να σηκωθεί, ο ίδιος είχε λυγίσει και δεν κατάφερε ποτέ να το ξεπεράσει…

Το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, η κορυφαία στιγμή του

Το στοιχειωμένο πρωτάθλημα ήταν η μεγάλη σκιά στην καριέρα του Τζέραρντ στη Λίβερπουλ.

Αντίστοιχο κενό είχε και η θητεία του στην εθνική Αγγλίας, τα «λιοντάρια» των οποίων η φανέλα βαραίνει χρόνο με τον χρόνο, καθώς η ομάδα έχει μόλις ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και κανένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.

Επαιξε με τη φανέλα της 114 παιχνίδια και πέτυχε 21 γκολ, αλλά δεν χάρηκε μαζί της κάποια σημαντική επιτυχία. Χρόνια τώρα, τα «λιοντάρια» ξεσηκώνουν τον κόσμο με τους βρυχηθμούς τους πριν από την έναρξη των μεγάλων διοργανώσεων και στο τέλος επιστρέφουν πρόωρα σπίτι τους, με την… ουρά στα σκέλια. Αυτή η αποτυχία, όμως, βάρυνε πολύ λιγότερο τη δική του πλάτη κι ας είχε διατελέσει για πολλά χρόνια αρχηγός της.

Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση το πρωτάθλημα, ο Τζέραρντ πανηγύρισε όλους τους άλλους τίτλους που θα μπορούσε να κατακτήσει η Λίβερπουλ. Στα σχεδόν 18 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της, κέρδισε ένα Τσάμπιονς Λιγκ, ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, δύο ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, δύο Κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ Αγγλίας και τρία Λιγκ Καπ. Συνολικά δέκα τίτλοι, απολογισμός κάθε άλλο παρά άσχημος για κάποιον που ορισμένοι επιμένουν να του κολλάνε τη ρετσινιά του loser. Κι ο Τζέραρντ δεν παρίστατο απλώς στην απονομή αυτών των τίτλων.

Αντίθετα, είχε υπογράψει πολλούς απ’ αυτούς, με αποκορύφωμα τη συμβολή του στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005: με δικό του γκολ πέρασε η Λίβερπουλ τον Ολυμπιακό στο 86΄ και με δικό του γκολ ξεκίνησε η απίστευτη ανατροπή του 0-3 στον τελικό της Πόλης, τα θεμέλια της οποίας τα είχε ρίξει ο ίδιος με την επική ομιλία του στους συμπαίκτες του στη διάρκεια του ημιχρόνου, έχοντας αφήσει έξω από τ’ αποδυτήρια τον προπονητή, Ράφα Μπενίτεθ!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή