Τελικά δεν πρέπει να βλέπουμε πέρα από τη… μύτη μας. Αποθεώνει σύσσωμος, αθλητικός Τύπος και μη, την Εθνική μας ποδοσφαίρου. Επειδή πήρε το «τιμητικό» 1-1 στο Βέλγιο. Με μία και μόνο ευκαιρία για γκολ και χάρη στην αστοχία των γηπεδούχων και την εκπληκτική απόδοση του Καπίνο. Οσο για μπάλα; Κοντά στο… μηδέν.
Μάλιστα, αρκετοί την έχουν στείλει και στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018. Ετοιμάζουν ήδη τις βαλίτσες τους για τη Μόσχα. Θα πείτε η αισιοδοξία δεν είναι κακό. Και με το κατάντημα στο οποίο έχει περιέλθει το ποδόσφαιρό μας, ένα τέτοιο αποτέλεσμα, πώς να μην πανηγυριστεί;
Ομως, ουδείς βλέπει ή τουλάχιστον δεν προβάλλει όσο πρέπει, το πού βαδίζουμε. Ο Ηρακλής κινδυνεύει να πέσει δύο κατηγορίες. Δεν έγινε η προπόνηση επειδή είναι απλήρωτοι οι παίκτες. Στη Βέροια αποχή λόγω οφειλών. Ενώ αρκετές ΠΑΕ προσπαθούν να κλείσουν με κάθε τρόπο τις υποχρεώσεις τους ώστε να πάρουν την «άδεια».
Πτωχεύσαμε και δεν το έχουμε πάρει ακόμα χαμπάρι. Οπως και η οικονομία μας, έτσι και το ποδόσφαιρό μας έχει βαλτώσει. Και όλοι, αντί να συνεργαστούν και να βρουν μία λύση, μαλώνουν, όχι για το κοινό συμφέρον αλλά για το προσωπικό τους «υπάρχω».
Γι’ αυτό κι αυτή η ισοπαλία με το Βέλγιο προβλήθηκε από τα ΜΜΕ ως κάτι λιγότερο από την Παλιγγενεσία της 25ης Μαρτίου. Οχι φυσικά επειδή συνέπεσε το παιχνίδι ημερολογιακά. Αλλά διότι έπρεπε και να δοθεί μία ευκαιρία στον Ελληνα φίλαθλο να χαμογελάσει, αλλά και για να φανεί πως όλα βελτιώνονται στον χώρο του ποδοσφαίρου. Από την Εθνική, μέχρι τη διαιτησία…