Τι κι αν ξόδεψαν δεκάδες εκατομμύρια το καλοκαίρι… Τι κι αν έχουν επενδύσει σε μερικούς από τους ακριβότερους προπονητές στον κόσμο… Τι κι αν διαθέτουν οικονομική στήριξη από μερικούς από τους μεγαλύτερους επενδυτές στον χώρο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου… Οι μεγάλες ομάδες της βόρειας Αγγλίας, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μάντσεστερ Σίτι, βλέπουν για άλλη μία χρονιά τους τίτλους που επιζητούν να χάνονται υπέρ των… Νοτίων.
Πέρυσι τον τίτλο κατέκτησε στην Πρέμιερ Λιγκ η Λέστερ, ομάδα της κεντρικής Αγγλίας, με δεύτερη την Αρσεναλ και τρίτη την Τότεναμ (αμφότερες ομάδες του βόρειου Λονδίνου), ενώ φέτος φαβορί για το πρωτάθλημα είναι η Τσέλσι (ηγεμών εκ δυτικού Λονδίνου) με αουτσάιντερ πάλι την Τότεναμ. Αλλά και ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας στις 27 Μαΐου θα είναι υπόθεση καθαρά λονδρέζικη, αφού εκεί προκρίθηκαν Τσέλσι και Αρσεναλ.
Με νοοτροπία νεοπλουτισμού, ιδίως οι δύο αντίπαλοι του Μάντσεστερ σκόρπισαν πολλά εκατομμύρια το περασμένο καλοκαίρι αποκτώντας το δίδυμο των προπονητών που μέχρι πριν από λίγα χρόνια κονταροχτυπιόταν για το στέμμα στην Ισπανία. Ωστόσο, ούτε ο Πεπ Γκουαρδιόλα στη Σίτι ούτε ο Ζοζέ Μουρίνιο στη Γιουνάιτεντ κατάφεραν να φτιάξουν σφριγηλή ομάδα, παρά τα πανάκριβα εργαλεία που τέθηκαν στη διάθεσή τους, όπως ο κόστους 105 εκατ. ευρώ Πολ Πογκμπά που μετακόμισε απο τη Γιουβέντους στο Ολντ Τράφορντ.
Τόσο οι Σίτι και Γιουνάιτεντ όσο και η Λίβερπουλ, που για μία ακόμη χρονιά έχει τον Γερμανό Γιούργκεν Κλοπ στον πάγκο χωρίς να βλέπει τίτλο (έχει να στεφθεί πρωταθλήτρια από το 1990), βλέπουν με το… κιάλι την κορυφή στην Πρέμιερ Λιγκ και έμειναν εκτός του τελικού του Κυπέλλου Αγγλίας. Μόνη παρηγοριά για τη Γιουνάιτεντ η κατάκτηση του Λιγκ Καπ, που πλέον έχει «υποβιβαστεί» σε κύπελλο των αναπληρωματικών παικτών.
Για να μη μιλήσουμε για την Ευρώπη, όπου στο Τσάμπιονς Λιγκ έμεινε μόνο μία ομάδα από την Αγγλία στα προημιτελικά, κι αυτή ήταν η εκπληκτική Λέστερ που αποκλείστηκε από την τετράδα. Εχει απομείνει πια μόνο η Γιουνάιτεντ στο Γιουρόπα Λιγκ να κρατά τη σημαία ψηλά, με τον κ. Μουρίνιο να λέει ότι βασικός στόχος της ομάδας του δεν είναι άλλος από τη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση – πράγμα αδιανόητο για τους «Κόκκινους Διαβόλους» την τελευταία 25ετία.
Αντιθέτως, οι ομάδες του Λονδίνου, με κινήσεις πολύ πιο στοχευμένες και ουσιαστικές δεν άρχισαν εκ του μηδενός το στήσιμο μιας νέας ομάδας, αλλά έχτισαν πάνω στα υλικά των προηγουμένων ετών. Κι αν η Τότεναμ και η Αρσεναλ διατήρησαν τον ίδιο τεχνικό (Μαουρίσιο Ποκετίνο και Αρσέν Βενγκέρ αντιστοίχως), στην Τσέλσι η ομάδα βελτιώθηκε χάρη σε στοχευμένες κινήσεις όπως η απόκτηση ενός προπονητή με φιλοσοφία τη σκληρή δουλειά (Αντόνιο Κόντε) και ενός μέσου (Ν’γκολό Καντέ) που μπορεί να μην ήταν το μεγάλο όνομα αλλά αναδείχθηκε δικαίως φέτος ο πολυτιμότερος παίκτης της Πρέμιερ Λιγκ ύστερα από μια εξίσου σπουδαία χρονιά πέρυσι με τη φανέλα της Λέστερ.
Εκεί δηλαδή που οι ομάδες του Λονδίνου είχαν τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της μητρόπολης της Βρετανίας, αλλάζοντας συνέχεια πρόσωπα στο ρόστερ και γεμίζοντας με λεγεωνάριους και οι ομάδες του Βορρά (μαζί με τις Εβερτον, Νιουκάστλ και Λιντς παλαιότερα) βασίζονταν στο εγχώριο ταλέντο, τώρα τα πράγματα έχουν αναποδογυριστεί.
Η αλλοδαπή ιδιοκτησία των ομάδων της βορειοδυτικής Αγγλίας (εξαιρείται εδώ η Εβερτον) έχει φέρει στοιχεία ξένα προς το προφίλ των ομάδων του βιομηχανικού βορρά της χώρας. Αντί για το χτίσιμο ενός συνόλου σαν αυτά για τα οποία ήταν υπερήφανες η Λίβερπουλ των δεκαετιών 1970 και 1980 και η Γιουνάιτεντ των δύο επόμενων δεκαετιών, επιχειρείται μια ευκαιριακή συγχώνευση ετερόκλητων ταλέντων που σε ένα βαθμό αποξενώνει τον μη φανατικό φίλαθλο της περιοχής.
Την ίδια ώρα Τσέλσι, Τότεναμ και Αρσεναλ βασίζονται σε πιο ποδοσφαιρικές συνταγές, και παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κ. Βενγκέρ στον πάγκο της Αρσεναλ, έχουν και οι τρεις τους εικόνα ομάδας, από όπου θα αντλεί στο παρόν και στο μέλλον το υλικό της και η εθνική Αγγλίας.