Η…Ιθάκη του τέταρτου ευρωπαϊκού τίτλου, θα περιμένει τον Ολυμπιακό για το επόμενο φάιναλ φορ, αλλά σημασία για τους «ερυθρόλευκους» είχε το…ταξίδι μέχρι τον 10ο τελικό της ιστορίας τους, απέναντι στην Φενέρμπαχτσε η οποία νίκησε δίκαια (80-64) και έγινε η πρώτη τουρκική ομάδα που κάθεται στον θρόνο της πρωταθλήτριας Ευρώπης.
Ο Ολυμπιακός στον δέκατο τελικό της ευρωπαϊκής ιστορίας του, ήταν ανταγωνιστικός για 25 λεπτά. Η εφαρμογή άμυνας- «ζώνης» δεν προκάλεσε επιθετικό πρόβλημα στην Φενέρ και αντίθετα η διαφορά του σκορ, έφτασε σε διψήφιο αριθμό και χωρίς να υπάρχει επιστροφή της ελληνικής ομάδας στην διεκδίκηση της νίκης. Αφενός, γιατί στην επίθεση, ο Ολυμπιακός δεν πήρε τα αναμενόμενα από τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη και αφετέρου η Φενέρ είχε μάθει από τα παθήματα της ΤΣΣΚΑ και έδειξε έτοιμη , ώστε να μην αιφνιδιαζόταν από τον αντίπαλο της.
Με τον «αέρα» του γηπεδούχου, οι παίκτες της Φενέρ, κάθε άλλο παρά λύγισαν από την πίεση της πρώτης κατάκτησης και η ψυχολογική διαχείριση του τελικού, ήταν άκρως θετική και πιστοποιήθηκε από την ευστοχία των Κάλινιτς και Ντατόμε. Ο πολυτιμότερος παίκτης του τελικού, Εγκε Ούντο, αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο της Φενέρ για την αναρρίχηση στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, με την απόδοση που είχε στον ημιτελικό και στον τελικό.
Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να είχε καλύτερη τύχη απέναντι στην Φενέρ. Είχε σαφέστατα την διάθεση, αλλά δεν διέθετε και τα ανάλογα αποθέματα δυνάμεων και σκέψεων. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, ίσως και να ξεπέρασε τα όρια της (δεδομένων των σημαντικών απόντων, Λοτζέσκι και Χάκετ), φτάνοντας στον τρίτο τελικό του φάιναλ φορ στα 5 τελευταία χρόνια και χρειαζόταν …υπέρβαση που θα ήταν μεγαλύτερη και από την κατάκτηση του 2012 για να νικούσε την Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη.
Για τον «άρχοντα των δαχτυλιδιών», Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η κατάκτηση του 9ου ευρωπαϊκού τίτλου στο παλμαρέ του, πιστοποίησε την μεγάλη απόσταση που έχει από κάθε άλλον συνάδελφο του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο Ομπράντοβιτς στον τέταρτο χρόνο παρουσίας του στον πάγκο της Φενέρ, δημιούργησε την νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης, έχοντας μόνο δυο Τούρκους παίκτες στην 12άδα και σε απόλυτα βοηθητικούς ρόλους.
Δυο Σέρβοι (Μπογκντάνοβιτς, Κάλινιτς), τρείς Αμερικάνοι (Ούντο, Ντίξον, Νάναλι), ένας Τσέχος (Βέσελι), ένας Έλληνας (Σλούκας), ένας Σκοπιανός (Αντιτς) και ένας Ιταλός (Ντατόμε), ήταν η «Βαβέλ» που έφτιαξε ο Ομπράντοβιτς, αλλά στην «γλώσσα» του μπάσκετ, αποτέλεσε το ομορφότερο και πιο στέρεο οικοδόμημα στην Ευρωλίγκα. Επαγγελματίες παίκτες που δούλεψαν σε οικογενειακό κλίμα, γιατί ο Ζότς έχει πάντα τον τρόπο και όχι το «μαγικό ραβδάκι» για να φτιάχνει πρωταθλήτριες Ευρώπης και αναλόγως με την εμπιστοσύνη που του δείχνουν οι εκάστοτε ομάδες να δημιουργεί δυναστείες, όπως αυτή του Παναθηναϊκού.
Η διοίκηση της τουρκικής ομάδας ανανέωσε για τρία ακόμα χρόνια το συμβόλαιο του Σέρβου τεχνικού. Η ανταπόδοση εκείνης της κίνησης, είναι η στέψη της Φενέρ, ως πρωταθλήτρια Ευρώπης και αφού στα πλει οφ «σκούπισε» την πρώην ομάδα του με τρείς νίκες και έχοντας μειονέκτημα έδρας…
Τα δεκάλεπτα: 26-18, 39-34, 60-48, 80-64
ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Ούντο 10 (9 ρ., 5 κοψ.), Μαχμούτογλου, Άντιτς 4 (1), Μπογκντάνοβιτς 17 (3), Σλούκας 3 (1 τρ., 5 ασ.), Νάναλι 2, Βέσελι 8 (8 ρ.), Κάλινιτς 17 (4 τρ., 5 ρ., 5 ασ.), Ντίξον 8 (2), Ντουβερίογλου, Ντατόμε 11 (2).
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γκριν 7 (1), Μπιρτς 14, Γιανγκ, Τολιόπουλος 3 (1), Σπανούλης 9 (2 τρ., 8 ασ.), Ουότερς 2, Αγραβάνης, Μιλουτίνοφ 10, Πρίντεζης 7 (1), Παπανικολάου 3 (1), Μάντζαρης 9 (3).