Δύο άνθρωποι εκ διαμέτρου αντίθετοι ως προς τις ποδοσφαιρικές τους προτεραιότητες, είναι αναμφίβολα τα πρόσωπα της εβδομάδας που τελειώνει αύριο… Ο ένας, ο Πορτογάλος «Μίδας του ποδοσφαίρου» Ζοσέ Μουρίνιο που πανηγύρισε τον τίτλο του Γιουρόπα Λιγκ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι ο άλλος, ο ποδοσφαιριστής που συνδέει το «χθες» με το «σήμερα» του ποδοσφαίρου, ο εμβληματικός αρχηγός της Ρόμα Φραντσέσκο Τότι, που αύριο στην «αιώνια πόλη» θα ζήσει την αποθέωση. Και οι δύο, μεγάλες προσωπικότητες, έζησαν αλλά και θα ζήσουν μία από τις σημαντικότερες εβδομάδες της καριέρας τους. Ο Μουρίνιο, επειδή επισφράγισε με έναν σημαντικό τίτλο ακόμη το πέρασμα του από μια σπουδαία ευρωπαϊκή ομάδα και ο Τότι επειδή αποχαιρετά έναν χώρο που όρισε, όντας η εξαίρεση του κανόνα.
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, των ηγεμονικών συμφωνιών, των συνεχών πιέσεων για μεταγραφές από τους ατζέντηδες, αλλά και των εκάστοτε επαγγελματικών ανησυχιών των αθλητών, μοιάζει αδύνατον να υπάρξει εφαρμογή του όρου «One – club man» (ο παίκτης που θα αγωνιστεί σε μια ομάδα σε όλη του την καριέρα). Οταν ένα ιδιαίτερα ταλαντούχο παιδί, όπως ήταν ο Φραντσέσκο Τότι, περνούσε το κατώφλι των ακαδημιών της ομάδας το 1989, σε ηλικία μόλις 13 ετών, έμοιαζε αδύνατον να σκεφθεί πως θα άφηνε τη Ρόμα στα 40 του έπειτα από 785 παιχνίδια και 307 γκολ. Συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ, Πρωτάθλημα, Κύπελλα και βέβαια το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 με την Ιταλία, συνόδευσαν μια εντυπωσιακή καριέρα σε προσωπικό επίπεδο για έναν ποδοσφαιριστή που ήταν ένα ατόφιο «Δεκάρι» παλαιάς κοπής μεν, αλλά προσαρμοσμένο και στο σύγχρονο στυλ του παιχνιδιού. Σε όλες αυτές τις εμπειρίες, η Ρόμα ήταν το επίκεντρο. Το αυριανό παιχνίδι με την Τζένοα στο –δεδομένα– κατάμεστο «Ολύμπικο» θα είναι μία από τις πιο δυνατές ποδοσφαιρικές στιγμές της σεζόν, σε έναν αποχαιρετισμό ενός ποδοσφαιριστή που είπε «όχι» μέχρι και στη Ρεάλ Μαδρίτης για να αγωνιστεί «για μια ζωή» στην ομάδα που λάτρεψε από μικρό παιδί. Περισσότερα από το να αποθεώνεσαι από το κοινό της μισητής για τη Ρόμα, Λάτσιο, δεν χρειάζεται να ειπωθούν για να υπογραμμίσουν το αθλητικό μεγαλείο του Τότι.
Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, ο αγώνας του Αγιαξ με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το Γιουρόπα Λιγκ, ίσως ήταν ο πιο «άνοστος» ποδοσφαιρικός τελικός της σύγχρονης ιστορίας. Ο λόγος είναι αναμφίβολα ο Ζοσέ Μουρίνιο που με κυνική διάθεση «σκότωσε» τα όνειρα των «μικρών» του Αγιαξ για διάκριση σε εμβρυακή ποδοσφαιρική ηλικία. Ο Μουρίνιο δεν έκρυψε ποτέ πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ούτε παρίστανε κάτι που δεν ήταν. Ηταν, είναι και πιθανότατα θα είναι ο άνθρωπος που θέλει κάθε σύλλογος στην άκρη του πάγκου του σε έναν τελικό. Ουδείς άλλος έχει κατορθώσει να οδηγήσει τις ομάδες του σε 14 τελικούς, κερδίζοντας τους 12 και χάνοντας μόλις δύο και αυτούς στην παράταση… Δεδομένου ότι οι τίτλοι που έχει κατακτήσει ο Ζοσέ Μουρίνιο σε τελικούς είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος ότι η προετοιμασία που κάνει στους ποδοσφαιριστές του είναι σεμιναριακή. Ιδίως αν συνυπολογιστεί, πως ο τελικός της Τετάρτης ήταν ουσιαστικά μια ολόκληρη χρονιά για τους «κόκκινους διαβόλους», καθώς ενδεχόμενη ήττα θα άφηνε την ομάδα ακόμη μια σεζόν, εκτός του Τσάμπιονς Λιγκ. Για εκείνον και τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν –τελικώς– ακόμη ένας τίτλος αλλά για το ποδόσφαιρο ήταν αναμφίβολα η επιβεβαίωση ενός ανθρώπου που έχει σπάνιο χάρισμα.