Θα πρέπει να το καταλάβουν και να το δεχθούν όλοι οι οπαδοί, όλων των ομάδων μας. Κάθε χρόνο που περνάει, η ποιότητα των παικτών και επομένως και των ομάδων μας θα πέφτει. Είναι φυσικό, αφού τα οικονομικά των ΠΑΕ χρόνο με τον χρόνο συρρικνώνονται. Και βέβαια, δεν υπάρχει πλέον περίπτωση να βρεθεί επενδυτής που θα βάλει τα λεφτά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τα αφεντικά θα προσπαθήσουν να τα φέρνουν «ίσα βάρκα, ίσα πανιά», με όσο το δυνατόν φθηνότερους ποδοσφαιριστές, αλλά και προπονητές. Πρέπει να ξεχάσουμε τα «μεγάλα ονόματα», ακόμα και αυτά που είναι στη δύση της καριέρας τους.
Καθημερινά θα βλέπουμε πως οι «πωλήσεις» –ειδικά όσων καλών παικτών έχουν απομείνει– θα είναι πιο τρανταχτές από τις «αγορές». Δεν γίνεται διαφορετικά, αφού είναι αναγκαίο, αν θέλουν οι ΠΑΕ να μην είναι ζημιογόνες και αποκλειστούν από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Γιατί αν συμβεί κι αυτό, τότε θα πρέπει να προμηθευτούν τα… λουκέτα.
Επομένως, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου, θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές, που παρακολουθούμε τελευταίως. «Παρέλαση» πολλών ονομάτων παικτών που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, οι οποίοι τελικά θα καταλήγουν σε άλλες χώρες. Και οι Ελληνες φίλαθλοι θα το δέχονται μοιρολατρικά, μουρμουρίζοντας την παροιμία «από το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα». Τώρα, αν τελικά κάποιος από αυτούς αποδειχθεί «λαχείο», δεν θα αλλάξει τον κανόνα.