Ο τελικός του Γουίμπλεντον έχει τελειώσει. Ο Ρότζερ Φέντερερ περιμένει στην καρέκλα του να αρχίσει η τελετή της απονομής. Ο κόσμος στις εξέδρες μόλις έχει σταματήσει το παρατεταμένο χειροκρότημα για τον όγδοο άθλο του Ελβετού στο κορυφαίο τουρνουά τένις στον κόσμο. Ο πρωταθλητής του λονδρέζικου γκραν σλαμ «λυγίζει». Δάκρυα τον κυριεύουν. Καλύπτει το πρόσωπό του με μία πετσέτα.
Βιαζόμαστε να εικάσουμε πως συγκινείται από το νέο ρεκόρ τίτλων στο Λονδίνο. Κάνουμε λάθος. Η παρουσία των τετράχρονων δίδυμων αγοριών του είναι η αιτία. Γυρίζει στον χρόνο πίσω και στέκεται στον Ιούλιο του 2012. Τότε που είχε κατακτήσει τον τελευταίο του τίτλο στο Γουίμπλεντον. Στην εξέδρα ήταν μόνο οι δίδυμες κορούλες του, ηλικίας σήμερα 8 ετών. Αισθάνεται γεμάτος. Αυτή η απόλυτη ευτυχία του πατέρα και πρωταθλητή, τον οδηγούν σε κλάματα χαράς.
Λίγο πριν κλείσει τα 36 του έγραψε στον «ναό» του τένις, το κεντρικό κορτ με γρασίδι του All England Club, το σημαντικότερο κεφάλαιο της ιστορίας του αθλήματος. Είναι ο μοναδικός πια με οκτώ τίτλους Γουίμπλεντον και με 19 γκραν σλαμ, ανοίγοντας την «ψαλίδα» από τον Ράφα Ναδάλ με τα 15 γκραν σλαμ.
Οι αριθμοί δείχνουν πως ο Ρότζερ Φέντερερ είναι ο πιο πετυχημένος τενίστας όλων των εποχών. Σίγουρα είναι και ο καλύτερος τενίστας που εμφανίστηκε ποτέ σε ένα από τα πιο απαιτητικά σπορ.
Ο Ελβετός που πρωταγωνιστεί στα κορτ από τις αρχές του 21ου αιώνα, κατάφερε να βάλει το τένις μέσα στα σπίτια ανθρώπων οι οποίοι αγνοούσαν την ύπαρξή του. Με την απαράμιλλη τεχνική του, τις επιτυχίες του, αλλά και τον δημόσιο λόγο του, «εκτόξευσε» τη δημοφιλία του αθλήματος. Χωρίς υπερβολή, οι ιθύνοντες του τένις «τρέμουν» στην ιδέα της αποχώρησής του από την ενεργό δράση. Πέρυσι το καλοκαίρι ηττήθηκε στον ημιτελικό γύρο του Γουίμπλεντον από τον Ράονιτς στο 5ο σετ. Και έκτοτε εξαφανίστηκε από τα κορτ. Για έξι ολόκληρους μήνες δεν αγωνίστηκε πουθενά. Και τον Ιανουάριο αποφάσισε να κάνει επανεκκίνηση στην καριέρα του, επιλέγοντας να αγωνιστεί σε λίγα τουρνουά, ανάμεσά τους και το Γουίμπλεντον. Του χρόνου θα επιδιώξει να υπερασπιστεί τον τίτλο του στο Λονδίνο και σκέφτεται να συνεχίζει να παίζει έως τα 40 του: «Αν ξεκουράζομαι τις προηγούμενες 300 ημέρες ή μπω σε κάποια μηχανή ψύξης, όλα γίνονται». Να το κάνει, αν είναι ο μόνος τρόπος για να δούμε μερικές ακόμη παραστάσεις του. Διότι από εδώ και έπειτα θα είναι συλλεκτικές.