Ενα τύμπανο, χιλιάδες χέρια υψωμένα και μια ταυτόχρονη «κραυγή των Βίκινγκς» αποτέλεσαν μία από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές στο EURO της Γαλλίας προ διετίας. Μια χώρα με πληθυσμό που δεν ξεπερνάει τους 340.000 ανθρώπους, παρούσα σε δύο συνεχόμενες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και παρθενική συμμετοχή στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου δεδομένα θα ακουστεί ξανακουστεί το τύμπανο.
Πώς, όμως, μια χώρα τόσο μικρή όπως η Ισλανδία, κατάφερε ήδη τόσα πολλά; Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας κατάλαβε πως οι κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα περιόριζαν πολύ την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου. Ετσι αποφάσισε να χτίσει κλειστά γήπεδα ποδοσφαίρου προκειμένου οι αθλητές να προφυλάσσονται από το κρύο και να απολαμβάνουν στο μέγιστο δυνατό το άθλημα. Το πρώτο κλειστό γήπεδο κατασκευάστηκε το 2000 και σήμερα, 17 χρόνια μετά, υπάρχουν επτά πλήρως εξοπλισμένα γήπεδα, με υποδαπέδια θέρμανση και κανονικές διαστάσεις που φιλοξενούν εκατοντάδες παιδιά αλλά και ενήλικες που παίζουν ποδόσφαιρο. Το 2003, η Ισλανδία εκμεταλλεύθηκε ένα κονδύλι της UEFA που αφορούσε σε κατασκευή γηπέδων σε σχολικούς χώρους και στη χώρα δημιουργήθηκαν γήπεδα μικρότερων διαστάσεων σε περισσότερα από 100 σχολεία. Παράλληλα, όμως, στη χώρα συντελέστηκε και μια «προπονητική επανάσταση», καθώς το 2003 ούτε ένας άνθρωπος δεν είχε δίπλωμα προπονητή στο υψηλότερο επίπεδο της UEFA, ενώ σήμερα υπάρχουν 800 Ισλανδοί που έχουν το δικαίωμα να προπονήσουν συλλόγους ή ακαδημίες.
Η Ισλανδία εξάγει διαρκώς ποδοσφαιριστές, καθώς και οι 25 διεθνείς που στελεχώνουν την Εθνική, αγωνίζονται σε ομάδες του εξωτερικού επιστρέφοντας στην πατρίδα μόνο για να οδηγήσουν το ομοσπονδιακό συγκρότημα σε μεγάλα «ραντεβού». Το μυστικό τους; Η επιστήμη και η στατιστική που μεταλαμπαδεύουν οι προπονητές στους παίκτες. Η τακτική τους παιδεία αναπτύσσεται κυρίως μέσω του συστήματος των Χgoals, καθώς μέσω αυτού, γνωρίζουν πώς να είναι πιο αποτελεσματικοί ακόμα κι αν στα περισσότερα παιχνίδια αγωνίζονται ως αουτσάιντερ. Τα Xgoals, είναι ουσιαστικά μια μονάδα μέτρησης που δίνει τη δυνατότητα στους προπονητές να ερμηνεύσουν πότε και υπό ποιες συνθήκες υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες σημείωσης ενός τέρματος. Αν και λίγο πρώιμο, κορυφαίες ομάδες ανά τον κόσμο το χρησιμοποιούν και η Ισλανδία είναι το καλύτερο παράδειγμα για να χρησιμοποιηθεί και από τους υπόλοιπους…