Η ισοπαλία της Αρσεναλ με την Τσέλσι την Τετάρτη μπορεί να μη βοήθησε τους «κανονιέρηδες» να ανέλθουν στη βαθμολογία, όμως απετέλεσε τον 812ο αγώνα της ομάδας του βόρειου Λονδίνου με τον Αρσέν Βενγκέρ στον πάγκο της. Ο Αλσατός προπονητής ξεπέρασε πλέον τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον και στον αριθμό αγώνων στην Πρέμιερ Λιγκ, μετά τη μεγαλύτερη περίοδο στον ίδιο πάγκο, ωστόσο η κληρονομιά του στους «ερυθρόλευκους» του Λονδίνου θα υπολείπεται σημαντικά εκείνης του σερ Αλεξ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στην περίπτωσή του φαίνεται να ισχύει το «τα στερνά νικούν τα πρώτα».
Τον Ιούλιο του 2017 ο Βενγκέρ έσπασε το ρεκόρ των 7.582 συνεχόμενων ημερών στην τεχνική ηγεσία ομάδας της Πρέμιερ Λιγκ, που κρατούσε η «αλεπού των πάγκων», και τώρα ο Γάλλος πήρε από τον Σκωτσέζο και το ρεκόρ των περισσότερων αγώνων, χάρη στα 21 χρόνια του στο «Χάιμπουρι» και στο γειτονικό «Εμιρεϊτς». Βεβαίως τα ρεκόρ αυτά αφορούν μόνο την Πρέμιερ Λιγκ, ενώ ο σερ Αλεξ είχε και άλλα έξι χρόνια και 500 ματς περισσότερα πριν από την έναρξη της Πρέμιερ Λιγκ το 1992.
Ούτε φυσικά κινδυνεύει το ρεκόρ των 44 ετών του συμπατριώτη του Βενγκέρ, Γκι Ρου, στην Οσέρ (από το 1961 έως το 2005), πόσο μάλλον το απόλυτο βρετανικό ρεκόρ των 46 χρόνων του Φρεντ Εβερις στη Γουέστ Μπρόμιτς (από το 1902 έως το 1948). Πάντως ο 68χρονος Βενγκέρ δεν έχει ακόμη αποκλείσει δημοσίως το ενδεχόμενο να μείνει στην Αρσεναλ έως τα 93 του, για να πιάσει και το ρεκόρ του Εβερις…
Το θέμα όμως είναι τι θα αφήσει πίσω του όταν τελικά φύγει από τον πάγκο της Αρσεναλ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλσατός προπονητής άλλαξε το ποδοσφαιρικό DNA της ομάδας, μετατρέποντας τη «βαρετή, βαρετή Αρσεναλ» (κατά τους αντίπαλους οπαδούς) επί Τζορτζ Γκρέιαμ στην ομάδα που είχε πρώτο της μέλημα και ατραξιόν την επίθεση.
Στην ιστορία θα μείνει για πάντα η Αρσεναλ του Βενγκέρ ως η πρώτη (και μόνη προς το παρόν) αήττητη πρωταθλήτρια στην Πρέμιερ Λιγκ (το 2004), ενώ δεκάδες ποδοσφαιριστές αναδείχθηκαν στα χέρια του, και η χώρα του τού χρωστάει σημαντικό μερίδιο της κατάκτησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 και του Ευρωπαϊκού του 2000 για τους αστέρες που εξέθρεψε στο «Χάιμπουρι» (Ανρί, Πετί, Ανελκά κ.ά.).
Επίσης η σοφή μεταγραφική πολιτική του –μέχρι πρότινος– βοήθησε την Αρσεναλ να βάλει κάποια χρήματα στην άκρη με τα οποία ανήγειρε το νέο της σπίτι, το «Εμιρεϊτς».
Ωστόσο, όπως λένε μεταφορικά και οι Αγγλοι, «οι ένορκοι ακόμη συνεδριάζουν» για να κριθεί τι είδους κληρονομιά θα αφήσει στην Αρσεναλ ο Βενγκέρ, που πάντως θα είναι υποδεέστερη εκείνης του σερ Αλεξ στη Γιουνάιτεντ. Ο Αλσατός ούτε Τσάμπιονς Λιγκ κατάφερε να κατακτήσει, ούτε άλλο ευρωπαϊκό τρόπαιο να πάρει, ούτε δυναστεία στο αγγλικό πρωτάθλημα να χτίσει.
Οι σποραδικές πλην μεγάλες επιτυχίες της μοναδικής αγγλικής ομάδας που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ δεν έχουν ικανοποιήσει όλους τους φίλους της Αρσεναλ, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια η εξέδρα στο «Εμιρεϊτς» να έχει διχαστεί ανάμεσα στους «Arsene knows» (δηλαδή ο Αρσέν ξέρει) και στους «Wenger out» (Βενγκέρ φύγε) όπως αναφέρουν και τα πανό τους. Αλλωστε, πάει πολύς καιρός από το τρίτο και τελευταίο πρωτάθλημα που κατέκτησε ο Γάλλος με την Αρσεναλ, το 2004.
Ετσι πλέον το σημείο που θα κρίνει την υστεροφημία του φαίνεται να είναι ο τρόπος που θα φύγει από την Αρσεναλ. Ο σερ Αλεξ αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία της Γιουνάιτεντ κατακτώντας ένα ακόμη πρωτάθλημα, αλλά δημιουργήθηκαν προβλήματα με τη διαδοχή του.
Στην Αρσεναλ, ο Βενγκέρ παραμένει σε πείσμα πολλών στη θέση του, αλλά η ομάδα δεν είναι πια πρωταγωνίστρια και τα μεγάλα αστέρια της λαχταρούν να φύγουν. Ο σύλλογος έχει τρεις επιλογές: Να προσλάβει απλώς όποιον καλύτερο τεχνικό βρει στην αγορά, να βρει έναν νέο Βενγκέρ ή να εμπιστευθεί τις τύχες του σε κάποιο παλιό της αστέρι, όπως η Μπαρτσελόνα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Βενγκέρ πρέπει να αποχωρήσει με χάρη, ει δυνατόν και με τίτλο, εάν θέλει να μην κηλιδώσει τα ρεκόρ του.