«Ολα τα ωραία πράγματα στη ζωή κρατούν λίγο, εκτός από το Μουντιάλ, που κρατάει ολόκληρο μήνα», έλεγε παλιά ένας φίλος για τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου κάθε τέσσερα χρόνια, τον μήνα που… τρέφει τους άλλους 47 με ιστορίες, εικόνες και αναμνήσεις, αλλά και ελπίδες και όνειρα. Κάποιες από αυτές τις ιστορίες ξεκινάμε να ανιχνεύουμε από σήμερα, κάθε Σάββατο, αναμένοντας τον… παγκόσμιο μήνα του ποδοσφαίρου που άρχεται σε επτά εβδομάδες. Η πρώτη μάς έρχεται από το κατά πολλούς καλύτερο Μουντιάλ στην ιστορία, το 1982, στην Ισπανία.
Αφορά το μικρό Κουβέιτ, που και αυτό έτρεφε επί μήνες και χρόνια ελπίδες και όνειρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο χάρη σε μια δυσανάλογα καλή για το μέγεθος του αραβικού εμιράτου ομάδα. Κηλιδώθηκε, όμως, από μια στιγμή τρέλας ενός σεΐχη, που αισθανόμενος ότι η χώρα του αδικείται διέκοψε τον αγώνα του Μουντιάλ κόντρα στη Γαλλία του Μισέλ Πλατινί, μπαίνοντας στον αγωνιστικό χώρο για να μιλήσει στον διαιτητή…
Το Κουβέιτ διέθετε ιδιαιτέρως ταλαντούχα ομάδα εκείνη την εποχή, και με τεχνικούς όπως τους Μάριο Ζαγκάλο και Κάρλος Παρέιρα, κέρδιζε στη σειρά τους τίτλους στο Κύπελλο Περσικού Κόλπου, έφτασε στον τελικό του Ασιατικού Κυπέλλου το 1976, το κατέκτησε το 1980 κι έφτασε στα προημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων την ίδια χρονιά.
Το όνειρο του πρώτου Μουντιάλ έμοιαζε πια κοντά. Το 1981 πέρασε σε όμιλο μπαράζ, όπου αντιμετώπισε και τη Νέα Ζηλανδία. Στον πρώτο αγώνα στο Οκλαντ, οι Νεοζηλανδοί μάλιστα σήκωσαν πανό «ασχοληθείτε με τις καμήλες σας», με τους Κουβεϊτιανούς να απαντούν στη ρεβάνς με παρέλαση καμηλών πριν από τον αγώνα, να ανοίγουν το σκορ με παίκτη που ονομαζόταν Καμήλ(!) και μετά να παίρνουν δραματική πρόκριση στο Μουντιάλ με γκολ στο 90ό λεπτό.
Φθάνει, λοιπόν, ο Ιούνιος του 1982, και το Κουβέιτ, που είχε κληρωθεί σε ιδιαιτέρως δύσκολο όμιλο στην Ισπανία με Αγγλία, Γαλλία και Τσεχοσλοβακία, καταφέρνει στον πρώτο αγώνα να αποσπάσει ισοπαλία 1-1 από την Τσεχοσλοβακία που έξι χρόνια νωρίτερα είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Οι προσδοκίες χτύπησαν κόκκινο, ανεβάζοντας κι άλλο το θερμόμετρο στο καυτό εμιράτο του Κόλπου, ώσπου ήρθε το επόμενο ματς, με μια ανερχόμενη Γαλλία που τελικά τερμάτισε τέταρτη στη διοργάνωση και δύο χρόνια αργότερα θα γινόταν εκείνη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Εκεί το Κουβέιτ βρέθηκε να χάνει 3-1 από την ομάδα των Πλατινί, Τιγκανά και Ζιρές, και προς το τέλος δέχθηκε και τέταρτο γκολ που έμοιαζε να είναι οφσάιντ. Ο διαιτητής το κατακύρωσε, όταν προς έκπληξη όλων ο πρόεδρος της ομοσπονδίας του Κουβέιτ, σεΐχης Φαχάντ Αλ Αχμάντ Αλ Σαμπάχ όρμησε στο γήπεδο απειλώντας να πάρει την ομάδα και να φύγει αν δεν ακύρωνε ο διαιτητής το γκολ του Ζιρές. Παραδόξως, ο διαιτητής υπάκουσε, ακύρωσε το γκολ, και συνέχισε το ματς με ελεύθερο. Οι Γάλλοι ξεπέρασαν την έκπληξή τους και τελικά πέτυχαν και τέταρτο γκολ, που όμως δεν έβλαψε τόσο το Κουβέιτ όσο η απίστευτη κίνηση του σεΐχη. Το Κουβέιτ δεν μπόρεσε ποτέ να συνέλθει ποδοσφαιρικά από το σοκ εκείνο, η καλή του ομάδα διαλύθηκε, ενώ οκτώ χρόνια μετά η χώρα κατελήφθη από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν μπαίνοντας στη δίνη του Πολέμου του Κόλπου. Εμεινε μόνο εκείνη η κηλίδα για το πετρελαιοπαραγωγό εμιράτο…