Μπορεί πλέον οι πόλεμοι να μη σταματούν προς χάριν των αθλητών, αλλά υπάρχουν και αθλητές που δεν σταματούν για χάρη του πολέμου. Ενας από αυτούς είναι ο Σύρος άλτης του ύψους Μαΐντ Εντίν Γκαζάλ, που παρά τον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα του συνεχίζει κανονικά να προπονείται και να αγωνίζεται στο κορυφαίο επίπεδο του κόσμου, τονίζοντας ότι «πρέπει κι εμείς να κάνουμε κάτι για τη Συρία».
Ο 31χρονος πρωταθλητής συνεχίζει να περνά ένα μεγάλο κομμάτι κάθε έτους στη Δαμασκό, παρά τον συνεχιζόμενο επί επταετία πόλεμο. «Ναι, ξέρω ότι όλοι εκπλήσσονται που από τον πόλεμο στη Συρία μπόρεσε να βγει ένας αθλητής του επιπέδου μου, λέει στην ισπανική εφημερίδα El Pais: «Για μένα και την οικογένειά μου όμως δεν είναι έκπληξη. Κατά τη διάρκεια του πολέμου συνέχισα κανονικά να προπονούμαι και ποτέ δεν σταμάτησα. Πιστεύω, όπως κι ο προπονητής μου, ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στην κατάσταση αυτή».
Το 2012, λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου, έβλεπε τις βόμβες να σκάνε κοντά στο στάδιο της Δαμασκού όπου προπονείτο. Ο δρόμος που οδηγούσε εκεί πάθαινε ζημιές, αλλά ο ίδιος επέστρεφε την επόμενη μέρα για την προπόνηση.
«Τότε ήταν οι χειρότερες στιγμές του πολέμου στη Δαμασκό, είχαμε πολύ περισσότερα προβλήματα», δήλωσε ο Γκαζάλ. «Αν όμως ξαναπάς την άλλη μέρα εκεί κοντά όπου έσκασε η βόμβα, δείχνεις πως πάντα μπορείς να κάνεις κάτι. Ο κόσμος βλέπει στην τηλεόραση τα ερείπια στην πόλη και με ρωτάει πώς μπορώ να ζω εκεί, αλλά χρόνο με τον χρόνο όλα έχουν βελτιωθεί και κάποιες περιοχές της Συρίας είναι πλέον ασφαλείς, όπως η ζώνη της Δαμασκού.
Για τον Γκαζάλ το κύριο πρόβλημα δεν είναι ο πόλεμος, αλλά ότι ο κόσμος τον κρίνει επειδή είναι Σύρος. «Εχω συριακό διαβατήριο, και στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, δεν μπορώ να αγωνιστώ καθώς δεν μου παρέχουν βίζα. Επίσης έχω πρόβλημα στο να βρω χορηγούς», λέει. «Δεν καταλαβαίνω τι φταίω που είμαι από μια συγκεκριμένη χώρα. Εχω χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο, έχω ρεκόρ 2,36 μ., γιατί μου το κάνουν αυτό;» διαμαρτύρεται.
Στους Ολυμπιακούς του Ρίο ήταν σημαιοφόρος για τη Συρία, αλλά αρνείται ότι αποτελούσε πιόνι του καθεστώτος Ασαντ. «Η χώρα μας κι ο λαός της οφείλει να καταδείξει πως τίποτε δεν είναι αδύνατο για μας. Πιστεύω ότι σε έναν-ενάμιση χρόνο ο πόλεμος θα τελειώσει και θα ζούμε όλοι οι Σύροι ασφαλείς».