Γλυκόπικρη ήταν η γεύση από τους πρώτους αγώνες των ομάδων μας στην πρεμιέρα των ευρωπαϊκών αναμετρήσεών τους. Ο απολογισμός, μία νίκη και δύο ήττες, μπορεί να μην είναι καλός, σε ό,τι αφορά τη συγκομιδή βαθμών, όμως τα σκορ αφήνουν ανοικτό τον δρόμο πρόκρισης και για τους τρεις.
Για τους πιο «ψυχρούς» αναλυτές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και επιτυχίες, αν αναλογιστεί κάποιος σε τι επίπεδο βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια το πρωτάθλημά μας και τι κεφάλαια διαθέτουν οι ΠΑΕ για απόκτηση ποδοσφαιριστών. Ομως, η δυναμικότητα των αντιπάλων μάλλον αποτρέπει τέτοιους συλλογισμούς.
Είναι πλέον δεδομένο πως τα αφεντικά των συλλόγων έχουν αποφασίσει πως τα «ανοίγματα» είναι απαγορευτικά. Γιατί η «ψαλίδα» με τις άλλες ευρωπαϊκές ομάδες έχει μεγαλώσει και θα εξακολουθήσει να ανοίγει. Ετσι, η όποια ευρωπαϊκή υπέρβαση θα οφείλεται πλέον σε «ηρωικές» νίκες, όπως τις παλιές εποχές, του ρομαντικού ποδοσφαίρου.
Η λέξη «οργάνωση», από την περίοδο που η παγκοσμιοποίηση μπήκε στον αθλητισμό, είναι άγνωστη στη χώρα μας. Και όποια απόπειρα έγινε, από ορισμένους παράγοντες, που έβαλαν αρκετά λεφτά για να δημιουργήσουν ανταγωνιστικά συγκροτήματα, αποδείχθηκε ουτοπία. Μάλιστα, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, οποιαδήποτε τέτοιο ρίσκο είναι απαγορευτικό.
Το μόνο που μπορούμε πλέον να περιμένουμε είναι μεμονωμένες επιτυχίες. Κάποιες συμμετοχές στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και μία… θαυματουργή παρουσία, σ’ αυτούς του Τσάμπιονς Λιγκ.