Οταν η Λόρα Σίτζμουντ, που κάποτε έφτασε ώς το νούμερο 26 της παγκόσμιας κατάταξης των τενιστριών, υποχρεώθηκε μετά τον τραυματισμό της να ενταχθεί σε κατώτερη κατηγορία τουρνουά, πρόσεξε μια σημαντική διαφορά στις αντιπάλους της, που δεν είχε σχέση με τις ικανότητες ή την προπόνηση: «Υπήρχαν πολύ περισσότερες κοντές τενίστριες εκεί, ενώ όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο ενός τουρνουά, τόσο ψηλότεροι είναι και οι παίκτες του», λέει η τενίστρια, ύψους 1.70 μ. «Οι ψηλότεροι τενίστες έχουν πλεονέκτημα», υποστηρίζει. Η Τρέισι Οστιν, που έχει κατακτήσει το Οπεν στο Φλάσινγκ Μέντοουζ, θεωρείτο μεσαίου ύψους στην εποχή της με το 1,68 μ., αλλά σήμερα θα τη θεωρούσαν κοντούλα. «Τότε θεωρούσαμε ψηλή τη Μαρτίνα Ναβρατίλοβα, που ήταν 1,77 μ.», λέει και τονίζει πόσο την εντυπωσιάζουν το μέγεθος και η δύναμη των τενιστριών σήμερα. Ακόμη και η Γιούλια Γκλούσκο, στο 1,74 μ., λέει ότι στους αγώνες αισθάνεται κοντή. Μπορεί οι κορυφαίοι τενίστες να μην είναι και γίγαντες (η Σερίνα Ουίλιαμς είναι 1.80 μ. και οι Ρότζερ Φέντερερ και Ραφαέλ Ναδάλ 1.86 μ.), οι ισορροπίες όμως τείνουν να γείρουν υπέρ των ψηλότερων, με τους πιο κοντούς αθλητές να πρέπει να προσαρμοστούν.
«Πρέπει να έχεις ιδιαίτερα πλεονεκτήματα, αλλιώς θα παίζεις σε χαμηλότερης κατηγορίας τουρνουά», τονίζει η Οστιν.
Το μέγεθος έχει σημασία τόσο για να έχεις μεγαλύτερο βεληνεκές και περισσότερες γωνίες δράσης, όσο και στο φιλέ και στα χτυπήματα, ιδιαιτέρως δε στο σερβίς. Από τους 16 άνδρες στον τέταρτο γύρο του μονού στο Αμερικανικού Οπεν φέτος, οι πέντε ήταν από δύο μέτρα και πάνω. Αντιστοίχως, οι επτά από τις 16 γυναίκες στο μονό ήταν τουλάχιστον 1,82 μ.
Η έλλειψη ύψους βεβαίως δεν σημαίνει και αυτόματο αποκλεισμό: Η περσινή νικήτρια στο μονό Σλόουν Στίβενς είναι 1,74 μ., και στον τέταρτο γύρο φέτος είχε παρέα της και τις Ασλι Μπάρτι (1,68 μ.), Κάρλα Σουάρες Ναβάρο (1,65 μ.) και Ντομίνικα Τσιμπουλκόβα (1,61 μ.). Η κορυφαία της κατάταξης Σιμόνα Χάλεπ είναι 1.70 μ.
Οι κοντύτεροι τενίστες τείνουν να είναι ταχύτεροι και πιο ευκίνητοι από τους βγαλμένους από το… ΝΒΑ αντιπάλους τους, αλλά η Οστιν τονίζει ότι οφείλουν να έχουν καλύτερη τεχνική και μεγαλύτερη ακρίβεια. Προσθέτει ότι οι επιτυχημένοι κοντοί τενίστες χρειάζονται και «συναισθηματική ισορροπία» και «νοοτροπία πολεμιστή», όπως οι Μάικλ Τσανγκ και Νταβίντ Φερέρ.
Μπορεί να υστερούν όταν σερβίρουν, αλλά η επιστροφή των σερβίς είναι τομέας όπου οι κοντύτεροι τενίστες υπερτερούν. Ενώ οι 10 κορυφαίοι άνδρες στο σερβίς είναι είτε πολύ ψηλοί, είτε λέγονται Φέντερερ ή Ναδάλ, οι έξι από τους οκτώ κορυφαίους στην επιστροφή σερβίς είναι κοντοί. Οταν το μπαλάκι κινείται, οι μικρόσωμοι παίκτες βασίζονται στην ταχύτητά τους. «Ολοι είναι ψηλότεροί μου», λέει ο ύψους 1,55 μ. Κουρούμι Νάρα, «γι’ αυτό προσπαθώ να κινούμαι καλύτερα και γρηγορότερα από τον αντίπαλό μου».
Αν και οι ψηλότεροι παίκτες γίνονται όλο και πιο γρήγοροι στις αντιδράσεις τους, παραμένουν αργοί στα πόδια. Οι χαμηλές μπάλες στα πόδια τους τους δημιουργούν πρόβλημα.
Παίκτες όπως η Σίτζμουντ θεωρούν ότι η καλύτερη τακτική είναι να στέκεσαι στο βάθος ώστε να τρέχει περισσότερο ο αντίπαλος και η μπάλα να έρχεται σε ύψος που να μπορείς να ελέγξεις. «Οι κοντοί παίκτες πρέπει να χτυπούν την μπάλα νωρίς για να στερούν χρόνο από τον αντίπαλο», προσθέτει η Οστιν.
Οι ίδιοι δεν αισθάνονται ότι κινδυνεύουν: «Οι κοντύτεροι παίκτες δεν πρόκειται να μείνουν εκτός παιχνιδιού», ισχυρίζεται η ύψους 1,63 μ. Βάνια Κινγκ. «Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσεις το μέγεθος του αντιπάλου, και αυτός είναι να είσαι ταχύτερος και εξυπνότερος», λέει.