Μεζούρα που να μετράει διαχρονικά την ποιότητα δεν υπάρχει και κάθε προσπάθεια σύγκρισης αθλητών μεγάλης κλάσης από την ίδια ή πόσο μάλλον από διαφορετικές εποχές είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Μετά τους 92 πόντους σε ένα ημίχρονο από τους Ουόριορς επί των Μπουλς στο ΝΒΑ και τα 14 τρίποντα του Τόμπσον, αλλά και τη δήλωση του Κριστιάνο Ρονάλντο στο France Football ότι «πόσοι ποδοσφαιριστές είναι ικανοί να αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο για πάνω από δέκα χρόνια; Μπορείτε να τους μετρήσετε με το χέρι σας. Είναι μόνο δύο. Ο Λιονέλ Μέσι… και εγώ», άρχισαν ξανά οι συγκρίσεις: Μέσι, Ρονάλντο ή Μαραντόνα; Τζόρνταν ή Λεμπρόν κ.ο.κ.
Η δύναμη της εικόνας φέρνει σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση αθλητές άλλων εποχών, μιας και η τηλεόραση προσφέρει σήμερα ένα ανεξάντλητο μενού επιλογών στους τηλεθεατές-φιλάθλους, δίνοντάς τους την ευκαιρία να απολαύσουν εν δράσει υπεραθλητές από διάφορα σπορ ανά πάσα στιγμή της ημέρας. Τέτοια πολυτέλεια δεν υπήρχε παλαιότερα και οι αθλητές που μεσουρανούσαν άλλες εποχές έγιναν μύθοι περισσότερο από στόμα σε στόμα, παρά επειδή οι φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία-ευτυχία να τους απολαμβάνουν.
Η γιγάντωση της τηλεόρασης τις τελευταίες 2-3 δεκαετίες μετέτρεψε τον αθλητισμό σε ένα πανάκριβο εμπορικό προϊόν, με αντάλλαγμα την είσοδό του μέσα σε όλα τα σπίτια. Οι φίλαθλοι εκτιμούν πλέον ιδίοις όμμασι τα επιτεύγματα των μεγάλων αθλητών, σε αντίθεση με τα παλαιότερα χρόνια που περισσότερο θαμπώνονταν από τη φήμη τους παρά βλέποντάς τους με τα δικά τους μάτια. Για παράδειγμα, πόσοι Ευρωπαίοι φίλαθλοι είχαν τη δεκαετία του ’60 τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τον περίφημο Πελέ εν ώρα δράσης; Ελάχιστα στιγμιότυπα έφταναν –αν έφταναν– στους δέκτες των ολίγων προνομιούχων που είχαν TV και η φήμη των μεγάλων αθλητών μεγάλωνε μόνο μέσα από τις διηγήσεις ή και τη φαντασία.
Οι σημερινοί τηλεθεατές-φίλαθλοι ζουν σε μια εποχή κατά την οποία το τηλεκοντρόλ τούς προσφέρει τεράστια γκάμα επιλογών. Αυτό τους επιτρέπει να παρακολουθούν και να απολαμβάνουν σπουδαίους αθλητές, που η αλήθεια είναι ότι στη σημερινή εποχή είναι περισσότεροι και πιο ποιοτικοί σε σχέση με άλλοτε. Η εξέλιξη του αθλητισμού μέσω της επιστημονικής υποστήριξης και των σχεδόν τέλειων συνθηκών που απολαμβάνουν από μικρή ηλικία όλοι όσοι διαθέτουν ένα ξεχωριστό ταλέντο, μοιάζει να έχει φέρει την ανθρώπινη φύση στα όριά της, αλλά πιθανόν να μην είναι έτσι. Οσα χρόνια κι αν χρειαστεί να περάσουν για να ξαναδούμε έναν άνθρωπο-πύραυλο να καταρρίπτει τα απίστευτα ρεκόρ του Γιουσέιν Μπολτ, θα έλθει η στιγμή που θα το δούμε.
Η σημερινή γενιά έχει το προνόμιο να απολαμβάνει υπεραθλητές και να ρουφά αχόρταγα τα επιτεύγματά τους, ενώ οι προηγούμενες γενιές δεν μπορούσαν να χαρούν σε όλο το εύρος το μεγαλείο των «ηρώων» της εποχής τους. Ακόμα και το πιο μικρό παιδί μπορεί να απολαύσει στις μέρες μας τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Μέσι, τον Λεμπρόν Τζέιμς και τον Κάρι, τον Φέντερερ και τον Τζόκοβιτς, τον Χάμιλτον και τον Φέτελ, μια γενιά σούπερ αθλητών, που ο καθένας στο είδος του διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τις ομάδες. Ο Αγιαξ, που μεσουρανούσε στη δεκαετία του ’70, είχε πολύ μικρότερη διεισδυτικότητα σε σχέση μ’ αυτήν που έχουν σήμερα μεγαθήρια τύπου Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Δεν υπάρχει φίλαθλος που να μην τις έχει δει και ξαναδεί εν δράσει, σε σημείο να αναγνωρίζει εύκολα ακόμα και τους παίκτες με τους πιο «δεύτερους» ρόλους. Ποιος φίλος του μπάσκετ δεν έχει καθηλωθεί από τις μονομαχίες των Ουόριορς με τους Καβαλίερς τα τελευταία χρόνια ή ποιος εραστής του τένις δεν έχει ξενυχτήσει για να απολαύσει τις μονομαχίες του Φέντερερ με τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς;
Είναι σημαντικό ότι η τηλεόραση έχει βάλει όλα τα λαμπερά αστέρια των σπορ στα σπίτια του απλού κόσμου κι ακόμα πιο σημαντικό ότι με τα χρήματά της έχει συμβάλει τα μέγιστα για τη γιγάντωση του αθλητισμού, προσφέροντας μεγάλα κίνητρα και τρομερές συνθήκες για να εξελιχθούν τα ταλέντα και να γίνουν αθλητές παγκόσμιας κλάσης. Τέτοιους σούπερ σταρ απολαμβάνουμε πολλούς σήμερα, σε σημείο που πολλοί να πιστεύουν ότι είναι όντως οι κορυφαίοι όλων των εποχών. Κι αν όσο πλησιάζει κανείς στην τελειότητα τόσο πιο δύσκολο μοιάζει να βρεθεί κάποιος να τον ξεπεράσει, αργά σε ορισμένα αθλήματα και πιο γρήγορα σε κάποια άλλα, σίγουρα θα βρεθούν οι υπεράνθρωποι των επόμενων γενεών για να τους πάρουν τα πρωτεία…