Αλλη μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου γράφτηκε την Τρίτη στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Τα όσα συνέβησαν, από τη Δευτέρα το βράδυ, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, πριν και κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου στο Μαρούσι, δεν έχουν… λογική εξήγηση.
Μόνο αυτοί που τα δημιούργησαν και, δυστυχώς, θα τα ξαναδημιουργήσουν, μπορούν να δώσουν μια απάντηση. Και επειδή από τον εγκέφαλο αυτών λείπει η λογική, δεν μπορούμε να αναμένουμε μια εξήγηση. Επομένως, πάμε σε αυτούς που έχουν φαιά ουσία στον εγκέφαλο. Στους διοικούντες τις ΠΑΕ, όχι μόνο της ΑΕΚ, αλλά όλων όσων οι «στρατοί» κατά καιρούς ρεζίλεψαν τον σύλλογό τους.
Πόσες ακόμη τιμωρίες, αφαίρεση βαθμών, αποκλεισμούς από την Ευρώπη, κλειστές θύρες και χρηματικά πρόστιμα πρέπει να τους επιβληθούν για να καταλάβουν, επιτέλους, πως πρέπει να απομονώσουν τους λίγους, που αποτελούν τα καρκινώματα στις ομάδες τους; Δυστυχώς, θεωρώ πως ούτε σε αυτήν την ερώτηση υπάρχει απάντηση.
Για τον απλούστατο λόγο πως με τις μέχρι τώρα αντιδράσεις των ΠΑΕ, στα κατ’ εξακολούθηση επεισόδια, δείχνουν ότι δεν τολμούν να «ακουμπήσουν» τους οργανωμένους. Και όποιο άγγιγμα επιχειρούν είναι ένα απλό χάδι, αντί σφαλιάρας. Και η αιτία; Τους θεωρούν «δικά τους παιδιά» και «υπερήφανο λαό». Που κατά καιρούς τούς χρησιμοποιούν για να περάσουν τη γραμμή τους και ζητωκραυγάσουν αποθεώνοντας τον πρόεδρο – αφεντικό. Γι’ αυτό θα βρεθούμε, στο μέλλον, θεατές στο ίδιο έργο.