Μ.Δενδρινός: Μία ζωή αγκαλιά με μία μπάλα του μπάσκετ

Μ.Δενδρινός: Μία ζωή αγκαλιά με μία μπάλα του μπάσκετ

5' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Aντισυμβατικός, ρομαντικός, φιλοσοφημένος, ερωτευμένος με το μπάσκετ. Ο Μάκης Δενδρινός έκανε την τελευταία διείσδυσή του από τη θέση του… «Ελ» που αγωνιζόταν, άφησε «γλυκά» την μπάλα στο καλάθι, όπως συνήθιζε, έδωσε τις τελευταίες οδηγίες του από τη θέση του κόουτς και άφησε κενή μία ακόμα θέση στο ελληνικό μπάσκετ. Οπως κενή έμεινε και η θέση του στον παλιό «Αδωνις» της πλατείας Νέας Σμύρνης, αλλά κι αυτή στο καφενείο της Νάουσας στην Πάρο, όπου περνούσε πολλές ώρες, τα τελευταία χρόνια, αποστασιοποιημένος από τα κοινά του αγαπημένου του αθλήματος.

Ο απόστρατος αξιωματικός του Λιμενικού έδωσε τη «μάχη», μέχρι το τέλος, έχοντας δίπλα  του  τη  σύζυγό του Χάι και τους δύο «γίγαντες»,  όπως αποκαλούσε τους γιους του που  βίωσαν αγόγγυστα τη μη αναστρέψιμη πορεία της υγείας  του,  τους  τελευταίους μήνες.

Γεννημένος στην περιοχή των Σφαγείων του Ταύρου, πριν από 65 χρόνια, ο Μάκης Δενδρινός έκανε δεύτερο «σπίτι» του τον Πανιώνιο και τη Νέα Σμύρνη, επί 20 συναπτά έτη και «δέθηκε» συναισθηματικά για όλη τη ζωή του, όσο λίγοι αθλητές και προπονητές του «κυανέρυθρου» συλλόγου.

Το μοτοποδήλατό του (το συντηρούσε μέχρι που δεν έβρισκε ανταλλακτικά), έκανε καθημερινά εκατοντάδες χιλιόμετρα στη διαδρομή από το σπίτι του, στο πρώην ανοιχτό γήπεδο «Ανδρέας Βαρίκας», μετέπειτα στο κλειστό γήπεδο της Αρτάκης, στην πλατεία και επιστροφή για λίγες ώρες ύπνου.

Φανατικός αναγνώστης των εφημερίδων, διάβαζε μέχρι και τις… βούλες του ρεπορτάζ, ήταν οπαδός των Μπόστον Σέλτικς και θαύμαζε τον Λάρι Μπερντ. Βαθιά πολιτικοποιημένος, ο Δενδρινός συζητούσε με τους φίλους του για όλες τις εξελίξεις ανά τον κόσμο, αλλά η κουβέντα που διαρκούσε μέχρι το ξημέρωμα, κατέληγε, πάντα στον «ιστορικό». Στο μοντέλο ανάπτυξης του Πανιωνίου, τα οικονομικά δεδομένα της εποχής, την ακαδημία ανάδειξης ταλαντούχων παικτών. Γι’ αυτόν τον λόγο και ο Δενδρινός δεν «βρήκε» άλλη «φωλιά» του μπάσκετ, σαν τον Πανιώνιο, σε όποια ομάδα κι αν δούλεψε προπονητικά. Από τις μεγαλύτερες χαρές της καριέρας του, ήταν η συνεργασία του με τον Φάνη Χριστοδούλου.

Η παρέα της Ν. Σμύρνης

«Του λες ένα στοιχείο στην προπόνηση και το εφαρμόζει επί τρία. Ασύλληπτη αντίληψη του μπάσκετ» έλεγε για τον αγαπημένο του «μπέμπη», με τον οποίο περνούσε μαζί αρκετές ώρες καθημερινά στην κοινή διαμονή τους στην Πάρο.

Λέμε ότι «η ζωή κάνει κύκλους» και ο Δενδρινός που είχε βιώσει τον υποβιβασμό της ομάδας, πριν από 35 χρόνια και συνετέλεσε, ως παίκτης και εν συνεχεία ως προπονητής, στην καθολική ανασύστασή του, ίσως να μην άντεξε να βλέπει τον «ιστορικό» να αγωνίζεται στη Β΄ Εθνική τη φετινή περίοδο. Τότε, είχε συνοδοιπόρους του, τον Μίσσα, τον Λαζαρίδη, τον Φωσσέ, τον Τσικίμη, τον Παπαδάκη, τον Φωτεινό κι όλους τους συμπαίκτες του που ήταν αφοσιωμένοι στην ιδέα του Πανιωνίου.

Γαλουχήθηκε με το όραμα του αείμνηστου Ανδρέα Βαρίκα στη δυναμική που απέκτησε ο Πανιώνιος στη δεκαετία του ’80. Σπούδασε προπονητική στην Αμερική, με έξοδα του Βαρίκα και όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του, κάθισε στην πρώτη θέση του πάγκου. Και εκεί στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού, ο Μάκης θα μιλάει ξανά και ξανά με τον Ανδρέα για τον Πανιώνιο.

Η καταξίωση με την Εθνική

To απόγειο της προπονητικής καριέρας του Μάκη Δενδρινού, ήταν η καθοδήγηση της Εθνικής Ανδρών, στη διετία 1994-96, όταν εν μία νυκτί στην Ουάσιγκτον, παραμονές του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Τορόντο, κάθισε στη θέση του πρώτου τεχνικού, μετά το επεισόδιο Κιουμουρτζόγλου – Φασούλα και την αποχώρηση του πρώτου. Ο Δενδρινός ανέλαβε τη δύσκολη αποστολή αποκατάστασης της ηρεμίας στην ελληνική ομάδα και της προσήλωσης στον υψηλό στόχο διάκρισης που είχε στο Μουντομπάσκετ.

Η κατάκτηση της τέταρτης θέσης (ηττήθηκε στον μικρό τελικό από την Κροατία 78-60) στην τρίτη συμμετοχή της Εθνικής σε παγκόσμια διοργάνωση μπάσκετ, ήταν η υψηλότερη στην ιστορία της και στον Δενδρινό αντιστοιχεί το μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, γιατί διατήρησε ενωμένη την ομάδα και ταυτόχρονα αξιοποίησε στον μέγιστο βαθμό τις δυνατότητές της. Η ανάλογη συνέχεια για τη διατήρηση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, δόθηκε έναν χρόνο αργότερα, στο Ευρωμπάσκετ του 1995 στο ΟΑΚΑ. Η Εθνική ηττήθηκε ξανά από την Κροατία (73-68) στον μικρό τελικό, αλλά είχε καταφέρει να εξασφαλίσει την πρώτη συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην Ατλάντα, το 1996, ο Μάκης Δενδρινός έγινε ο πρώτος προπονητής και μαζί με τους διεθνείς παίκτες που εκπροσώπησαν το ελληνικό μπάσκετ, στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη, κατέκτησαν την 5η θέση (νίκησαν 91-72 τη Βραζιλία για τις θέσεις 5-6).

Ο Δενδρινός διέθετε την προσωπικότητα, την τεχνική κατάρτιση και την κατάλληλη φιλοσοφία για τη διατήρηση υψηλής ανταγωνιστικότητας της Εθνικής, αλλά δεν έμελλε να συνεχίσει στην ίδια θέση. Αποχώρησε δυσαρεστημένος και τον διαδέχθηκε ο Παναγιώτης Γιαννάκης που είχε «κρεμάσει» τη φανέλα του, έναν χρόνο νωρίτερα.

Μία σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού

Συμπαίκτες στον Πανιώνιο για τέσσερα χρόνια, προπονητής ο Μάκης Δενδρινός και παίκτης – αρχηγός ο Κώστας Μίσσας για ακόμα τέσσερα χρόνια, συνέθεσαν την καθημερινότητα των δύο πιο αναγνωρίσιμων μορφών της «κυανέρυθρης» ομάδας, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

«Ο Μάκης έφυγε νωρίς και μας άφησε πολλές αναμνήσεις από την καθημερινότητά μας στον Πανιώνιο. Μπολιαστήκαμε και οι δύο από την ιδέα του Πανιωνίου, στα "πέτρινα" χρόνια του ελληνικού μπάσκετ και ιδιαίτερα του Πανιωνίου που απέκτησε μια μεγάλη δυναμική και "κληρονομήθηκε" από τις επόμενες γενιές» λέει ο «στρατηγός» του Πανιωνίου για τον Μάκη Δενδρινό και συγκινείται, ενθυμούμενος τις προπονήσεις, τους αγώνες, τα ταξίδια, τους καφέδες και κάθε στιγμή της μακράς συνύπαρξής τους στον Πανιώνιο και της συνεργασίας τους στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

«Με τον Μάκη ζήσαμε περισσότερες λύπες και λιγότερες χαρές που μας έμειναν αξέχαστες στον Πανιώνιο, γιατί παίζαμε στην ομάδα που είχε πάντα… αντίλογο στους μεγάλους της εκάστοτε εποχής. Αγαπούσε το μπάσκετ και δούλευε πολύ στην προπόνηση, ενώ όταν ασχολήθηκε με την προπονητική, ήταν συνεπής με τη συνεχή εξέλιξη του αθλήματος. Πιστεύω ότι η αποχώρησή του από τους πάγκους, έγινε πρόωρα. Θα μπορούσε να δώσει πολλά περισσότερα, ακόμα κι αν οι εποχές άλλαξαν» υποστηρίζει ο Μίσσας για την προπονητική πορεία του «Βούδα».

Ο θάνατος του Δενδρινού βάζει έναν ακόμα «τίτλο τέλους» σε μια ολόκληρη εποχή του Πανιωνίου και ο Μίσσας δηλώνει ακατάλληλος για… αποχαιρετισμούς: «Οσα χρόνια κι αν είχαμε να συναντηθούμε, γιατί έτσι είχε τύχει, μας συνδέουν πολλές εικόνες εκείνης της εποχής στο μπάσκετ. Ο Μάκης “γεννήθηκε” στον Πανιώνιο και πάντα συμφωνούσαμε, όταν λέγαμε ότι αυτή η ομάδα “σημάδεψε” τη ζωή μας».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή