Ο δέκατος πέμπτος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εβδομηκοστός πρώτος (1.071) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022 στην πίστα Zandvoort της Ολλανδίας.
Μετά την απόσυρση του αυτοκινήτου ασφαλείας η επανεκκίνηση του αγώνα βρίσκει τον Χάμιλτον να κοιτάει απεγνωσμένα στους καθρέφτες το μονοθέσιο του Φερστάπεν. Οπως και στον τελευταίο περσινό αγώνα, ξέρει πολύ καλά ότι είναι θέμα μερικών δευτερολέπτων να τον προσπεράσει και να κινηθεί προς τον τερματισμό. Επιπροσθέτως, έχει κάνει λάθος ρύθμιση στο ταμπλό οδήγησης. Φυσικά η βαρύτητα της περσινής καταστάσεως απέχει έναν τίτλο ανάμεσα στους δύο, σε σχέση με τον κυριακάτικο αγώνα που μόλις διεξήχθη. Φέτος η Mercedes και ο ίδιος δεν διεκδικεί κάτι παραπάνω από τη δεύτερη θέση,υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχιστεί η θλιβερή πορεία της Ferrari στα χέρια του επικεφαλής της.
Ο εφιάλτης του Χάμιλτον και η πραγματικότητα
Όμως η πληγή είναι ακόμα ανοιχτή. Το τραύμα είναι νωπό. Η επούλωση αργεί γιατί ο Βολφ, ο επικεφαλής της γερμανικής ομάδας και κύριος πρωταγωνιστής της θρυλικής της πορείας μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει με γενναιότητα την ατυχία που τους σημάδεψε στους τελευταίους γύρους στον αγώνα στο Αμπου Ντάμπι, το 2021.
Επικαλέστηκε τον άδικο τρόπο που συμπεριφέρθηκαν στην ομάδα του και απείλησε με δικαστική συνέχεια με τη βεβαιότητα θετικής έκβασης υπέρ τους. Φυσικά τίποτα απ’όλα αυτά δεν συνέβη, διότι το ατύχημα του Λατίφι και μόνον ήταν η αιτία της νίκης του Φερστάπεν και καμιά προσφυγή σε δικαστήρια εκτός της FIA δεν θα είχε επιτυχία.
Το σημαντικότερο όμως στοιχείο της τελικής διευθετήσεως ήταν η εσωτερική συμφωνία που έγινε ανάμεσα στον Τότο Βόλφ και τη διοίκηση του αθλήματος η οποία, βασιζόμενη σε αόριστες υποσχέσεις περί δικαιοσύνης, αλλαγών και καρατομήσεως του Μίκαελ Μάσι – του διευθυντή αγώνων – ενός αποδιοπομπαίου τράγου, τελικώς άφησε ανοιχτή την πληγή.
Διότι ο Χάμιλτον έμεινε με την πικρία της αδικίας εις βάρος του εφόσον οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις περί δικαιοσύνης του Βολφ αποδείχτηκαν άνευ ουσίας. Δεν μπόρεσε ακόμα να χωνέψει το λόγο της ήττας του και ζει και αναπνέει για να επανορθώσει. Έχασε τον παγκόσμιο τίτλο που θα τον έκανε, στατιστικώς, τον πιο επιτυχημένο οδηγό της Formula 1 όλων των εποχών.
Στην ολλανδική πίστα ζωντάνεψε ο εφιάλτης. Η αδυναμία να αμυνθεί και να διεκδικήσει. Όμως, τελικώς επρόκειτο περί ψευδαισθήσεως, διότι ακόμα και εάν δεν είχαν προηγηθεί οι εγκαταλείψεις των Τσουνόντα και Μπότας, ο ρυθμός του Φερστάπεν μετά από το δεύτερο pit stop -τον οποίο εκ των πραγμάτων θα αναγκαζόταν να υιοθετήσει για τους τελευταίους 22 γύρους πιθανώς- θα ήταν τέτοιος που θα κυριαρχούσε των δύο Mercedes.
Φυσικά η αγωνία θα ήταν μεγαλύτερη και πιθανώς μία άλλη έκβαση δυνατή, όμως η φετινή διαφορά ισχύος των δύο ομάδων είναι τόσο σημαντική που δεν δικαιολογεί τις βρισιές του Χάμιλτον από τον ασύρματο, ούτε την υποχρέωση του Βόλφ να τον συνεφέρει.
Η διατηρούμενη ένταση έχει ως γενέθλιο χαρακτηριστικό την αδυναμία της γερμανικής ομάδας να κοιτάξει κατάματα την αλήθεια και παρά την εντυπωσιακή επαναφορά της από τον αρχικό κακό σχεδιασμό του αυτοκινήτου και τον «δελφινισμό» που δεν άφηνε περιθώρια διακρίσεως στους πιλότους, εξακολουθεί να μένει αγκυλωμένη στο παρελθόν κρατώντας ανοιχτό έναν λογαριασμό που δεν έπρεπε να είχε ανοιχτεί.
Το χρονικό του αγώνα
Εκκίνηση: Ο Χάμιλτον προσπαθεί να προσπεράσει τον Σάινθ στην στροφή 1 (Τάρζαν) χωρίς επιτυχία. Η Mercedes, η Haas και ο Νόρις ξεκίνησαν τον αγώνα με μεσαία ελαστικά σε αντίθεση με τους υπολοίπους που φόρεσαν μαλακά. Είναι προφανές ότι η γερμανική ομάδα έχει επιλέξει αγώνα ενός pit stop (μίας αλλαγής).
11/72: Ο Φέτελ μπαίνει στα pit και βγαίνει με hard. Η Pirelli έχει τρείς γόμες ελαστικών σε κάθε αγώνα, με την κωδική ονομασία c1, c2, c3, c4, c5. Από το αρχικό γράμμα της λέξεως compound (μείξη) και την αρίθμηση από την σκληρότερη προς την μαλακότερη μείξη. Οι ομάδες εμφανίζονται την Παρασκευή με 13 σετ ελαστικών. Την Κυριακή έχουν στη διάθεσή τους 10 από αυτά. Συνήθως τα μαλακά (soft) ελαστικά είναι έξι και τα υπόλοιπα τέσσερα χωρίζονται σε μεσαία (medium) και σκληρά (hard). Ξεχωρίζουν για ευκολία από το χαρακτηριστικο σιρίτι που έχουν στην περιφέρειά τους. Κόκκινο, κίτρινο και λευκό αντιστοίχως. Όταν ο μηχανικός καλεί τον οδηγό του εντός (box), η ομάδα αλλαγής είναι έτοιμη με συγκεκριμένες οδηγίες και προδιαγεγραμμένες θέσεις και ευθύνες. Η αλλαγή των τεσσάρων ελαστικών πραγματοποιείται εντός 2,5 έως 3 δευτερολέπτων και ο συνολικός
χρόνος καθυστερήσεως εντός του pit είναι κατά μέσο όρο 20 δευτερόλεπτα. Η βασική επιδίωξη στην τακτική αλλαγών είναι να βρίσκει ο επικεφαλής μηχανικός του αγώνα το κατάλληλο χρονικό “παράθυρο” έτσι ώστε στην επανείσοδο το μονοθέσιο να μην βρίσκει μεγάλη κυκλοφορία. Αυτός ο συντονισμός, ειδικώς σε πίστες δρόμου εντός πόλεων, είναι εξαιρετικά πολύπλοκος και απαιτεί λεπτομερή καταγραφή και ανάλυση των συνθηκών.
14/72: Ο Ράσελ είναι σε απόσταση DRS – κάτω του ενός δευτερολέπτου – από τον Πέρεζ. Ο Πέρεζ γυρίζει σε ρυθμό 8/10 του δευτερολέπτου αργότερα από τον ομόσταυλό του Φερστάπεν. Το φαινόμενο είναι συχνό και δυσεξήγητο με δεδομένη την θεωρητικά ίδια αξία των μονοθεσίων. Δεν έχουμε το ίδιο φαινόμενο στην Mercedes και στην Ferrari. Υπάρχει τόσο μεγάλη οδηγική διαφορά ανάμεσα στον Πέρεζ και τον Φερστάπεν ή συμβαίνει κάτι άλλο;
16/72: Λεκλέρ και Φερστάπεν έχουν χρονική διαφορά 4,3’’.
17/72: Ο Λεκλέρ μπαίνει με soft και βγαίνει με medium ελαστικά, στην 4η θέση.
18/72: Η Red Bull απαντά άμεσα και λογικά. Βάζει τον Φερστάπεν για αλλαγή. Βγαίνει 3ος, πίσω από τα γερμανικά μονοθέσια.
25/72: Σε όλες ανεξαιρέτως τις πίστες του πρωταθλήματος ένας γύρος δεν υπερβαίνει τα δύο λεπτά και δεν είναι μικρότερος από ένα. Επομένως εάν κάποιος αριθμήσει τα δευτερόλεπτα πέραν του ενός λεπτού, περιγράφει με ακρίβεια το ρυθμό πλεύσεως του μονοθεσίου. Ο Χάμιλτον γυρνάει με 16,7΄΄ όπως και ο Ράσελ. Ο Φερστάπεν με 16΄΄ και ο Λεκλέρ με 16,2΄΄.
28/72: Ο Φερστάπεν προσπερνά τον Ράσελ στην ευθεία εκκινήσεως.
30/72: Ο Χάμιλτον αλλάζει σε hard και στον επόμενο γύρο ο Ράσελ. Η τακτική της Mercedes είναι φανερή. Ποιός είναι όμως ο στρατηγικός της στόχος; Αποσκοπεί στην πρώτη θέση; Μάλλον, ναι. Υψηλή φιλοδοξία.
36/72: Ο Χάμιλτον με τη σκληρή γόμα πιέζει τον Πέρεζ, ο οποίος είναι σαφώς πιό αργός. Στην στροφή 3 προσπερνά αλλά πέφτει πάνω στον Φέτελ, ο οποίος υπολείπεται γύρου, αγνοεί την μπλέ σημαία και ταλαιπωρεί τον Βρετανό.
39/72: Ο Ράσελ προσπερνάει τον Πέρεζ στην στροφή 1. Η διαφορά Λεκλέρ και Φερστάπεν είναι στα 10΄΄, παρ ότι έχουν κάνει τις ίδιες κινήσεις. Οι κάμερες την F1TV επικεντρώνουν τρεις φορές το ενδιαφέρον τους στην επικεφαλής τακτικής της Red Bull, την Hanna Schmitz, η οποία έχει δείξει επανειλημμένως τις ικανότητες της.
41/72: Ο Πέρεζ υποφέρει από τη φθορά των ελαστικών του και μπαίνει στα pit. Βγαίνει 7ος με hard.
46/72: Η Ferrari είναι άτυχη. Ενώ έχει βάλει τα αυτοκίνητά της για αλλαγή ελαστικών σε hard, ο Τσουνόντα εγκαταλείπει τελικώς. Οι υπόλοιποι εκμεταλλεύονται την κατάσταση εικονικού αυτοκινήτου ασφαλείας και μπαίνουν για ένα φθηνό, χρονικά, pit stop. Η Mercedes βγαίνει με medium, ενώ ο Φερστάπεν με hard. O Φερστάπεν προηγείται με τους δύο Βρετανούς πίσω του. Είναι πλέον δύσκολο να χάσει. Ο Χάμιλτον είναι ακόμα ευχαριστημένος. Έχει ελπίδες να πλησιάσει τον Φερστάπεν. Είναι 12΄΄ πίσω. Σε συνέχεια της συνωμοσιολογικής στάσης που φαίνεται να διατηρεί ο Τότο Βόλφ, μετά το τέλος του αγώνα δήλωσε ότι πρέπει να διευρυνθεί πιθανή δολιότητα από μέρους της Alpha Tauri, θυγατρικής ομάδας της Red Bull, στον τρόπο χειρισμού της βλάβης στο αυτοκίνητο του Τσουνόντα. Εν ολίγοις, ο επικεφαλής της Mercedes κατηγορεί τις δύο ομάδες του Dietrich Mateschitz για συμπαιγνία εναντίον του Χάμιλτον, όταν το πρωτάθλημα, πρακτικά, έχει ήδη κριθεί, ακόμα και εάν ο Φερστάπεν στον εν λόγω αγώνα τερμάτιζε δεύτερος.
55/72: Ο Χάμιλτον γυρίζει με 13,8΄΄, ο Φερστάπεν με τα “σκληρά”κάνει τον γύρο σε 14,5΄΄. Όμως ο Μπότας εγκαταλείπει στην ευθεία εκκίνησης. Μπαίνει αυτοκίνητο ασφαλείας. Ο Φερστάπεν φοράει soft. O Χάμιλτον μένει έξω ενώ ο Ράσελ επιμένει στα soft για να μην απειληθεί από τον Λεκλέρ, ο οποίος επίσης αλλάζει σε medium.
61/72: Στην επανεκκίνηση ο Φερστάπεν προσπερνά με ευκολία τον Χάμιλτον.
64/72: Ο Ράσελ αφήνει πίσω του τον μεγάλο Βρετανό.
64/72: Ο Χάμιλτον χάνει την τρίτη θέση από τον Λεκλέρ. Είναι αναστατωμένος. Αδίκως. Δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτα καλύτερο τηρουμένων των συνθηκών. Ο Βόλφ τον επαναφέρει στην τάξη, χειραγωγόντας τον με πρόσχημα την οικογενειακή ενότητα. Ο Φερστάπεν προηγείται στην κατάταξη των οδηγών με 109 βαθμούς διαφορά από τον Λεκλέρ και τον Πέρεζ, οι οποίοι ισοβαθμούν. Η Red Bull προηγείται της Ferrari στην κατάταξη κατασκευαστών του πρωταθλήματος με 135 βαθμούς. Η Mercedes είναι τρίτη, με 30 βαθμούς διαφορά από την δεύτερη Ferrari. Η Red Bull οδηγεί με ασφάλεια την κούρσα.
Ο επόμενος αγώνας θα γίνει την Κυριακή, στην πίστα της Monza στην Ιταλία, η οποία εγκαινιάστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1922. Βρίσκεται στο αγωνιστικό πρόγραμμα της F1 από την πρώτη ημέρα μέχρι σήμερα. Με την εξαίρεση ενός έτους και μόνο. Το γκάζι είναι τέρμα στο 80% του γύρου. Η Red Bull, δηλαδή ο Φερστάπεν, δεν κινδυνεύει.