ΗΛΙΑΣ ΣΙΑΚΑΝΤΑΡΗΣ

Ζώντας στο επίκεντρο της κρίσης, γνωρίζουμε πόσο μεγάλο είναι αυτό που συμβαίνει. Ομως, δεν έχουμε ιδέα πώς θα προσαρμοστούμε στη νέα κατάσταση.

Ο Μάριο Ντράγκι δεν έδωσε πολλά στο κοινό του χθες. Στην τρέχουσα φάση ο «ευρωπαϊκός χρόνος» περνά πιο αργά.

Ο καλπασμός των αξιών από το 2009, η κατάρριψη των προ-κρίσης ρεκόρ, τα σήματα από την τεχνική ανάλυση αυξάνουν την πιθανότητα βουτιάς στη Wall Street.

Το δόγμα της προστασίας μιας εμβρυακής βιομηχανίας/οικονομίας επινοήθηκε στη φάση της χειραφέτησης των ΗΠΑ από το Ηνωμένο Βασίλειο. Παραλλαγές του εφαρμόστηκαν σε όλο τον κόσμο.

Oι Αμερικανοί καταναλωτές είχαν να νιώσουν τη σημερινή αυτοπεποίθηση από τον Ιανουάριο του 2008, σύμφωνα με τους δείκτες καταναλωτικού κλίματος.

Το χρέος αποτελεί αποτύπωμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, είναι η σκιά που αφήνει η κατανάλωση.

Η κεντρική τραπεζίτης των ΗΠΑ συνάντησε το κοινό της, έδειξε αισιόδοξη, «έδειξε» ψηλά, κι οι μετοχές σε όλο τον κόσμο ακολούθησαν το σήμα της. Η τακτική ενημέρωση της Fed για τη νομισματική πολιτική δεν ήταν απλώς καθησυχαστική: Εστειλε τους περισσότερους χρηματιστηριακούς δείκτες σε νέα ρεκόρ κι αποπειράθηκε ένα «καλό κατευόδιο» για το καλοκαίρι.

Στο οικοσύστημα των διεθνών επενδυτών υπάρχει ένας με χαρακτηριστικά, κίνητρα και αντανακλαστικά πολύ διαφορετικά των υπολοίπων…

Τα hedge funds ζητούν πίσω το 100% της επένδυσής τους. Η Αργεντινή μέχρι στιγμής τους προσφέρει ως αποζημίωση το ένα τέταρτο αυτής.

Τώρα το ΔΝΤ εξετάζει μια αλλαγή που θα το κάνει «πιο ευέλικτο» και δεν θα αφήνει ανάπηρες οικονομίες στο διάβα του.

Υπάρχουν μερικές λέξεις που πυροδοτούν βαθιά αντανακλαστικά, σφυρηλατημένα από την τρυφερή ηλικία ενός ατόμου – ανεξάρτητα από πόσα χρόνια έχουν περάσει από αυτή: Για παράδειγμα, «διάλειμμα», «παγωτό». Αλλά και «διαγώνισμα». «Μπουνιές».