Μαρία Τοπαλη

Το ποιητικό εγώ μοιάζει να στέκει έκθαμβο μπροστά στη Μαινάδα που πρωταγωνιστεί, όπως ξέρουμε, καταστροφικά, στον γενεσιουργό της ποίησης ορφικό μύθο.

Οι φόβοι και οι οδύνες συνυφαίνονται με τις χαρούμενες πλευρές της παιδικής ζωής καθώς μεγαλώνουμε.

«Χάρισμά σου οι νικημένοι χτύποι της καρδιάς μου, η μπλε οργή της φλέβας μου κι οι κάμποι της κοιλιάς μου, τα κύματα στο στόμα μας, τα φιλημένα γόνατα» – ποια αναγνώστρια/ης δεν θα παρασυρθεί από την ανεπιτήδευτη μουσικότητα αυτών των στίχων;

Ο Αμερικανοβιετναμέζος Οσιαν Βουόγκ, 36 χρόνων σήμερα, είναι ένας σαρωτικός συγγραφέας και ποιητής.

Δύο εξαιρετικά ελληνικά βιβλία μαθαίνουν στα παιδιά με απλό και κατανοητό τρόπο τα μυστικά του κόσμου και των πλανητών.

«Φυσάει δυνατός βοριάς/ρίχνει τ’ ανθάκια./ Εκπνέει τι;/ κι ακούω τ’ ανήκουστα», γράφει η Παπαδάκη στο πρώτο ποίημα της μινιμαλιστικής σύνθεσης με γενικό τίτλο «Μόνο με μάγια».

Αν μια βιβλιοθήκη δεν λειτουργεί καθημερινά έως αργά, αλλά και τα Σαββατoκύριακα, τότε απευθύνεται αποκλειστικά σε συνταξιούχους και ανέργους.

«Ποια πάλι να πείσω/ να έρθει τώρα στην αγάπη σου; Ποια,/ Σαπφώ, σε αδικεί;// Γιατί κι αν σε αποφεύγει, γρήγορα θα σε κυνηγά,/ κι αν δεν δέχεται τα δώρα σου, όμως θα σου προσφέρει./ Κι αν δεν σ’ αγαπά, γρήγορα θα σ’ αγαπήσει,/ ακόμη και παρά τη θέλησή της».

Τα δυνατά στοιχεία των «Παράξενων φρούτων» είναι ανάλογα με εκείνα του «Ποιητικού αιτίου», μόνο που τώρα εμφανίζονται πιο καθαρά, πιο στέρεα.

Η κριτική που επικεντρώνεται στη σχέση της ταινίας με το λογοτεχνικό κείμενο βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο Παπαδιαμάντης και κάθε κλασικό λογοτεχνικό έργο είναι ιερό κείμενο, άρα ταμπού.

Ντίκενς και Αντερσεν επηρέασαν τη μυθολογία των εορτών όσο λίγοι συγγραφείς – δεν άντεξαν όμως ο ένας τον άλλον.

«Λογοτεχνικές μεταμορφώσεις της μυθικής ηρωίδας στην Ελλάδα και στον δυτικό κόσμο από τον 19ο αιώνα ώς τις μέρες μας» είναι ο κατατοπιστικός υπότιτλος.