Λίνα Πανταλέων

Eνας τόπος άγριος και οδυνηρός, κάπου στην ενδοχώρα της Κρήτης, συντρίβει τον αφηγητή του μυθιστορήματος του Γιάννη Νικολούδη (Ηράκλειο, 1987).

Τον Ιανουάριο του 1999, πιάνει δουλειά στην εφημερίδα «Εφήμερος» ο εικοσάχρονος Λεωνίδας Δρακόμαλλος.

Μια Μαρίνα Τζάφου. Η αποθέωση της αντίφασης. Ενα ονοματεπώνυμο ακυρωμένο από μια αόριστη αντωνυμία.

Περισσότερο με ενόχληση παρά με έκπληξη πρόσεξα το αφιέρωμα «Γυναίκα – πολυσύνθετο ανάγνωσμα» στο 51ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Πεδίον του Αρεως, που κλείνει την Κυριακή στις 17 Σεπτεμβρίου.

Ο Αλγκόλ, που εμφανίζεται στο δεύτερο κατά σειρά διήγημα της συλλογής, είναι ένας διπλός αστέρας στον αστερισμό του Περσέα. Λέγεται και «Αστρο του δαίμονα», καθώς θρυλείται ότι εγκιβωτίζει το τρομερό βλέμμα της Μέδουσας.

Τον φρικώδη Ιούλιο του 2015, με τα capital controls και το τραγικό Eurogroup, ο ήρωας του Γιώργου Κουτσούκου είναι τρελαμένος από ευτυχία.

Πολλές οικογένειες σε ένα μυθιστόρημα. Δύσκολα τα πράγματα. Καβγάδες, κληρονομικά, πτωχεύσεις, αρρώστιες, απιστίες, ανίερες συμμαχίες, καταθλίψεις, οδυρμοί και ξυλοδαρμοί.

Και πάλι Εμφύλιος, το 2023. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο βουνό, σαν να μην είχαμε ποτέ διαβάσει την «Κάθοδο των εννιά» του Θανάση Βαλτινού.

Eνα πρωί, η Σάσα ξύπνησε μεταμορφωμένη σε άνδρα. Eνα άλλο πρωινό, πριν πολλά χρόνια, ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε μεταμορφωμένος σε κατσαρίδα. Εδώ αρχίζει και τελειώνει η όποια ηθελημένη ομοιότητα της νουβέλας της Αμάντας Μιχαλοπούλου με το μυθιστόρημα του Κάφκα.

Η Αριάδνη, µια Ελληνίδα συγγραφέας που ζει χρόνια στο Παρίσι και εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, επισκέπτεται κάθε Παρασκευή έναν ψυχίατρο. Το πρωταρχικό τραύμα φαίνεται να είναι η απώλεια του πατέρα, επιδεινωμένη από ένα αίσθημα παρατεταμένης εξορίας.

«Με άγγιξε η νοσταλγία για κάτι ανείπωτο. Ποιος είχε πρωτοπεί ότι η ανεπάρκεια των λέξεων γίνεται εμφανέστερη στη διάρκεια του δειλινού;».

«Σκέφτεται πως το πρόσωπο εκείνης ανήκει πιο πολύ στην ποίηση παρά στην πεζογραφία».