Παντελής Μπουκάλας

Από την επίσημη ανακοίνωση της Ελληνικής Αστυνομίας: «Περί την 22:10 ώρα χθες (1 Απριλίου 2024) το θύμα μετέβη με οικείο της πρόσωπο στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, όπου περιέγραψε περιστατικά τα οποία είχαν λάβει χώρα σε βάρος της κατά το παρελθόν από τον πρώην σύντροφό της και τα οποία είχε καταγγείλει στην Αστυνομία.

Μετά την απόλυση του κ. Σταύρου Παπασταύρου και του κ. Γιάννη Μπρατάκου και τη μη αντικατάστασή τους από χαρτοφυλακιούχους ισότιμούς τους, ικανοποιήθηκε η πάγια κοινωνική αξίωση για ευέλικτο και ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο. Ιδού, είμαστε ήδη δύο θώκους μείον. Κι αν συνεχιστούν οι διορθωτικές διατεταγμένες «πρωτοβουλίες» υπουργών, ίσως φτάσουμε να χωράνε άνετα όλα τα μέλη του […]

Το πρώτο κλέφτικο, «το τραγούδι του Νάννου», το κατέγραψε το 1694 κάποιος Κερκυραίος συμβολαιογράφος. Η αρχή του: «Στις τόσες τόσες του Μαγιού επίστισεν ο Νάννος/ και παλικάρια μάζωνε Βουργάρους κι Αρβανίτες». Το 1824 ο Κλοντ Φοριέλ εκδίδει τα «Ελληνικά δημοτικά τραγούδια», ανάμεσά τους και το «Μάθημα του Νάνου»:

Η πρώτη, σύντομη μορφή της «Ιστορίας του Ελληνικού Eθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου εκδόθηκε το 1853. Στην έκταση που έμελλε να διαπαιδαγωγήσει γενεές γενεών ιστοριογράφων, εκπαιδευτικών, πολιτικών, στρατιωτικών, εκκλησιαρχών και (δι’ αυτών) γενεές γενεών μαθητών και «απλών αναγνωστών» […]

Σημείο πρώτο: Με τις λέξεις μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε: το καλό και το κακό, το όμορφο και το κακάσχημο, το τίμιο και το άθλιο. Ή σχεδόν οτιδήποτε, γιατί δεν είμαστε ακόμα θεοί ώστε να λέμε «ζωή» και να γίνεται ζωή, να λέμε «κόσμος» και να γίνεται κόσμος· αυτό ούτε η ποίηση με την περίφημη μαγική γλώσσα της δεν το κατορθώνει.

Το κλισέ «σοκαρισμένη η κοινωνία» έχει χρησιμοποιηθεί τόσες φορές που δεν του έχει απομείνει ούτε μισό δράμι νόημα. Σκουριασμένη και τρύπια είναι η ασπίδα που μας προσφέρει. Αν όντως συγκλονιζόμασταν τόσο συχνά και τόσο βαθιά όσο ισχυρίζονται οι στερεοτυπικά δημοκοπικοί τίτλοι στο χαρτί και στο γυαλί, θα φερόμασταν ήδη πολύ διαφορετικά. Κάθε μέρα. Και με […]

Πανίσχυρες οι προλήψεις κατά των Εβραίων, τους απεικονίζουν σαν σφαγείς στους γάμους τους και αιμοπότες στο Πάσχα τους. Εγραφε το 1896 ο Ν. Γ. Πολίτης: «Σήμερον μικρόν είναι το εκ των θρησκευτικών προλήψεων κακόν, εν δε μόνον περιεσώθη επίφοβον λείψανον της μεσαιωνικής βαρβαρότητος.

Η φωνή της στο βίντεο ακούγεται βαθιά συγκινημένη, σχεδόν ραγισμένη. Η ομιλήτρια αφηγείται τα πάθη των Παλαιστινίων. Μιλάει για «απάνθρωπες συνθήκες» και «ανθρωπιστική καταστροφή» στην εκθεμελιωμένη Λωρίδα της Γάζας. Αναφέρεται στην πείνα που βασανίζει και σκοτώνει τους πιο μικρούς και τους πρεσβύτερους, αποφεύγει πάντως να παρατηρήσει ότι, όπως διδάσκει η Ιστορία, η λιμοκτονία είναι ένα […]

Τι είναι και τι δεν είναι αντισημιτισμός άραγε; Αντισημιτισμός, σήμερα, δεν είναι η εναντίωση στην ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου, που εφαρμόζοντας το εφιαλτικά άδικο δίκαιο της συλλογικής ευθύνης μετατρέπει το μεγαλύτερο ανοιχτό στρατόπεδο συγκέντρωσης του κόσμου, τη Λωρίδα της Γάζας, στο μεγαλύτερο νεκροταφείο. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί είναι του ΟΗΕ, του ΠΟΥ, της Διεθνούς Αμνηστίας, των Γιατρών […]

Ενα χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών, πολλά κρίσιμα ερωτήματα για την αδιανόητη σύγκρουση των δύο τρένων, που έκλεψε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας, την υγεία δεκάδων άλλων και τη γαλήνη εκατοντάδων συγγενών τους, μένουν αναπάντητα. Κάποια άλλα έλαβαν πολιτικάντικη «απάντηση» από τη νεοδημοκρατική πλειοψηφία της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, γεγονός προσβλητικό για τη μνήμη […]

Κάιρο, 1942. Ο Γιώργος Σεφέρης γράφει το μεστό ποίημα «Ενας γέροντας στην ακροποταμιά». Ο τίτλος, αναντίστοιχος με τη βιολογική ηλικία του ποιητή, των 42 ετών, εναρμονίζεται με την ωριμότητα που είχαν συνεπιφέρει με την τεράστια βία τους ο πόλεμος, ο Α΄ και κυρίως ο Β΄ Παγκόσμιος, και ο ξεριζωμός από τα πάτρια μικρασιατικά εδάφη. Στα […]

Από τον πλατωνικό «Φαίδρο» διδαχτήκαμε να είμαστε επιφυλακτικοί ακόμα και απέναντι στα θαυμαστά, τα εκθαμβωτικώς καινοτομούντα. Εκεί, διά στόματος του Σωκράτη, που αφηγείται έναν αιγυπτιακό μύθο, ελέγχεται η γραφή. Ο εφευρέτης της, ο θεός Θευθ, την υμνεί σαν φάρμακο της μνήμης. Ο βασιλιάς Θαμούν όμως (πιθανόν ο θεός Αμμων) την υποβιβάζει σε απλό γιατρικό της […]