Ο Ισα Καμπορέ γονατίζει, καλύπτει με τα χέρια το πρόσωπό του και προσεύχεται στον Θεό που πιστεύει. Ο προπονητής Ρομπ Εντουαρντς, ο οποίος λίγο αργότερα θα αποχωρούσε από τον αγωνιστικό χώρο με δάκρυα στα μάτια, φωνάζει «μακριά, μακριά» στους παίκτες του και σε αυτούς της αντίπαλης ομάδας, προκειμένου να αφήσουν χώρο στους γιατρούς να κάνουν τη δουλειά τους.
Δίπλα στο κέντρο του γηπέδου, ο Τομ Λόκιερ κείτεται αναίσθητος. Εχει μόλις υποστεί καρδιακή ανακοπή. Το γήπεδο της Μπόρνμουθ έχει παγώσει και επικρατεί νεκρική σιγή στις εξέδρες, παρότι (τραγική ειρωνεία) για λόγους χορηγού αυτό φέρει το όνομα «Vitality» (σημαίνει «ζωτικότητα» στα αγγλικά).
Στα 29 του χρόνια, τα οποία γιόρτασε πριν από λίγες ημέρες (3 Δεκεμβρίου), ο Τόμας Αλουν Λόκιερ είναι γεμάτος ζωτικότητα. Είναι η ψυχή του πάρτι, ο κωμικός της οικογένειας. Τους τελευταίους οκτώ μήνες, όμως, δίνει άθελά του αφορμές για τελείως διαφορετικά συναισθήματα στην οικογένειά του.
Τον περασμένο Ιούνιο, στο play off ανόδου στην Premier League μεταξύ της Λούτον και της Κόβεντρι στο «Γουέμπλεϊ», ο Λόκιερ καταρρέει μόλις έντεκα λεπτά μετά την έναρξη του (ιστορικού για την ομάδα του) αγώνα.
Οπως συνέβη και το απόγευμα του Σαββάτου, ο ποδοσφαιριστής ανακτά τις αισθήσεις του καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο και, ως τηλεθεατής πλέον, πανηγυρίζει ξαπλωμένος στο κρεβάτι και με τα κοντινά του πρόσωπα στο πλευρό του την επιστροφή της Λούτον στα σαλόνια του αγγλικού ποδοσφαίρου ύστερα από 31 χρόνια και αφού είχε βρεθεί μέχρι και στην πέμπτη κατηγορία λόγω χρεών.
«Είμαι σίγουρος ότι ήταν μια πολύ πιο τρομακτική στιγμή για εκείνους απ’ ό,τι για εμένα. Δεν ξέρω τι συνέβη, αλλά με εγχείρησαν και δεν θα έπρεπε να συμβεί ξανά» έλεγε λίγες ημέρες μετά το επεισόδιο και αφού είχε περάσει από το χειρουργείο.
«Είχα ένα επεισόδιο κολπικής μαρμαρυγής. Σημαίνει ότι το πάνω μέρος της καρδιάς χτυπούσε τέσσερις φορές πιο γρήγορα απ’ ό,τι έπρεπε. Τώρα, το μόνο που θέλω είναι να κάνω μια νέα αρχή και να πάω μπροστά» συμπλήρωνε ο Λόκιερ για την περιπέτειά του και αφού είχε πάρει το «πράσινο φως» από τους γιατρούς ότι μπορούσε να συνεχίσει να ασκεί κανονικά το επάγγελμά του. Το «πράσινο φως», όμως, φαίνεται πως άρχισε και πάλι να κοκκινίζει επικίνδυνα.
Τέτοια εποχή πριν από δύο χρόνια έγινε viral μια ανάρτηση που αφορούσε τους ετήσιους θανάτους ποδοσφαιριστών από αιφνίδιο θάνατο, ήτοι από καρδιακή ανακοπή κατά τη διάρκεια προπόνησης ή ενός αγώνα. Σύμφωνα με αυτήν, «από το 2001 έως το 2020 ο μέσος όρος θανάτων παικτών από καρδιακή ανακοπή ήταν πέντε και ποτέ δεν ξεπερνούσε τους εννέα. Το 2021 έχει ήδη 21».
Η συγκεκριμένη ανάρτηση, βεβαίως, ήθελε να «φωτογραφίσει» τα εμβόλια κατά του κορονωϊού και τις παρενέργειές τους. Η FIFA, η οποία έχει εξειδικευμένη επιτροπή που ασχολείται μόνο με την καταγραφή αιφνίδιων θανάτων λόγω καρδιακών προβλημάτων, έσπευσε να διαψεύσει τα παραπάνω στοιχεία, με τον επικεφαλής γιατρό Φλόριαν Εγκερ να κάνει λόγο για «fake news», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει προβληματισμός για την (δεδομένη) αύξηση καρδιακών επεισοδίων στο ποδόσφαιρο.
Τα στοιχεία που έχει στα χέρια της η διεθνής συνομοσπονδία δείχνουν ότι το 90% των περιπτώσεων αιφνίδιων θανάτων στο ποδόσφαιρο αφορούν άνδρες και ότι η πιο συνήθης αιτία, σε ένα ποσοστό της τάξεως του 63%, αφορά ισχαιμική καρδιοπάθεια, ήτοι εμφράγματα του μυοκαρδίου ή στηθάγχη.
Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του Πανεπιστημίου St. George’s του Λονδίνου, η οποία είχε δημοσιευτεί στο έγκριτο περιοδικό «New England Journal of Medicine», τα κρυφά καρδιακά προβλήματα που προκαλούν αιφνίδιο θάνατο αφορούν έναν στους 266 ποδοσφαιριστές που είναι εγγεγραμμένοι στην αγγλική ομοσπονδία. Μεταξύ αυτών, βεβαίως, και ο Τομ Λόκιερ.
Η επιστημονική ομάδα ανέλυσε τα στοιχεία 11.168 νεαρών ποδοσφαιριστών εγγεγραμμένων στην FA σε ένα βάθος εικοσαετίας (1996-2016). Κατέστη δυνατή η διαπίστωση ότι 42 παίκτες (0,38%) είχαν καρδιακές αρρυθμίες που μπορούσαν να οδηγήσουν σε καρδιακά επεισόδια, αν και η πλειονότητα αυτών (93%) δεν παρουσίαζαν συμπτώματα. Η πιθανότητα αιφνίδιου θανάτου ήταν επτά ανά εκατό χιλιάδες ποδοσφαιριστές, πολύ υψηλότερη από προηγούμενες εκτιμήσεις που έκαναν λόγο για ποσοστό μεταξύ 0,5 και δύο ποδοσφαιριστών ανά εκατό χιλιάδες.
Από τους προαναφερθέντες 42 ποδοσφαιριστές που παρουσίασαν καρδιακά προβλήματα, το 93% αυτών ακολούθησαν θεραπεία και συνέχισαν την αθλητική τους δραστηριότητα χωρίς να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, σε δύο εξ αυτών υπήρξε η συμβουλή να σταματήσουν την αθλητική εξάσκηση, αλλά αρνήθηκαν και χρόνια αργότερα πέθαναν.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Ραφαέλ Ντουαμένα, ένας 28χρονος Γκανέζος επιθετικός που πριν από ένα μήνα κατέρρευσε στη διάρκεια του αγώνα της Εγκνάτια με την Παρτιζάνι για το αλβανικό πρωτάθλημα και πέθανε καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο. Τον Ιανουάριο του 2020, του είχαν τοποθετήσει έναν αυτόματο ηλεκτρονικό απινιδωτή στην καρδιά και δεν μπορούσε να παίξει επί σχεδόν τρία χρόνια. Οι γιατροί τον συμβούλευσαν να μην παίξει ξανά, αλλά εκείνος, αφού μάλιστα είχε αφαιρέσει τη συγκεκριμένη συσκευή, επέμεινε. Και το πλήρωσε με τη ζωή του.
«Αν πεθάνω, αυτή θα είναι η θέληση του Θεού. Φεύγω και τέλος. Ξεχασμένος» ήταν οι προφητικές δηλώσεις του Ντουαμένα πριν από ένα χρόνο. Ο Λόκιερ, βεβαίως, δεν θέλει να προστεθεί το όνομά του σε μια μακρά, «μαύρη» λίστα που περιλαμβάνει ονόματα όπως αυτά των Μαρκ Βιβιέν Φοέ (2003), Μίκλος Φέχερ (2004), Αντόνιο Πουέρτα (2007), Ντάνι Χάρκε (2008), Σεΐκ Τιοτέ (2017) και Ντάβιντε Αστόρι (2018). Επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στο υψηλότερο επίπεδο που άφησαν την τελευταία τους πνοή στον αγωνιστικό χώρο, στο νοσοκομείο ή, απλώς, στο κρεβάτι τους ενώ κοιμόντουσαν.
«Ηταν συγκλονιστικές, σοκαριστικές στιγμές. Να βλέπεις ένα παλικάρι δύο μέτρα να σωριάζεται στο έδαφος… Ολοι κλαίγαμε, ο προπονητής, ο πρόεδρος. Ημασταν αγκαλιασμένοι και προσευχόμασταν στον Θεό. Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις έναν άνθρωπο να χάνει τη ζωή του μέσα σε δύο δευτερόλεπτα» έλεγε συγκλονισμένος τον Ιανουάριο του 2004 ο Τάκης Φύσσας, ο οποίος έζησε ως αυτόπτης μάρτυρας τον αιφνίδιο θάνατο του συμπαίκτη του στην Μπενφίκα Μίκλος Φέχερ.
Πέντε μήνες αργότερα, στα ίδια πορτογαλικά γήπεδα, ο Τάκης θα ζούσε τη μεγαλύτερη στιγμή της ποδοσφαιρικής του καριέρας με την Εθνική Ελλάδας: Την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Επιτυχία που τον σημάδεψε διά βίου, όπως αυτή της ανόδου της Λούτον σημάδεψε τον Λόκιερ. Αυτός, όμως, δεν μπόρεσε ως αρχηγός να σηκώσει το τρόπαιο που πιστοποιούσε την επιτυχία, αφού ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου…
