Είναι συμπτωματικό, αλλά πιθανόν να αποδειχθεί και σημειολογικό. Η 21η Δεκεμβρίου, ύστερα από σχετική απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, καθιερώνεται παγκοσμίως ως η επίσημη μέρα του μπάσκετ.
Του αθλήματος, δηλαδή, που κινδύνευσε με διάλυση στην Ευρώπη στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν επήλθε σχίσμα επειδή οι μεγάλοι σύλλογοι δεν ήταν ευχαριστημένοι από τα έσοδα που τους εξασφάλιζε η FIBA μέσω των διασυλλογικών διοργανώσεων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η ULEB, για μία σεζόν να υπάρξουν δύο (τρόπον τινά) Ευρωλίγκες και, έκτοτε, οι δύο ομοσπονδίες να έχουν διαφορετικές διοργανώσεις, οι οποίες χάνουν σε δυναμική και ενδιαφέρον.
Την παγκόσμια ημέρα του μπάσκετ, λοιπόν, ενδέχεται να μπήκαν οι βάσεις για το σχίσμα στον μεγάλο (αθλητικό) αδελφό, το ποδόσφαιρο. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, υπό την απειλή της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας, ο τότε γενικός γραμματέας της UEFA, Γκέρχαρντ Αϊγκνερ, δημιούργησε και έφερε εις πέρας την ιδέα του Champions League, η οποία αύξησε κατακόρυφα τα έσοδα των ομάδων και κατεύνασε τις σκέψεις απόσχισης.
Eκτοτε, κάθε τρεις και λίγο, η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία βρίσκει τρόπους για να διώχνει μακριά την ιδέα του σχίσματος, η σκιά του οποίου έκανε και πάλι έντονη την παρουσία της μετά την απόφαση του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Eνωσης που δικαίωνε τη European Super League στο ότι UEFA και FIFA έχουν μονοπώλιο που αντιτίθεται στην αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού.
Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, οι δύο σύλλογοι-κολοσσοί της Ισπανίας που έχουν συνδυαστικά χρέη που ξεπερνούν το 1,5 δισ. ευρώ (!) πανηγύρισαν για αυτή την εξέλιξη, αφού θεωρούν ότι, αργά ή γρήγορα, η European Super League, το αντίπαλον δέος του παραδοσιακού Champions League, θα πάρει σάρκα και οστά.
Τα φιλόδοξα σχέδια της ESL προβλέπουν ότι Μπάρτσα και Ρεάλ θα λάβουν έκαστη ως μπόνους αφοσίωσης περί το ένα δισ. ευρώ (!), επειδή ήταν οι μοναδικές που δεν αποσύρθηκαν από την ιδρυτική ανακοίνωση, τον Απρίλιο του 2021, στην οποία συμμετείχαν ακόμα Αρσεναλ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Τότεναμ, Τσέλσι, Γιουβέντους, Ιντερ, Μίλαν και Ατλέτικο Μαδρίτης.
Οι αγγλικές ομάδες, υπό την πίεση της κυβέρνησής τους αλλά και των φιλάθλων τους, έκαναν πίσω μέσα σε λίγες ώρες και χθες (21/12), από τη στιγμή που έσκασε η (ο χρόνος θα το δείξει) «βόμβα», έδειξαν την αντίθεσή τους στη δημιουργία της διοργάνωσης. Οπως έκαναν, δηλαδή, Μπάγερν Μονάχου και Παρί Σεν Ζερμέν, οι οποίες έχουν εξελιχθεί σε βασικούς συμμάχους της UEFA, με τα στελέχη τους να έχουν πλέον επιτελικές θέσεις στην εκτελεστική επιτροπή της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας, αλλά και στην ECA (Ενωση Ευρωπαϊκών Συλλόγων), η οποία συνεργάζεται στενά με την UEFA.
Ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί, πρόεδρος της ECA και της Παρί, ειρωνεύτηκε τον ομόλογό του στη Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, λέγοντας ότι «είναι παράξενο να βλέπεις κάποιον να μιλάει υπέρ της Super League ενώ έχει όλα αυτά τα τρόπαια της UEFA πίσω του». Για την ακρίβεια, 14 Champions League, όσα έχει κατακτήσει η «βασίλισσα »της Ευρώπης.
Από εδώ και πέρα, αρχίζει η «περίοδος κυνηγιού», με την εταιρεία Α22, η οποία λειτουργεί ως εκπρόσωπος της ESL, να κυνηγάει ομάδες που θα θελήσουν να πάρουν μέρος στη διοργάνωση (χωρίς τον φόβο κυρώσεων από UEFA και FIFA πλέον) και την UEFA να προσπαθεί να περιορίσει την (όποια) αιμορραγία ομάδων.
Στο πλευρό της ξεκάθαρα πλέον και η FIFA, που δεν θέλει να χάσει το μεγάλο κομμάτι της δελεαστικότατης πίτας. Και γι’ αυτό άλλωστε εμπνεύστηκε τη διοργάνωση-έκτρωμα του Σούπερ Μουντιάλ Συλλόγων, η οποία θα λαμβάνει χώρα κάθε τέσσερα χρόνια, ένα χρόνο πριν από το Μουντιάλ εθνικών ομάδων, και θα της αποφέρει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Αμέτοχοι παρατηρητές στο… μεγάλο παζάρι οι μικρότερες ομάδες, αλλά κυρίως οι φίλαθλοι, οι οποίοι βλέπουν τις τιμές των εισιτηρίων να αυξάνονται διαρκώς, τις τιμές των προϊόντων στις μπουτίκ των ομάδων τους να φτάνουν σε δυσθεώρητα ύψη και τις διοργανώσεις να μοιράζονται σε διάφορες τηλεοπτικές ή streaming πλατφόρμες, με το ανάλογο βεβαίως αντίτιμο.
Ο Μπερντ Ράινχαρτ, εκτελεστικός διευθυντής της A22, ιθύνων νους της ESL και πάνω από είκοσι χρόνια στον χώρο της διαφήμισης, ανακοίνωσε εν χορδαίς και οργάνοις ότι οι αγώνες της νέας διοργάνωσης θα μεταδίδονται δωρεάν μέσω streaming πλατφόρμας ονόματι Unify. Θεωρείται δεδομένο, όμως, ότι θα βρεθεί τρόπος να βάλει το χέρι στην τσέπη του φιλάθλου, αφού ποντάρει σε τεράστια έσοδα μέσω της διαφήμισης.
Σύμφωνα με την (μάλλον πρόχειρη και βιαστική) παρουσίαση του 2021, τα έσοδα της κάθε ομάδας ανά σεζόν θα έφταναν τα 350 εκατ. ευρώ, όταν η πρωταθλήτρια Ευρώπης της UEFA φτάνει και μετά βίας τα 80 με 90 εκατ. ευρώ. Εκτοτε, βεβαίως, η ESL αναθεώρησε το φορμάτ της και τα έσοδα δεν θα είναι τόσο υψηλά, αλλά δεδομένα θα είναι τουλάχιστον διπλάσια σε σχέση με αυτά των διοργανώσεων της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας.
Η αμερικανική τράπεζα JP Morgan έχει δεσμευτεί να επενδύσει 3,5 δισ. ευρώ για να πάρει μπρος η διοργάνωση, την ώρα που η UEFA αλλάζει συνεχώς το φορμάτ των διοργανώσεών της, με επίσημο, ρομαντικό πρόσχημα να τις κάνει πιο ελκυστικές για τους φιλάθλους. Στην πραγματικότητα, όμως, θέλει να κρατάει (όσο το δυνατόν πιο) ευχαριστημένους τους «μεγάλους» για να μην έχουν τάσεις φυγής, όπως οι υπερχρεωμένες Μπαρτσελόνα και Ρεάλ.
Και, στο μεταξύ, η Α22 είδε τον τζίρο της να έχει κέρδη 1,9 εκατ. ευρώ το 2022 εξαιτίας της ενασχόλησής της με την ESL. Η Γιουβέντους, παρότι αποχώρησε (τελευταία) από το πρότζεκτ, είδε με ικανοποίηση μετά από μια πολύ δύσκολη τριετία λόγω οικονομικών σκανδάλων και κορωνοϊού την τιμή της μετοχής της να ανεβαίνει έως και 15,92% μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τα νούμερα ζαλίζουν και η προοπτική του σχίσματος τρομάζει κυρίως τον αγνό και ρομαντικό φίλαθλο, ο οποίος πονάει για την ομάδα του, παρότι αυτή έχει μετατραπεί (ευτυχώς, όχι όλες) σε έναν απρόσωπο οικονομικό κολοσσό που κινείται με βασικό κριτήριο το χρήμα και το πώς θα αυξάνει συνεχώς τα έσοδα, αφού και τα έξοδα είναι τεράστια.
Οπως είχε πει, άλλωστε, και ο Μπιλ Κλίντον στην προεκλογική του εκστρατεία για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών το 1992, «είναι η οικονομία, ανόητε!». Ηθελε έτσι να επισημάνει ότι η μάχη του με τον Τζορτζ Μπους στις κάλπες θα κρινόταν από το πώς θα έπειθε τους Αμερικανούς πολίτες ότι η εκλογή του θα έδινε ώθηση στην (πληγωμένη) οικονομία της χώρας.
Είναι η οικονομία, ανόητε (και ρομαντικέ) φίλαθλε. Και, όσο και αν πονάς για την ομάδα σου και θέλεις να πιστεύεις ότι πονάει και αυτή για εσένα, αυτή είναι η απόλυτη προτεραιότητα, όχι εσύ…
