Ζοάο Φέλιξ: Η τελευταία ευκαιρία του απαξιωμένου «νέου Κριστιάνο Ρονάλντο»

Οταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο μόλις είχε μάθει να περπατάει, ένας Πορτογάλος είχε γίνει είδωλο και ταυτόχρονα νούμερο ένα δημόσιος κίνδυνος στη Μαδρίτη. Ο Πάουλο Ζόρζε ντος Σάντος Φούτρε ήταν ο πρώτος Πορτογάλος σούπερ σταρ της Ατλέτικο στην εποχή του εκκεντρικού προέδρου Χεσούς Χιλ και ο εφιάλτης των φίλων της Ρεάλ στα ντέρμπι της ισπανικής πρωτεύουσας.
 
Ο χαρισματικός μεσοεπιθετικός από το Σετούμπαλ ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και δεν βοήθησε όσο θα μπορούσε τους Ροχιμπλάνκος, αλλά ήταν ο πρώτος Πορτογάλος που τόσο απασχόλησε τους λάτρεις της μπάλας στη γείτονα χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου.
 
Την εποχή που εκείνος σταματούσε την μπάλα, ένας άλλος Πορτογάλος έκανε το «μπαμ» στην Ισπανία και έφτανε στο σημείο να διχάσει τη χώρα, με μια ιστορική μεταγραφή στην οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο ως μεσάζοντας ο ίδιος ο Φούτρε.
 
Η μετακίνηση του Λουίς Φιλίπε Μαντέιρα Καεΐρο Φίγκο από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης αντί του ποσού-ρεκόρ εκείνη την εποχή των 62 εκατ. ευρώ (τόση ήταν η ρήτρα αποδέσμευσης στο συμβόλαιό του) έδωσε τη νίκη στις προεδρικές εκλογές της Βασίλισσας στον Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος έμελλε τα επόμενα 25 χρόνια να αλλάξει την Ιστορία της Ρεάλ και, κατ’ επέκταση, του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
 
Σε αυτό, βεβαίως, συνέβαλε τα μέγιστα ένας ακόμα Πορτογάλος σταρ που, όπως ο Φούτρε και ο Φίγκο, μεγάλωσε στην περίφημη ακαδημία της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας και, μέσα σε εννέα χρόνια, κατάφερε να γίνει πρώτος σκόρερ στην Ιστορία της Ρεάλ, με 450 γκολ σε 438 συμμετοχές!
 
Η σφραγίδα του Κριστιάνο Ρονάλντο ντος Σάντος Αβέιρο έμεινε ανεξίτηλη στην ισπανική La Liga, η οποία πάντα είχε τον τρόπο να εκτοξεύει τις καριέρες Πορτογάλων ποδοσφαιριστών. Υπάρχουν, βεβαίως, και εξαιρέσεις, όπως αυτή του Ζοάο Φέλιξ Σεκέιρα.
 
Σε αντίθεση με τους επιφανείς προκατόχους του, δεν πέρασε από το φυτώριο της Σπόρτινγκ, αλλά από αυτό της άσπονδης συμπολίτισσας Μπενφίκα, η οποία κατάφερε να δει σε αυτόν το ταλέντο που δεν είχε εντοπίσει η Πόρτο, στα τμήματα υποδομής της οποίας θήτευσε για επτά χρόνια, σε πολύ τρυφερή, είναι η αλήθεια, ηλικία.
 
Στα 15 του χρόνια, όταν και έφυγε από τους Δράκους για να ενσωματωθεί στους Αετούς με ενδιάμεσο σταθμό την Παντροένσε, το έκανε ενοχλημένος με τους ανθρώπους της Πόρτο, οι οποίοι δεν τον πίστεψαν επειδή ήταν αδύνατος και ντελικάτος.
 
Αυτό δεν άλλαξε στην Μπενφίκα, όπου όμως ο Ζοάο ξεχώρισε σαν τη μύγα μες στο γάλα με την ντρίμπλα, τη διορατικότητα στην τελική πάσα και την εκτελεστική δεινότητα. Εγινε ο νεαρότερος που παίζει στη δεύτερη ομάδα και ο νεαρότερος που σκοράρει με την πρώτη σε ντέρμπι της Λισσαβόνας, όπου και σημείωσε το πρώτο του γκολ ως επαγγελματίας.
 
Το «μπαμ» έγινε γρήγορα, λίγους μήνες μετά το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σημείωσε χατ-τρικ σε αγώνα του Europa League με αντίπαλο την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης και έκλεισε την πρώτη του σεζόν ως επαγγελματίας με είκοσι γκολ και έντεκα ασίστ, όντας ο τρίτος πιο αποδοτικός teenager ποδοσφαιριστής σε όλη την Ευρώπη, πίσω μόνο από τον Κάι Χάβερτς (στα γκολ) και τον Τζέιντον Σάντσο (στις ασίστ).
 
Συνολικά, όμως, ήταν στα 19 του το πιο «καυτό» πρότζεκτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Τόσο «καυτό» που η Ατλέτικο (νόμιζε ότι) είδε στο πρόσωπό του τον «νέο Φούτρε» και, ανάμεσα σε πολλούς ενδιαφερομένους, έσπευσε να κάνει δικό της τον ποδοσφαιριστή που κατά πολλούς θα εξελισσόταν στον διάδοχο του Κριστιάνο Ρονάλντο.
 
Το καλοκαίρι του 2019 έμελλε να σημαδέψει για πάντα τη ζωή του Ζοάο Φέλιξ. Η Ατλέτικο δεν δίστασε να τον κάνει την πιο ακριβή αγορά της και ταυτόχρονη πώληση της Μπενφίκα, αλλά και την τέταρτη μέχρι τότε πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών, δίνοντας για χάρη του το… τρομακτικό ποσό των 127,2 εκατ. ευρώ.
 
Πέντε χρόνια αργότερα, ο Πορτογάλος είναι πλέον η πέμπτη πιο ακριβή μεταγραφή στην Ιστορία. Και, κατά σύμπτωση (;), από την πρώτη πεντάδα μόνο ο Κιλιάν Μπαπέ δικαιολόγησε απόλυτα τα χρήματα που δόθηκαν για χάρη του (180 εκατ. ευρώ), κάτι που δεν μπορούν να πουν Νεϊμάρ (222), Φιλίπε Κοουτίνιο και Ουσμάν Ντεμπελέ (από 135 έκαστος).
 
Ούτε, βεβαίως, ο Φέλιξ, ο οποίος ξεκαθαρίζει ότι τα 127,2 εκατ. ευρώ δεν αποτέλεσαν ποτέ βαρίδιο στην καριέρα του, αν και δεν εξελίχθηκε ποτέ στον νέο Φούτρε των φίλων της Ατλέτικο, αλλά ούτε (δεν ακούμπησε καν…) στον νέο Κριστιάνο Ρονάλντο της ισπανικής πρωτεύουσας.
 
Δεν προσαρμόστηκε ποτέ στο (αμυντικογενές) στυλ του Ντιέγκο Σιμεόνε, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, είχε κατά καιρούς ξεσπάσματα βεντετισμού και ο μάνατζέρ του, Ζόρζε Μέντες, για πολλά χρόνια εκπρόσωπος και του «CR7», έψαχνε εναγωνίως να του βρει το κατάλληλο ποδοσφαιρικό περιβάλλον για να ξεδιπλώσει το ταλέντο που αναμφίβολα διαθέτει.
 
Ο εξάμηνος δανεισμός στην Τσέλσι δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα, αφού μάλιστα αποβλήθηκε στο πρώτο του παιχνίδι με τους Μπλε. Το περασμένο καλοκαίρι δεν δίστασε να εκφράσει δημοσίως την επιθυμία του να αγωνιστεί στην Μπαρτσελόνα, αφού κατά τα λεγόμενά του αυτό ήταν το παιδικό του όνειρο.
 
Το όνειρο έγινε πραγματικότητα, αλλά ούτε στην Καταλωνία είχε την απαιτούμενη διάρκεια και συνέπεια, παρότι κατάφερε να σκοράρει και στα δύο ματς πρωταθλήματος με αντίπαλο την… Ατλέτικο Μαδρίτης.
 
Αθελά του, κατάφερε να γίνει ο πρώτος Πορτογάλος μισητός από τους φίλους της Ρεάλ και της Ατλέτικο ταυτόχρονα, ενώ κατάντησε να είναι αδιάφορος γι’ αυτούς της Μπάρτσα, οι οποίοι δεν στενοχωρήθηκαν καθόλου που ο δανεισμός του δεν εξελίχθηκε αυτό το καλοκαίρι σε αγορά.
 
Επέστρεψε στην Ατλέτικο, έδειξε καλό πρόσωπο στα φιλικά, αλλά ήταν ξεκάθαρο πως δεν τον σήκωνε το κλίμα. Η Τσέλσι, παρά την πρώτη μάλλον αποτυχημένη συνύπαρξη, εμφανίστηκε και πάλι στον δρόμο του 24χρονου Ζοάο.
 
Πιο ώριμος πλέον, δείχνει έτοιμος και αποφασισμένος να ανταποκριθεί στη νέα πρόκληση με τη μορφή μιας μεταγραφής που θα στοιχίσει στον λονδρέζικο σύλλογο 50 εκατ. ευρώ συν δέκα για διάφορα πριμ επίτευξης στόχων.
 
Λιγότερα, δηλαδή, από τα μισά σε σχέση με αυτά που έδωσε προ πενταετίας η Ατλέτικο για έναν ποδοσφαιριστή που έδειχνε να έχει τα φόντα να εξελιχθεί στον νέο σούπερ σταρ του παγκοσμίου φουτμπόλ, αλλά έμεινε στου δρόμου τα μισά και βλέπει αυτή τη μετακίνηση ως μια μεγάλη ευκαιρία, ίσως την τελευταία, να βρει ξανά τον παλιό, χαμένο και ξεχασμένο πολύ καλό εαυτό του.
 
Ο Ζοάο Φέλιξ δεν θα γίνει ποτέ ο νέος Φούτρε, ο νέος Φίγκο ή ο νέος Κριστιάνο Ρονάλντο. Του αρκεί, όμως, να δείξει την καλύτερη εκδοχή του και να αποδείξει σε όλους ότι έχει το ταλέντο και, κυρίως, την προσωπικότητα για να σταθεί με περισσή αξιοπρέπεια στον αδηφάγο (και) με τους σταρ κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.