Παζάρια στον Ελαιώνα
«Τα σκουπίδια του ενός είναι ο θησαυρός του άλλου» λένε πολύ εύστοχα οι Αγγλοσάξωνες και ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα όταν αντίκρισα την πραμάτεια των μικροπωλητών στο παζάρι του Ελαιώνα στην Αγίας Αννης. Αντικείμενα απλωμένα σε πανιά, σε κουβέρτες, επάνω σε νάιλον, στριμωγμένα σε κούτες και σακούλες, πράγματα που δε βάζει ο νους σου. Από παλιά βιβλία και ανοιγμένα πακέτα ζυμαρικών, από βινύλια, cd και κασέτες μέχρι σφραγισμένα ψωμιά του τοστ, από παλιά τηλέφωνα και φωτιστικά μέχρι στρατιωτάκια και πλαστικές μινιατούρες, που έχουν και μεγάλο σουξέ, από μικροέπιπλά και πίνακες μέχρι παλιές εφημερίδες, ένθετά εφημερίδων, παλιά περιοδικά και ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους σου. Πιθανότατα είναι τα πράγματα που εσύ και εγώ πετάξαμε κάποια στιγμή τον τελευταίο χρόνο, τα τελευταία πέντε χρόνια, τα τελευταία 10 χρόνια είτε σε κάδους σκουπιδιών είτε ανακύκλωσης και τα βρίσκουμε ξανά μπροστά μας να μας παρουσιάζονται με έναν διαφορετικό τρόπο: όχι σαν αντικείμενα αυτόνομα και ξεχωριστά αλλά σαν αντικείμενα που άντεξαν στο χρόνο και αναγνωρίζουμε σε αυτά ένα κομμάτι της παιδικής μας και της εφηβικής μας ηλικίας. Κάποια στιγμή παύω να παρατηρώ τα αντικείμενα και αρχίζω να παρατηρώ το πως αλλάζει η δική μου ψυχολογία και η δική μου στάση απέναντι σε αυτά.
Το παζάρι στον ελαιώνα γίνεται δύο φορές την εβδομάδα, Σάββατο και Κυριακή, έχει μια σκεπαστή αγορά που είναι κάπως πιο αξιοπρεπής και μια χύμα αγορά όπου Ρομά και ξένοι έχοντας περάσει από τα σκουπίδια μας έχουνε μαζέψει ό,τι κρίνουν οι ίδιοι ότι μπορεί να έχει αξία, και το στήνουνε πολύ πρόχειρα στα γύρω στενάκια.
Μπορείς να βρεις τα πάντα αλλά μπορεί και να μη βρεις απολύτως τίποτα όμως, αν πας, να κουβαλάς πάνω σου ψιλά και να είσαι έτοιμος για παζάρι.
Στον Μπλε Παπαγάλο που ξέρουν το όνομά σου
Κυριακή του Αυγούστου στην Αθήνα μετά από περίπου 2 ώρες χαζεύοντας στο παζάρι του Ελαιώνα χωρίς ίχνος σκιάς πάνω απ’ το κεφάλι μας παρά μόνο ίσως μια μικρή ανάσα για λίγο μπαίνοντας στην σκεπαστή αγορά και κρατώντας στα χέρια μου τις λίγες αγορές που έκανα – το «Χαμόγελο της Τζοκόντα» του Χατζηδάκι για τέταρτη φορά, αλλά σε κασέτα και ένα παλιό τεύχος του περιοδικού 7 της Κ.Ε με αφιέρωμα στον Μπόμπ Ντίλαν – φεύγουμε για ένα δροσερό καφέ στην πλατεία Μεταξουργείου για τον Μπλέ Παπαγάλο, εκεί όπου ακόμα και ένα πρωινό Κυριακής του Αυγούστου θα βρεις ανθρώπους που τους ξέρεις και σε ξέρουν, θα ακούσεις ωραίες μουσικές κάτω απ’ τη σκιά και θα πιεις έναν καφέ για να πάρεις δύναμη να συνεχίσεις.
Κεραμεικός και Μουσείο
Μπαίνοντας στο χώρο του Κεραμεικού, του νεκροταφείου δηλαδή, καταλαβαίνω ότι η Αθήνα το καλοκαίρι δεν έχει ίσκιο να σταθείς. Ξαποσταίνουμε για λίγο έξω από το μουσείο σε ένα παγκάκι ενώ το μηχάνημα που πουλάει νερό δυστυχώς είναι εκτός λειτουργίας. Μπαίνω μες στο μουσείο για δροσιά και βγαίνω μετά από 45 λεπτά άλλος άνθρωπος. Πιθανότατα το μουσείο αυτό, το αρχαιολογικό και της Ακρόπολης, να είναι η Αγία τριάδα των μουσείων της πόλης.
Ο Κεραμεικός είναι μετά την Ακρόπολη η περιοχή της Αθήνας όπου έχουν βρεθεί τα περισσότερα και σημαντικότερα γλυπτά της αρχαϊκής περιόδου. Τα πιο πολλά απ’ αυτά βρέθηκαν θραυσμένα ήδη από την αρχαιότητα και χτισμένα στο Θεμιστόκλειο τείχος. Από τον Θουκυδίδη γνωρίζουμε τα γεγονότα που υποχρέωσαν τους Αθηναίους να ανεγείρουν βιαστικά το νέο τείχος της πόλεως το 478 π.Χ. πιεζόμενοι από τον σπαρτιατικό κίνδυνο, χρησιμοποιώντας κάθε είδους οικοδομικό υλικό, ακόμα και τμήματα από την γλυπτική διακόσμηση αρχαϊκών τάφων. Εδώ πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά, αφού καταλαβαίνω ότι το σύγχρονο ελάττωμα που κουβαλάμε οι Ελληνες σήμερα, το να τα κάνουμε όλα την τελευταία στιγμή, το μοιραζόμαστε με τους προγόνους μας οι οποίοι την τελευταία στιγμή και όπως – όπως άρπαξαν ό,τι υλικό βρήκαν για να χτίσουν το Θεμιστόκλειο τείχος. Είναι μια ανακούφιση να νιώθεις ότι μοιράζεσαι με τους προγόνους σου ένα ελάττωμα που αποκτάει πια μυθικές διαστάσεις και μια πολύ καλή δικαιολογία. Αφού τα κατάφεραν και έμειναν στην ιστορία οι πρόγονοι μας με αυτό τους το φρικτό ελάττωμα ας το συνεχίσουμε μέχρι εκεί που μας πάει!
Τα ευρήματα του μουσείου είναι πραγματικά εκπληκτικά και καλοδιατηρημένα ενώ παρατηρεί κανείς την εξέλιξη από τους πρωτογεωμετρικούς χρόνους και μέχρι την αρχαϊκή περίοδο.
Βγαίνοντας έξω από το μουσείο είναι απαραίτητη η βόλτα στο νεκροταφείο του Κεραμεικού, στέκεσαι και βλέπεις το χώρο από όπου ξεκινούσαν οι γιορτές των Παναθηναίων και στέκεσαι μπροστά από την οδό που ξεκινούσε και οδηγούσε στην Ακαδημία του Πλάτωνος.
Οινομαγειρείο «Η πλατεία» στα Πετράλωνα
Φεύγοντας από το Κεραμεικό περπατάμε με κατεύθυνση τα Πετράλωνα για ένα φαγητό. Τα περισσότερα μαγαζιά της περιοχής έχουν επιλέξει την εβδομάδα του δεκαπενταύγουστου να είναι κλειστά και το βλέπεις και το νιώθεις στην πόλη με τη μικρή έως ελάχιστη παρουσία κόσμου στα πεζοδρόμια. Φτάνουμε στην πλατεία Μερκούρη και το μοναδικό μαγαζί που είναι ανοιχτό είναι το οινομαγειρείο «Η πλατεία». Το μοναδικό ανοιχτό, αλλά και με πολύ τίμιο, ελληνικό φαγητό, γι’ αυτό και προφανώς το επιλέγουν και οι τουρίστες που απολαμβάνουν τα χόρτα τους, τα κεφτεδάκια με τις τηγανητές πατάτες, την χωριάτικη, το δροσερό χύμα κόκκινο κρασάκι, την μελιτζανοσαλάτα, τον μπακαλιάρο σκορδαλιά κι άλλα ωραία πιάτα που μου θύμισαν για λίγο μια άλλη εποχή που τα φαγητά ήταν πιο απλά, σπιτικά και νόστιμα και σε καλές τιμές.
Blender Spotify list ήχοι της Στοκχόλμης
Το Blender δεν θα μπορούσε βέβαια να φιλοξενεί στη λίστα του ήχους της αρχαίας Αθήνας αλλά ταξιδεύει σε μια πόλη και σε μια χώρα μακρινή.
Μετά τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο η τρίτη χώρα σε παραγωγή αγγλόφωνης μουσικής στον κόσμο είναι η Σουηδία και μεγάλο μέρος της παραγωγής αυτής απευθύνεται στο παγκόσμιο κοινό. Είναι πολύ δύσκολο να το διανοηθεί κάποιος ιδιαίτερα αν αναλογιστεί και το μέγεθος της χώρας. Η επιτυχία αυτή οφείλεται κυρίως στην μεγάλη επιτυχία των Abba αλλά και στην αγάπη και το πάθος που εκφράζουν οι Σουηδοί για τη μουσική ανεξαρτήτως είδους και εποχής. Ηλεκτρονική, ποπ, φολκ, χορευτική, τζάζ, ρόκ, ίντι, σόουλ, βίντατζ, γκαράζ αλλά και χαρντ ροκ είναι είδη που αγαπούν και τα τιμούν πιστά με μεγάλη επιτυχία.
Εφτιαξα μια λίστα με μουσικές που άκουγα όλες αυτές τις μέρες στην Στοκχόλμη, στο δρόμο, στα ραδιόφωνα, στα υπέροχα καφέ τους, στα καταστήματα, στα δισκοπωλεία, στις πλατείες. Είναι μια επιλογή από μουσικές που ακούγονται αυτή τη στιγμή στην πόλη που αναδεικνύει και την ποικιλία των ειδών.
Την επόμενη εβδομάδα επιστροφή στη ρουτίνα μας με το Blender να παρακολουθεί και να προτείνει όσα συμβαίνουν στην πόλη. Κάθε υπέρ τουρίστας στον πάγκο του.
