Στις διακοπές που έκανε η στήλη στη Νάξο επισκέφθηκε και δοκίμασε πολλές ταβέρνες και εστιατόρια, όλα άξια λόγου, τόσο που θα μπορούσαν να μας βγάλουν βδομάδα τη βδομάδα μέχρι τα κρύα του Νοέμβρη, μια θεματική που θα τιμούσε όπως της πρέπει, την αυθεντική νησιώτικη γαστρονομία.
Ενα από αυτά είναι το Πέτρινο, που δεν σερβίρει ρόστο απεραθίτικο – μια τυπική συνταγή της τοπικής κουζίνας με κοκκινιστό κρέας σε σάλτσα με μπαχαρικά και πολύ σκόρδο, ούτε Αρσενικό, το καλό αψύ τυρί του νησιού, από αιγοπρόβειο γάλα, που ωριμάζει για καιρό πριν βγει στην κατανάλωση, μεστό και εύθρυπτο. Υμνεί όμως το κλασικό, αυτό που έχουμε μάθει πως είναι η ελληνική κουζίνα, με κάποιες πολίτικες επιρροές.
Είδαμε το Πέτρινο τη μέρα που αποφασίσαμε να πάμε για μπάνιο στο Αμπραάμ στη βόρεια πλευρά. Το Αμπράμι, όπως το λένε οι Αξιώτες, δεν μοιάζει με τις διάσημες παραλίες της νοτιοδυτικής ακτογραμμής – βλ. Αγία Αννα, Αγιος Προκόπιος και Πλάκα που έχουν διάφανα τυρκουάζ νερά και λευκή -με ποικίλη κοκκομετρία- άμμο. Αντίθετα, έχει βότσαλο, μεγάλο στην παραλία και ψιλό εκεί που σκάει το κύμα, και βαθιά σκούρα νερά. Δεν έχει ομπρέλες, παρά μόνο πέντε αρμυρίκια στα αριστερά. Απολαύσαμε τις βουτιές στην άγρια δροσερή θάλασσα και μόλις άρχισε η πείνα, πήραμε τηλέφωνο στο Πέτρινο, που βρίσκεται μόλις διακόσια μέτρα μακριά. Εκείνο το δείπνο καταγράφηκε στη λίστα με τα πιο ωραία, τα αξέχαστα των διακοπών του 2024.
Φτάσαμε σε μια ωραία βεράντα-αυλή, σε ένα μεσογειακό σκηνικό, ήρεμο, με φροντισμένες γλάστρες, μουριές, επιλεγμένη μουσική, τραπέζια με λευκό βαμβακερό τραπεζομάντηλο. Μας υποδέχτηκε η Χαρά και αργότερα η Μαριάννα, δυο από τις τέσσερις κόρες της οικογένειας Αλιμπέρτη, που πέρασαν όλα τους τα καλοκαίρια εδώ ως παιδιά και τώρα στην αυλή τους, παίζουν οι δικοί τους απόγονοι.
Η ιστορία του Πέτρινου ξεκινάει περίπου το 1998, όταν ο Γιάννης και η Σοφία, οι γονείς τους, που είχαν χτίσει κάποια επιπλέον δωμάτια δίπλα στο καλοκαιρινό τους σπίτι (ο Γιάννης έχει καταγωγή από το νησί), αποφάσισαν να τα εκμεταλλευτούν εμπορικά- το γνωστό “rooms to let”. Χρόνο με το χρόνο, τα δωμάτια έγιναν οκτώ, έφτιαξαν πλυσταριά και μια μεγαλύτερη κουζίνα, ο κήπος καλλιεργήθηκε πιο συστηματικά και οι τέσσερις κόρες, που τότε σπούδαζαν εκτός, επέστρεφαν τα καλοκαίρια και βοηθούσαν στην επιχείρηση. Η Σοφία, επαγγελματίας μαγείρισσα -που σταμάτησε από τη δουλειά για να μεγαλώσει τις κόρες της- άρχισε να μαγειρεύει ξανά, για τους φιλοξενούμενούς της, ως και σήμερα. Το Πέτρινο δηλαδή δεν είναι ένα εστιατόριο, αλλά ένα μικρό οικογενειακό ξενοδοχείο με οκτώ ευρύχωρα studio, που υποδέχεται και εξωτερικούς πελάτες με προσυνεννόηση. Γι’αυτό, χρειάζεται να καλέσετε εγκαίρως για να εξασφαλίσετε διαθεσιμότητα.
Το μενού εκείνης της βραδιάς είχε μια ολόδροση σαλάτα με ζαρζαβατικά του κήπου τους- καλλιεργούν τα περισσότερα από τα λαχανικά που τους χρειάζονται, από ρόκες και αγγούρια μέχρι μυρωδικά, σκορδοκρέμμυδα και πόσα ακόμα. Μετά έφεραν υπέροχα τυροπιτάκια με μυζήθρα και δυόσμο, φύλλο που έκανε κρατς -η ζύμη θύμιζε κρητικό ξεροτήγανο. Μαζί με το τυροπιτάκι έφτασε και η ώρα για το ηλιοβασίλεμα, που πέφτει μπροστά και αριστερά, στον ορίζοντα του Αμπραάμ. Το γεύμα είχε ρυθμό, η ατμόσφαιρα όλο και γλύκαινε όσο έσβηνε το φυσικό φως, ενώ νιώθαμε ένα ειλικρινές νοιάξιμο – πώς σας φάνηκε το τάδε, χρειάζεστε κάτι για το παιδί, μήπως θέλετε περισσότερο κρασί, κ.ο.κ. Για κυρίως είχαν γιουβέτσι, από ντόπιο μοσχαράκι, με μελωμένη σάλτσα κι ένα σπυρωτό κριθαράκι. Το σέρβιραν δε σε μια λευκή πιατέλα, όπως κάνουμε στα καλά τραπεζώματα, μια περιποιημένη ποσότητα για να φάμε αρχοντικά και οι τρεις. Το φαγητό τους είχε μια γονεϊκή, μαμαδίσια γενναιοδωρία, ενώ και το επιδόρπιο – ένα κρύο τσιζκέικ με βύσσινα από τα δικά τους δέντρα- έβαλε την τελική σπιτική σφραγίδα. Σπεσιαλιτέ της Σοφίας είναι ακόμα το στιφάδο, ο μουσακάς, οι ντολμάδες αλλά και το γεμιστό αρνάκι, το αξιώτικο πάτουδο. Εχουν μια μικρή λίστα με εμφιαλωμένα κρασιά από ελληνικές ποικιλίες ενώ σερβίρουν και ιδιοπαραγώμενο κρασί – η Μαριάννα είναι οινολόγος, που φτιάχνουν με ήπιες παρεμβάσεις. Πληρώσαμε 60 ευρώ για τα παραπάνω.
Η γαλήνια ευγένειά τους λειτούργησε ως καύσιμο για τη βραδιά, ενώ στιγμιότυπα από εκείνο το δείπνο, μαζί με τον ορίζοντα που κάποια στιγμή έγινε κοκκινομαβής, αποτυπώθηκαν στη μνήμη με σκοπό να επιστρέφουμε σε αυτά τις πιο δύσκολες μέρες της απαιτητικής καθημερινότητας που μόλις ξεκίνησε.
Πέτρινο, Studios and Gastronomy, Τηλ. 6976-362.611
petrinonaxos.gr
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.
