Οταν δοκιμάζω κρασιά για επαγγελματικούς λόγους πρέπει να διαχωρίσω το προσωπικό μου γούστο και να αξιολογήσω αν το κρασί που πίνω είναι αυτό που θα έπρεπε με βάση το στιλ, την ποικιλία, την τιμή του και διάφορες άλλες προδιαγραφές. Οταν όμως δοκιμάζω κρασιά που με ενθουσιάζουν τότε είναι σαν μια παράσταση, σαν ένα αγαπημένο τραγούδι ή μια ενδιαφέρουσα ταινία: μια φοβερή εμπειρία που χαίρομαι να γεύομαι το κάθε της λεπτό και την οποία ανυπομονώ να μοιραστώ με τους άλλους. Παρακάτω, είναι πέντε τέτοια κρασιά που με ενθουσίασαν και θα θυμάμαι για καιρό.
Bourgogne, Chardonnay, Coche-Dury, Βουργουνδία, Γαλλία
Το οινοποιείο Coche-Dury έχει πάρει το όνομά του από τον Jean Francois Coche και τη γυναίκα του Odie Dury και έχει συνδεθεί από όλους τους οινόφιλους του πλανήτη με την περιοχή του Meursault της Βουργουνδίας και φυσικά με την ποικιλία Chardonnay. Τα κρασιά τους είναι αρκετά δύσκολα να τα βρεις. Η απλή Βουργουνδία τους κυκλοφορεί αρκετά χρόνια παλαιωμένη, έχει mineral χαρακτήρα, αρώματα εσπεριδοειδών, ώριμων πυρηνόκαρπων, ζυμών και ξηρών καρπών, βουτυράτο χαρακτήρα, λιπαρή υφή και υψηλή οξύτητα. Σίγουρα είναι ένα κρασί που πρέπει να πιεις έστω μια φορά στη ζωή σου.
Viña Tondonia Reserva Blanco, Viura, R. Lopez de Heredia, Rioja, Ισπανία
Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που επισκέφτηκα το οινοποιείο Lopez de Heredia και καθόμουν στον προαύλιο χώρο με τα όμορφα κόκκινα τριαντάφυλλα και τα δρύινα βαρέλια απολαμβάνοντας ένα ποτήρι κρασί. |Ενα ιστορικό σπίτι με διαφορετική φιλοσοφία από τα περισσότερα άλλα σύγχρονα οινοποιεία, κυκλοφορεί τα κρασιά του (ακόμα και τα λευκά και τα ροζέ) με δεκαετή παλαίωση, εκτός των ερυθρών που τουλάχιστον κάποια από αυτά μένουν πολύ περισσότερα χρόνια. Το συγκεκριμένο κρασί είναι μια λευκή Rioja από την τοπική ποικιλία Viura, ένα κρασί με έντονο χρυσαφί χρώμα, αρώματα ώριμων πυρηνόκαρπων φρούτων, αρώματα από φλούδες εσπεριδοειδών, αρώματα δρυός και ξηρών καρπών. Η οξύτητα είναι μέτρια και το σώμα γεμάτο με τεράστιες (μα, τεράστιες!) δυνατότητες παλαίωσης.
Prephylloxera La Vigna di Don Peppino Calderara Sottana Etna Rosso, Nerello Mascalese, Tenuta delle Terre Nere, Αίτνα, Ιταλία
Αν και οι ηφαιστειογενείς περιοχές είναι διάσημες περισσότερο για τα λευκά κρασιά τους, στην περιοχή της Αίτνας τα ερυθρά κρασιά είναι το κάτι άλλο. H βασική ερυθρή ποικιλία της περιοχής είναι το Nerello Mascalese. Ο αμπελώνας του οινοποιείου αυτού είναι αυτόριζος (prephylloxera), μόλις 8 στρεμμάτων, με τη μέση ηλικία των αμπελιών να φτάνουν τα 140 έτη, ενώ η παραγωγή δεν ξεπερνά τις 5.000 φιάλες τον χρόνο. Το χρώμα του κρασιού είναι ελαφρύ, με αρώματα κόκκινων φρούτων και γης (βρεγμένο χώμα, μανιτάρια, δρυς και βότανα). Η οξύτητα είναι τονισμένη, οι τανίνες μέτριες, το αλκοόλ ισορροπημένο και το σώμα μέτριο. Ενα κρασί που πρέπει να ιδρώσεις αρκετά για να το βρεις, αλλά θα σε ανταμείψει.
Valbuena 5, Tinto Fino-Merlot, Tempos Vega-Sicilia, Ribera del Duero, Ισπανία
Το οινοποιείο Vega-Sicilia ήταν αυτό που έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη την περιοχή της Ribera del Duero. Το κορυφαίο κρασί τους είναι το Unico ωστόσο εγώ σήμερα θα σας προτείνω ένα άλλο και θα μοιραστώ και μια διαπίστωση: ένα οινοποιείο είναι σπουδαίο όχι μόνο όταν κάνει κάποια ξεχωριστά κρασιά αλλά και όταν τα «απλά» του κρασιά είναι κορυφαία! Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούν είναι κυρίως το Tinto Fino (οι περισσότεροι το γνωρίζετε σαν Tempranillo στην περιοχή της Rioja) και μια πολύ μικρή ποσότητα Merlot. Το Valbuena 5 είναι ένα κρασί με βαθύ πορφυρό χρώμα, αρώματα μαύρων, μπλε και αποξηραμένων φρούτων, αρώματα λεβάντας, δρυός και γλυκών μπαχαρικών. Στο στόμα η οξύτητα είναι ισορροπημένη, οι γαλακτικές νότες είναι εμφανείς και οι τανίνες υψηλές αλλά βελούδινες. Το σώμα του είναι πλούσιο, ενώ η επίγευση μακρά. Ενα κρασί που το αγοράζεις τώρα για να το πιουν τα παιδιά σου.
Châteauneuf-du-Pape Réserve des Célestins, Grenache, Henri Bonneau & Fils, Ροδανός, Γαλλία
Ο Henri Bonneau είναι ένας θρύλος της περιοχής του Châteauneuf-du-Pape που δυστυχώς δεν είναι πια ανάμεσά μας. Τα κρασιά του είναι αρκετά σπάνια και δυσεύρετα και φυσικά οι φιάλες που είναι από τα δικά του χέρια έχουν αποκτήσει ένα επιπλέον συλλεκτικό χαρακτήρα. Ο Henri είχε ξεκάθαρη αγάπη στην ποικιλία Grenache και θεωρούσε πως όλες οι υπόλοιπες είναι απλά το αλατοπίπερο, ενώ η χρήση παλιάς δρυός ήταν δεδομένη. Τα κρασιά του έχουν ταυτόχρονα μια φοβερά φινετσάτη έκφραση στη μύτη με αρώματα κόκκινων και μαύρων φρούτων, αρώματα δέρματος, βρεγμένης γης, μανιταριών και μπαχαρικών, ενώ παράλληλα στο στόμα είναι «δυναμίτης» με φοβερή δομή, μαλακές τανίνες και πλούσιο σώμα.