Ως τον «ερωτικό Μίκη» σύστησαν χθες το δίσκο «Μίκης Θεοδωράκης – Δημήτρης Μπάσης «Η αγάπη είναι φωτιά». Ο ίδιος ο δημιουργός, όμως, όταν ξεχώρισαν την αγωνιστική από την ερωτική πλευρά είχε άλλη γνώμη: «Οι πραγματικοί αγωνιστές είναι πολύ ερωτικοί τύποι. Αυτό που μας κόστιζε περισσότερο εκείνα τα χρόνια ήταν όταν μας χώριζαν από τις αγαπημένες μας».
«Η αγάπη ειναι φωτιά», προέκυψε ύστερα από τη συνεργασία των δύο καλλιτεχνών στην επανακυκλοφορία του «Νεκρού αδερφού» και στην περιοδεία του νεαρού τραγουδιστή το καλοκαίρι με τη «Λαϊκή Ορχήστρα Μ. Θεοδωράκης». Πρόκειται για 13 τραγούδια γνωστά και άγνωστα και το ανέκδοτο «Η αγάπη είναι φωτιά» σε στίχους της Ελένης Ζιώγα, αν και όπως παραδέχθηκε ο συνθέτης, υπήρχε ως μελωδία σε μια ταινία για την Κύπρο αλλά τωρα έγινε τραγούδι. Συνθέτης και ερμηνευτής όμως μπήκαν στο στούντιο, συνεργάστηκαν, όπως υπογράμμισε ο δημιουργός (ίσως για μερικούς καχύποπτους) και ο λόγος που τον οδήγησε «ήταν η φωνή του Μπάση». Ενας «ιδιαίτερος ερμηνευτής», αν και ο Θεοδωράκης θύμισε ότι συνεργάστηκε με τους κορυφαίους κάθε είδους. Αναφέρθηκε στον Καζαντζίδη, στον Μπιθικώτση, στον Γαβαλά, στην Πάνου και στη Λίντα για να καταλήξει: «Στον Μπάση βρήκα τον ολοκληρωμένο γνήσιο λαϊκό τραγουδιστή, με σεμνότητα που ‘χουν οι λαϊκοί. Λυπάμαι γιατί αν τον γνώριζα πριν 15 χρόνια, θα έγραφα ειδικούς κύκλους τραγουδιών αντάξιους των παλιών». Επειδή όμως τον συνάντησε σε μια εποχή που, όπως είπε, δεν γράφει (εξαιρείται η «Λυσιστράτη»), «γυρίσαμε προς τα πίσω».
Τραγούδια λαϊκά και λυρικά από τα οποία ξεχώρισε τα λιγότερο γνωστά όπως το «Μάνα, το Μάννα τ’ ουρανού» (1969) του Μ. Ελευθερίου, ένα ζεϊμπέκικο όπου «είναι βαρύς ο Μπάσης και το διευθύνω κι εγώ βαρύτερα απ’ όλους», τη «Λυπημένη» (1983) του Λ. Παπαδόπουλου που ερμήνευσε πρώτος ο Δ. Μητροπάνος «αλλά δεν προχώρησε πολύ το τραγούδι» και τη «Μελαχρινή μου κοπελιά» (1961 )του K. Βίρβου που είπε η Γιώτα Λύδια.
Πανευτυχής ο Μπάσης ευχαρίστησε τον συνθέτη «που βρέθηκε στο δρόμο μου», είπε ότι ο δίσκος αυτός είναι «ό,τι σημαντικότερο έκανα ώς τώρα». Κι αν κάποιοι ενοχληθούν με τις επανεκτελέσεις ή, τέλος πάντων, μείνουν στις πρώτες, ο Μ. Θεοδωράκης εξήγησε τη δική του πλευρά: «Είμαι ζωντανός και εξελίσσομαι όλα αυτά τα χρόνια». Αυτές τις εκτελέσεις τις θεωρεί, όπως είπε, πιο νεανικές «φρέσκιες και δυναμικές». Και κατέληξε χαριτολογώντας: «Λέτε να ‘ναι ένα νέο ξεκίνημα;».
γ) Τη σημαντικότερη βαθμίδα αυτής της στροφής αποτελούν οι εκδόσεις αυτοτελών μελετών για διάφορα περιοδικά και η εμφάνιση πληθώρας δημοσιευμάτων για κάποιο περιοδικό ή για τα περιοδικά μιας τάσης και ειδικότητας, μιας εποχής ή ενός τόπου. Σήμερα στην εξέταση διαφόρων θεμάτων, σε ειδικό κεφάλαιο, θα παρουσιαστούν και τα σχετικά περιοδικά των οποίων η μελέτη θεωρείται πια βασική για την ολοκλήρωση της παρουσίασης. Π.χ. οι αναγνώστες της «Καθημερινής» έχουν ιδίαν αντίληψη, αφού στα αφιερώματα του ένθετου «Επτά Ημέρες» αποτελεί παγιωμένη συνήθεια η μελέτη του σχετικού με το θέμα περιοδικού Τύπου. Ενδεικτικά αναφέρω, από το ένθετο «Επτά Ημέρες» τα δημοσιεύματα «Περιοδικά για την θάλασσα» (Λογοτεχνία και θάλασσα, 6 Αυγούστου 1995), «Περιοδικά για τα εικαστικά» (Νεοελληνική τέχνη, 8 Μαρτίου 1998), «Λογοτεχνικά Περιοδικά. Παρεμβαίνουν δυναμικά στην πνευματική και πολιτιστική ζωή της πόλης» (Η λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης, 2 Φεβρουαρίου 1997), «Ο έντυπος αγώνας. Εφημερίδες και περιοδικά στην πρώτη γραμμή για την απελευθέρωση» (Δωδεκάνησα, Ιταλοκρατία – Ενσωμάτωση, 30 Νοεμβρίου 1997).