Από την άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται ένα νυσταλέο «Hello». Είναι απόγευμα στην Ελλάδα και ξημερώματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Μπιγκ Τάιμ Σάρα είναι πρόθυμη να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις μας, παρότι μόλις άνοιξε τα μάτια της. Η μεγάλη κυρία των μπλουζ έρχεται στην Ελλάδα μια ακόμα φορά, για επτά εμφανίσεις από απόψε (3/11) μέχρι και την επόμενη Πέμπτη 8 Νοεμβρίου στο Half Note Jazz Club. Μεγάλωσε στους δρόμους του Σικάγου, αποκτώντας αυτήν τη μοναδική μουσική παιδεία και τον εσωτερικό ρυθμό, όσων έμαθαν να τραγουδούν στην αποπνικτική ατμόσφαιρα των τζαζ κλαμπ.
Ούτε ποπ, ούτε ροκ
«Τα μπλουζ δεν είναι ούτε ποπ ούτε ροκ. Πρέπει να έχει νιώσει κανείς τον πόνο στο μεδούλι του για να μπορέσει να εκφράσει την ουσία τους, για να τα αποδώσει σωστά», παραδέχεται η Μπιγκ Τάιμ Σάρα, λέγοντας ότι το ελληνικό κοινό έχει την ικανότητα να διεισδύει στην καρδιά αυτού του μουσικού είδους. Οχι, δεν έχει ακούσει ποτέ της ρεμπέτικα, αλλά το καταλαβαίνει όταν είναι πάνω στη σκηνή. «Δεν είναι απαραίτητο να απελευθερώνεται μόνο η θλίψη με το μπλουζ. Πολλές φορές μπορεί να μας φτιάξει το κέφι. Απλώς ενισχύει τα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας κάθε φορά και έχει τη δύναμη να μας παρασύρει. Μας βοηθάει να καταλάβουμε τι πραγματικά νιώθουμε», λέει η Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
«Χρησιμοποιώ όλες τις εμπειρίες της ζωής μου και εκείνες οδηγούν τη φωνή μου. Ολα αυτά που με σφράγισαν σαν άνθρωπο βγαίνουν από μέσα μου. Τα μπλουζ με ανακουφίζουν και με κάνει να εκτονώνομαι συναισθηματικά. Σίγουρα πάντως όσο πιο μεγάλος είναι κάποιος σε ηλικία, τόσο πιο εύκολα μπορεί να ανασύρει αυτά τα βιώματα». Οσο για τους νέους που κάνουν καριέρα στη ραπ και τη φανκ, η Μπιγκ Τάιμ Σάρα πιστεύει ότι δεν έχουν «ψηθεί» στη ζωή. Το εύκολο χρήμα και η δόξα τούς κάνει να δημιουργήσουν έναν πλαστό κόσμο και μην έχουν μεγάλη επαφή με την κοινωνία, εν αντιθέσει με τις παλαιότερες γενιές τραγουδιστών.
Ως την αιωνιότητα
Οσο και να «παγκοσμιοποιείται» η μουσική, το μπλουζ έχει συμβόλαιο με την αιωνιότητα, πιστεύει η Μπιγκ Τάιμ Σάρα. Ακόμα και αν δεν υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές που να μπορούν να ακολουθήσουν τα χνάρια των μεγαλύτερων «πάντα κάποιος έρχεται κάθε 20-30 χρόνια. Πάντα υπάρχουν διάδοχοι. Ενας μεγάλος μουσικός που στέκεται άξια. Ευτυχώς αυτή είναι η ιστορία της μουσικής. Από την άλλη πλευρά πάντα οι άνθρωποι θα έχουν τα συναισθήματα που φέρνει στην επιφάνεια το μπλουζ. Μετά τα τρομοκρατικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, πολλοί Αμερικανοί βρήκαν παρηγοριά στη μουσική αυτή, ξέσπασαν και έκλαψαν».