Ο Αντονι Σάφερ, από τους πιο επιτυχημένους θεατρικούς συγγραφείς και σεναριογράφους της Βρετανίας, πέθανε την Τρίτη σε ηλικία 75 ετών. Ο Σάφερ κατέκτησε παγκόσμια φήμη με το θεατρικό έργο του «Σλουθ» (1970), το οποίο σημείωσε μία από τις πιο εντυπωσιακές εισπρακτικές επιτυχίες της δεκαετίας του ’70. Υπήρξε το πρώτο ώριμο έργο του Σάφερ, που προηγουμένως είχε διατελέσει δικηγόρος και διαφημιστής. Σκοτεινό και ευφυές θρίλερ, το «Σλουθ» έχει ως ήρωα έναν συγγραφέα μυστηρίων που οδηγεί σε διαβολική παγίδα τον εραστή τής γυναίκας του. Το «Σλουθ», που είχε τιμηθεί με Τόνι, παιζόταν για 2.359 παραστάσεις στο Λονδίνο και για 2.000 παραστάσεις στη Νέα Υόρκη πριν μεταφερθεί στην κινηματογραφική οθόνη (1972) με πρωταγωνιστές τους Μάικλ Κέιν και Λόρενς Ολίβιε (υποψήφιοι για Οσκαρ).
Το «Σλουθ» είχε παρουσιαστεί και στην Ελλάδα από αρκετά θεατρικά σχήματα με σημαντική εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Ανάμεσα στις ελληνικές παραστάσεις του «Σλουθ» θυμίζουμε το ανέβασμα με πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Χορν και τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
Σεναριογράφος
Ο Σάφερ σπούδασε στο Κέιμπριτζ και η πρώτη συγγραφική απόπειρά του ήταν από κοινού με τον δίδυμο αδελφό του Πίτερ, επίσης διάσημο θεατρικό συγγραφέα («Εκβους», «Αμαντέους»). Από τη συγγραφή μυθιστορημάτων στράφηκαν, ο καθένας μόνος, στο θέατρο. Ωστόσο, κανένα έργο του Σάφερ δεν ξεπέρασε την επιτυχία του «Σλουθ», αλλά ο «Δολοφόνος» (1975) την πλησίασε. Ως σεναριογράφος, ο Αντονι Σάφερ υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένος. Εγραψε τα σενάρια για πολλές ιδιαίτερα γνωστές κινηματογραφικές ταινίες, όπως για το «Φρένζι» (1972) του Χίτσκοκ και το «The Wicker Man» (1973) με τον Κρίστοφερ Λι. Εκανε επίσης την κινηματογραφική διασκευή τριών μυθιστορημάτων της Αγκάθα Κρίστι: «Εγκλημα στον Νείλο» (1978), «Εγκλημα κάτω από τον ήλιο» (1982) και «Ραντεβού με τον θάνατο» (1988), ταινίες στις οποίες τον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό είχε ερμηνεύσει ο Πίτερ Ουστίνοφ.
Η αυτοβιογραφία του Αντονι Σάφερ «So What Did You Expect?» θα κυκλοφορήσει στη Βρετανία σύντομα.
Το πρόγραμμα των συναυλιών της στο «Ρόδον» και αργότερα στον «Μύλο» της Θεσσαλονίκης είναι, όπως λέει, μια πρόταση. «Δεν προέκυψε τυχαία, δεν είχα δηλαδή πού να πάω, ας περάσω από ‘κει. Ούτε θα ‘μαι εκεί η πρωταγωνίστρια.