Μια ταινία, που στην Ελλάδα θα δούμε την επόμενη χρονιά, μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε μια σημαντική φωνή της σύγχρονης αμερικανικής πεζογραφίας: τον Μάικλ Κάνιγχαμ. Το τελευταίο μυθιστόρημα του γεννημένου στο Σινσινάτι συγγραφέα, «Οι Ωρες», μεταφέρεται στον κινηματογράφο, έχοντας εξασφαλίσει μια λαμπρή διανομή. Οι τρεις πρωταγωνιστικοί ρόλοι, που αντιστοιχούν και στις ιστορίες του σπονδυλωτού μυθιστορήματος, ερμηνεύονται από τη Μέριλ Στριπ, τη Νικόλ Κίντμαν και την Τζούλιαν Μουρ. Πϊσω από την κάμερα, ο υποψήφιος για Οσκαρ σκηνοθέτης Στίβεν Ντάλτρι ο οποίος άφησε πολύ καλές εντυπώσεις την περυσινή χρονιά με τον δημοφιλή και στην Αθήνα, «Billy Εlliot».
Τα γυρίσματα έχουν ολοκληρωθεί, αλλά παραμένει ακόμα άγνωστος ο χρόνος της εξόδου της στις αμερικανικές αίθουσες. Στην Ελλάδα, τα δικαιώματα της ταινίας έχει εξασφαλίσει η «Warner» «Οι Ωρες» περιλαμβάνονται στο φετινό πακέτο της εταιρείας, αλλά από τη στιγμή που δεν έχει ανακοινωθεί η ημερομηνία της αμερικανικής πρεμιέρας, οποιαδήποτε πρόβλεψη για την Ελλάδα είναι παρακινδυνευμένη.
Το εξαιρετικά ενδιαφέρον καστ, που συμπληρώνεται από την παρουσία του Εντ Χάρις και της Μιράντα Ρίτσαρντσον, δικαιολογείται πιθανότατα ως αντιστάθμισμα στην πολυσύνθετη δομή του βιβλίου. Από τα τρία μυθιστορήματα του Κάνιγχαμ, οι «Ωρες», ίσως, θα ήταν το τελευταίο στη σειρά σε μια νοητή λίστα υποψηφίων έργων για κινηματογραφική μεταφορά.
Ομως, η μεγάλη επιτυχία του Κάνιγχαμ είναι ότι μετατρέπει το προφανές μειονέκτημα (τρεις αυτόνομες ιστορίες που συμβαίνουν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του 20ού αιώνα) σε πλεονέκτημα. Αρχίζοντας με την περιγραφή της τελευταίας ημέρας της Βιρτζίνια Γουλφ (την υποδύεται η Νικόλ Κίντμαν) μας μεταφέρει στον κόσμο δύο Αμερικανίδων που φαινομενικά δεν έχουν τίποτα κοινό. Το 1949, η Λόρα Μπράουν (Τζούλιαν Μουρ) μεγαλώνει τον μοναδικό της γιο σ’ ένα φροντισμένο προάστιο του Λος Αντζελες με ωραία σπίτια και φαρδείς κήπους. Η Λόρα προσπαθεί να πνίξει την ανία μιας ζωής γεμάτης από οικογενειακές υποχρεώσεις, διαβάζοντας. Αντίθετα, η 50αρα Κλαρίσα Βον (Μέριλ Στριπ) είναι μια γυναίκα του σήμερα. Μητέρα μιας έφηβης, συζεί με τη φίλη της σε ένα διαμέρισμα που αποπνέει καλλιέργεια και αισθητική, ενώ ταυτόχρονα συντηρεί έναν μικρό εκδοτικό οίκο γεγονός που την καθιστά μέλος της ιδιαίτερης τάξης των Νεοϋορκέζων διαννοουμένων.
Οι τρεις μικρόσκοσμοι τέμνονται. Ο Κάνιγχαμ επιδεικνύει μεγάλη άνεση στον χειρισμό των χαρακτήρων, προσδίδοντας βάθος και ουσία. Το γεγονός απελευθερώνει χώρο και επιτρέπει στους αναγνώστες να αντιληφθούν τις πολύ λεπτές αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής. Και οι τρεις γυναίκες βιώνουν αντιφάσεις, απογοητεύσεις, ελπίδες. Οπως και στα προηγούμενά του μυθιστορήματα («Α Home at the end of the world», 1990, «Flesh and Blood», 1995), έτσι και στις «Ωρες», ο Κάνιγχαμ αποδεινύεται άξιος συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης της αμερικανικής πεζογραφίας που εστιάζει στον μέσο άνθρωπο και στα προβλήματά του. Η υποδοχή που επιφυλάχθηκε και στα τρία μυθιστορήματα του Κάνιγχαμ ήταν τουλάχιστον ικανοποιητική. Το διήγημα του «White Angel», που είναι απόσπασμα από το πρώτο του βιβλίο, τιμήθηκε από το «New Yorker» με το βραβείο του καλύτερου αμερικανικού διηγήματος για το 1989. Η συνέχεια υπήρξε ακόμα πιο ενθαρρυντική. Το «Flesh and Blood», η σάγκα μιας οικογένειας Ελλήνων μεταναστών, κέρδισε το βραβείο «Whiting Writer’s», ενώ με τις «Ωρες» (το μοναδικό, δυστυχώς, μυθιστόρημα του συγγραφέα που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη) ο Κάνιγχαμ απέσπασε το σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο Πούλιτζερ για το 1999.