Μέχρι το 1992 είχαμε συνηθίσει να τον βλέπουμε στη σκηνή κάθε σεζόν. Οσο είχε ακόμη το θέατρο «Σούπερ Σταρ» σημερινό «Κάτια Δανδουλάκη». Η δουλειά του επιχειρηματία μαζί με εκείνη του ηθοποιού κούρασαν τον Ανδρέα Ντούζο. Ετσι κι αλλιώς άλλαξαν οι εποχές αλλά και το ίδιο το θέατρο στο οποίο εργάζεται εδώ και 45 χρόνια. Τώρα, εξακολουθεί να τον γοητεύει η σκηνή, από την οποία ζητά «επιλογή και συγκίνηση».
Η φετινή του παρουσία είναι διπλή. Από τη μια η «Παναγία των Παρισίων» στο «Τριανόν», παράσταση για παιδιά, και από την άλλη στο «Βικτώρια» το «Μπαρ των αγγέλων» για μεγάλους. Το πρώτο μια διασκευή του Αλέξη Ανδρίτσου παίζεται κάθε Κυριακή στη σκηνή της Κοδριγκτώνος και Πατησίων, με τον πρωταγωνιστή και στο τιμόνι της σκηνοθεσίας. Τα βράδια όμως «συναντούν» τον ηθοποιό στη σκηνή του «Βικτώρια», όπου παίζεται το άπαιχτο στη χώρα μας έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Γιώργου Θεοδοσιάδη.
Δύο ρόλοι διαφορετικοί, ο κακός αρχιδικαστής για τα παιδιά, και ο μοναχικός Μονκ, ο ιδιοκτήτης του μπαρ στον οποίο εξομολογούνται τα πάθη τους οι ήρωες του Ουίλιαμς. Τι σχέση έχουν οι ήρωες με τον Ανδρέα Ντούζο; «Καμιά. Ωστόσο, ο πρώτος με κρατάει σε ενέργεια για να κάνω μια παραγωγή για τα παιδιά που λατρεύω. Εχω βλέπετε τρεις αξιαγάπητες εγγονούλες. Ο δεύτερος ρόλος είναι αυτό που με ευχαριστεί, αφού με έφερε σε επαφή με τον Γ. Θεοδοσιάδη, σκηνοθέτη και δάσκαλο της γενιάς μου με τον οποίο στο θέατρο συναντιέμαι για πρώτη φορά».
Με σπουδές στη Δραματική Σχολή του Τ. Μουζενίδη, πρώτη εμφάνιση στον θίασο Λαμπέτη, Χορν, Παππά το 1953, συνεργάστηκε στα πρώτα του βήματα με τους θιάσους: Μουζενίδη, Χατζίσκου, Ροντήρη, Μουσούρη, Βουγιουκλάκη- Παπαμιχαήλ, και έπαιξε σχεδόν με όλους του πρωταγωνιστές, ρόλους και έργα του κλασικού ρεπερτορίου. «Από Σαίξπηρ μέχρι Ουίλιαμς, από κωμωδίες έως δράμα».
Για τους νέους μόνο καλά έχει να πει. «Υπάρχουν πολλές αξιόλογες δυνάμεις. Αλλωστε το θέατρο έχει προχωρήσει πολύ. Το βλέπω και στο «Βικτώρια» όπου υπάρχουν παλαιοί και νέοι. Ετσι γίνονται οι δημιουργικές ανταλλαγές. Δίνεις τη φρεσκάδα της νιότης σου και παίρνεις την εμπειρία των Εκείνο που τον συγκινεί είναι η ανάπτυξη της περιφέρειας. «Κατάφερε να αναπτυχθεί, να καθιερωθεί με παραστάσεις που δεν στηρίζονται στη διαφήμιση, αλλά «βαδίζουν» στόμα με στόμα».
Ονειρα;«Μην περιμένετε να πω ότι θέλω να παίξω τραγωδία. Προτιμώ ένα σύγχρονο έργο και να μην προσβάλω τον θεατή». Οσο για το σινεμά, αν και έζησε τη χρυσή δεκαετία του ’60 με σκηνοθέτες όπως ο Δημόπουλος, ο Τζαβέλλας και ο Δαλιανίδης, πέρυσι δοκίμασε και την άλλη «φρουρά». «Η ταινία του Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα» ήταν άψογη συνεργασία από έναν σκηνοθέτη που πιστεύω πολύ. Μακάρι να ‘χα και άλλες προτάσεις για να παίξω. Μη νομίζετε ότι έχω και τις απορρίπτω. Την αλήθεια πρέπει να λέμε». Μέχρι τότε θα συνεχίσει αυτό που θέλει στο θέατρο. Επιλογές στα έργα και τις συνεργασίες αλλά πάντα θέατρο για παιδιά. «Πρέπει να ‘χεις γίνει παππούς για να καταλάβεις αυτήν τη γλυκιά εμπειρία».