Αγάπησαν τη ζωή και το δηλώνουν μετά μουσικής

Αγάπησαν τη ζωή και το δηλώνουν μετά μουσικής

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν είναι εύκολο να συναντάς τα μέλη ενός συγκροτήματος κάθε φορά που βγάζουν έναν καινούργιο δίσκο. Στην περίπτωση των Pulp, με τον πληθωρικό Τζάρβις Κόκερ, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο. Τώρα που δηλώνουν απροκάλυπτα ότι αγαπούν τη ζωή, («We love life»), όπως είναι ο τίτλος του τελευταίου τους άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, εμείς δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε πίσω από τους στίχους και τις μελωδίες. Μαθαίνουμε ότι συνεργάστηκαν με τον Σκοτ Γουόκερ. Μάθαμε επίσης ότι θέλησαν να αλλάξουν ύφος. Και τρόπο ζωής; Ευτυχώς που με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μπορούμε να μιλήσουμε με τα μέλη των Pulp, έστω και μέσω «δίσκου», ευτυχώς όχι ιπτάμενου. Και να μάθουμε ή μάλλον να ακούσουμε σε ένα cd-rom τις απόψεις τους για όλα, όπως για:

Τη βία: «Δεν έχω σκοτώσει ποτέ κανένα ζώο. Δεν έχω διαπράξει κανένα έγκλημα και ούτε σκοπεύω», λέει ο Τζάρβις Κόκερ. «Οι μόνες εμμονές που τρέφω τους τελευταίους εφτά μήνες έχουν να κάνουν με αυτόν τον δίσκο».

Την ανάθεση:«Τα πρώτα τραγούδια γράφτηκαν για την Μπιενάλε της Βενετίας. Μας ζητήθηκε να συνθέσουμε κάτι για να συνοδεύσουμε το έργο του Βρετανού εικαστικού καλλιτέχνη, Γκάρι Χιουμ. Αντί να παίξουμε μια από τα ίδια, προτιμήσαμε να πρωτοτυπήσουμε και να γράψουμε κάτι καινούργιο», λέει ο Νικ.

Την επανάληψη: «Ξεκινήσαμε να τιτλοφορήσουμε το άλμπουμ «Οι Παλπ αγαπούν τη ζωή» αλλά φοβηθήκαμε τα κλισέ. Αλλωστε είναι βέβαιο ότι ο Πρινς έχει ήδη βγάλει στο παρελθόν κάτι αντίστοιχο, όπως και οι Simply Red. Θελήσαμε να είμαστε θετικοί», λέει ο Στιβ.

Τη μουσική βιομηχανία: «Ορισμένα τραγούδια έπρεπε να μοιάζουν πιο επιθετικά από τις προηγούμενες φορές. Μέσα από τη μουσική, οι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν τα συναισθήματα που επιθυμούν, να εξωτερικεύσουν ακόμη και το θυμό τους. Ο κόσμος, που ζει σε βαρετές πόλεις, αναζητά μικρές ανάσες. Γράψαμε κάποια κομμάτια ως αντίδραση στο κατεστημένο. Γρήγορα κατάλαβα πως ακόμη και κάτι εξαιρετικά προσωπικό μπορεί να βιομηχανοποιηθεί αν δεν προσέξεις αρκετά. Ηθελα να δείξω πως αντιδρώ και αδιαφορώ για τους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας, για την ακρίβεια, την έχω γραμμένη».

Το τέλος: «Το The night that Minnie Timperly died περιέχει και κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία, περιγράφει ένα έγκλημα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το έγκλημα το έχω διαπράξει εγώ. Είναι μια ιστορία που ονειρεύτηκα για ένα 16χρονο κορίτσι που πηγαίνει σε ένα ρέιβ πάρτι, πλήττει αφόρητα και αποχωρεί με έναν άγνωστο που τελικά την σκοτώνει», λέει ο Τζάρβις.

Τη ζωή: «Το ομώνυμο τραγούδι, Ι love life, μοιάζει ξεκούρδιστο. Οταν το παίζουμε ζωντανά, ακούμε διαρκώς ότι κάτι δεν πάει καλά», παραδέχεται ο Τζάρβις Κόκερ. «Είναι ένα κομμάτι που απολαμβάνει κανείς να παίζει, όχι όμως και να ακούει. Περιγράφουμε την αγάπη για ζωή, κραυγάζοντας και όχι χαϊδεύοντας κανέναν. Είναι καλό να φωνάζεις αραιά και πού». Σαντυ Τσαντακη

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή