Είδαμε μαζεμένες τις υπόλοιπες ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού, που διεύρυναν τη συνολική εικόνα κάποιων τάσεων του νεανικού κινηματογράφου. (Σημειώνω ότι σε αυτό το επίσημο πρόγραμμα διεκδικούν τα βραβεία και τα φιλμ «Οι ακροβάτες του κήπου» του Δήμα, «Κάτω από τ’ άστρα του Γεωργίου», και «Βατ» της Δανέζη, για τις οποίες έγραψαν η Μ. Κατσουνάκη και Π. Παναγόπουλος).
Το «Μια έφηβη» του Εϊζι Οκούντα, προεκτείνει μια ιαπωνική παράδοση ερωτισμού και σεξουαλικών τελετουργιών, όπου η εικαστική εργασία στις εικόνες εγγράφεται και πάνω στα ανθρώπινα σώματα με το τατουάζ. Συμβολική παρουσία, αλλά και σφραγίδα μιας κυριαρχικής «προϊστορίας» του ατόμου. Ο μεσήλικας άνδρας παραδέρνει ωσότου συναντά το δεκαπεντάχρονο κορίτσι. Εκείνος έχει τατουάζ πουλιού με ένα φτερό. Αν το κορίτσι τατουαριστεί με ένα αντίστοιχο πουλί, θα πετάξουν άραγε μαζί, με τα δύο φτερά τους; Τυραννισμένος έρωτας, εσωτερικό πάθος, δύο γενιών με διαφορετική ιδιοσυστασία. Το σχήμα αυτό είναι υπερβολικά «τέλειο» για να ζητήσει την παραγωγική πλήρωσή του. Το φιλμ πάσχει από τον ίδιο «μπουκωμένο» προσχεδιασμό, θέματος και αισθητικής.
Στο άλλο άκρο της κινηματογραφικής έκφρασης το «Επίθεση με άνθρακα» του Σκωτσέζου Κένι Γκλένααν. Η παράδοση της αγγλικής σχολής, συνδυασμού ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, με γυρίσματα «ριζωμένα» στην καθημερινή πραγματικότητα, κάμερα στο χέρι και εξαιρετική πειστικότητα, διανομή κυρίως με ερασιτέχνες ερμηνευτές. Οι αρετές είναι φανερές. Και κάτι σχεδόν ανατριχιαστικό στην «πρόβλεψη»: Το θέμα είναι η τρομοκρατική επίθεση με βάκιλλους άνθρακα από κάποιον μανιακό νεοναζιστή στη Γλασκώβη, εναντίον όλων των εγχρώμων που ζουν σε μια περιοχή. Το φιλμ είχε γυριστεί το χειμώνα 2000- 2001! Δυστυχώς οι αρετές του παραμένουν στο επίπεδο του καλού ρεπορτάζ-τηλεταινίας. Αφηγείται μόνο του φανταστικά- πραγματικά γεγονότα, δεν πλάθει ανθρώπους και δράμα.
Δύο άλλες ταινίες εγκλωβίζονται στις επιταγές των καταναλωσίμων κινηματογραφικών ειδών, ενώ δεν στερούνται αρετών. Σχετικά πιο ενδιαφέρουσα η απόπειρα του Ρουμάνου Κρίστι Πούιου «Γερή μπάζα». Ενας νεαρός επαρχιώτης θα αρπάξει την ευκαιρία, που του προσφέρει ένας γκάνγκστερ, να μεταφέρει μια ύποπτη τσάντα στο Βουκουρέστι. Road movie και περιπέτεια, που θέλει να συλλάβει τους διαλόγους και τον ψυχισμό μιας αποπροσανατολισμένης νεολαίας, «ξεμένει» κι αυτή στον δρόμο, όπως οι φτωχοί ήρωές της.
Η γιουγκοσλαβική «Κινούμενος στόχος» του Σριντάν Γκολούμποβιτς, κινείται επίσης στα όρια της αστυνομικής περιπέτειας. Ενας αθώος νεαρός άσος της σκοποβολής προσπαθεί να προστατεύσει τον αδελφό του, ναυάγιο των ναρκωτικών, σκοτώνοντας έναν-έναν τους μαφιόζους. Στάνταρ σκηνοθεσία και σενάριο.
Τέλος, μια πιο εύθυμη και ανθρώπινη νότα: Η αλβανική «Τίρανα έτος μηδέν» του Φατμίρ Κότσι, είναι μια ηθογραφική σάτιρα της χαοτικής ζωής στην Αλβανία του 1997. Τίποτε δεν λειτουργεί, πολλοί ονειρεύονται να φύγουν, ο νεαρός αθώος ήρωας κρατάει το κεφάλι του καθαρό. Ωραία αίσθηση του χώρου, πολλά εύστοχα γκαγκ και ευρήματα διαλόγου, τρυφεράδα και σκληρότητα, παραλογισμός και κάποια κρυφή πικρία, ένας πιο πρωτόγονος Γκορίτσας.
Λογοτεχνικό πάθος