Ενας από τους σημαντικότερους γλύπτες της γενιάς που ανδρώθηκε μέσα στη δεκαετία του ’50, εξαιρετικός δάσκαλος, συνειδητός καλλιτέχνης αλλά και θεωρητικός, ο Γιώργος Νικολαΐδης, δεν υπάρχει πια. Αφησε την τελευταία του πνοή την Κυριακή, έπειτα από ολιγοήμερη ασθένεια. Γεννήθηκε στη Μαρώνεια της Ροδόπης το 1924 και σπούδασε στην αρχή Φυσικομαθηματικά στο ΑΠΘ και αμέσως μετά Γλυπτική στην ΑΣΚΤ, στο εργαστήριο του Τόμπρου, αλλά και του Απάρτη. Αρχισε την καλλιτεχνική του καριέρα στα μέσα της δεκαετίας του ’50 με χάλκινα και πήλινα γλυπτά, που αντλούσαν την έμπνευσή τους από την αρχαϊκή αγγειογραφία. Στη δεκαετία του ’60 επικεντρώνεται στην επεξεργασία του μετάλλου, ενώ λίγο αργότερα αναζητεί την κίνηση και τον ρυθμό ως αναπαραστατικά στοιχεία ενός κοσμικού χώρου και παράγει μερικά από τα πλέον αξιόλογα αφηρημένα γλυπτά της νεοελληνικής τέχνης.
Μέσα από έναν ιερατικό συμβολισμό τοποθετεί τις μορφές του στο χώρο και παράλληλα ενσωματώνει σ’ αυτές την κοσμική ρυθμική κίνηση. Τον απασχολεί το παιχνίδι ανάμεσα στο κενό και το πλήρες, κάτι που το συναντάμε συνεχώς στη δουλειά του. H έρευνα θα τον οδηγήσει στην εξισορρόπηση γλυπτικής φόρμας και κενού, το οποίο κενό αναδύεται πια ως ζωτικό στοιχείο της πλαστικής γλώσσας του καλλιτέχνη. Λίγο αργότερα, θα αρχίσει να δημιουργεί πρόσωπα τα οποία εντάσσει σε εικαστικά περιβάλλοντα, κάνει τα πρώτα του αγάλματα σε γύψο, τα οποία ντύνει με πραγματικά ρούχα. Ενα κόκκινο νήμα θα εμφανιστεί σε πολλά έργα του, ως έμμεση αναφορά στον ατέρμονα κύκλο της ζωής.
Η γλυπτική του Νικολαΐδη συχνά παραπέμπει στην τέχνη άλλων πολιτισμών. Στοιχεία που την χαρακτηρίζουν είναι η ιερατική αυστηρότητα, η έντονη μεταφυσική διάθεση, η αφαίρεση ως αξία βασισμένη πάντα στη μαθηματική θεωρία. Γι’ αυτόν, η αναπαράσταση νοείται ως τελετή αφιερωμένη στη δυσυπότατη ιδιότητα των ανθρώπων, στην αφηρημένη και τη συγκεκριμένη αντίληψη του κόσμου, στον έρωτα και το θάνατο. Μέσα από αυτήν την οπτική, άλλωστε, ερμηνεύεται και το τελευταίο έργο του «Μνήμη», που παρουσιάστηκε σε παρεκκλήσι του Μυστρά στο πλαίσιο της σπονδηλωτής έκθεσης «Ωρες Βυζαντίου, Εργα και Ημέρες στο Βυζάντιο».
Ο Γιώργος Νικολαΐδης δεν ήταν μόνο σημαντικός καλλιτέχνης, ήταν και σπουδαίος δάσκαλος. Δίδαξε στην ΑΣΚΤ γλυπτική από το 1970 – 91 και διετέλεσε πρύτανης στην ίδια σχολή από το 1984 – 89. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης, αλλά και της Επιτροπής Εικαστικών του ΥΠΠΟ. Πολλά από τα έργα του κοσμούν δημόσιους χώρους στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στο εξωτερικό.
Τη λύπη του για το θάνατο του καλλιτέχνη εξέφρασε και ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος. H κηδεία του θα γίνει αύριο Τετάρτη, στις 3.00 μ.μ., από το A΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Φόρος τιμής στα θύματα της 11ης Σεπτεμβρίου