Μπορεί να υποστηρίζει ότι «έχει ορατά όρια», ότι οι αντοχές του τον εγκαταλείπουν, ότι το «πακέτο είναι πολύ βαρύ», αλλά την ίδια στιγμή η φωνή του θερμαίνεται και το βλέμμα του βαθαίνει, όταν περιγράφει εικόνες από τη νέα του Τριλογία. O Θόδωρος Αγγελόπουλος, βρίσκεται 20 σχεδόν ημέρες πριν από την έναρξη των γυρισμάτων του πρώτου μέρους, που έχει τίτλο «Το λιβάδι που δακρύζει». Τα πρώτα πλάνα θα γυριστούν στη λίμνη Κερκίνη, όπου ο σκηνοθέτης έχει κατασκευάσει έναν προσφυγικό οικισμό από 100 κατοικίες. Και δεν είναι το μόνο στοιχείο που προδίδει το μεγάλο σε όγκο εγχείρημα. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο πίσω μέρος του διατηρητέου βιομηχανικού συγκροτήματος ΦΙΞ, προβάλλει η εικόνα της πόλης όπως ήταν στη δεκαετία του ’30. Εκατό περίπου ξύλινα και πλίνθινα σπίτια, θα γεμίσουν μέσα στους προσεχείς μήνες από ζωή και κίνηση (βλ. «K» 27/9). Χτίστηκαν ένα ένα, με προσωπική επίβλεψη του σκηνοθέτη (σκηνογράφοι Γιώργος Πάτσας – Κώστας Δημητριάδης). «Αυτό που γίνεται είναι πρωτοφανές σε επίπεδο ελληνικής παραγωγής», λέει ο Θ. Αγγελόπουλος. Και ανήκει στους ελάχιστους δημιουργούς που μπορούν ακόμη να «κάνουν το κέφι τους», γνωρίζοντας όμως ότι «μελλοντικά δεν ξέρει αν θα συνεχίσει να απολαμβάνει αυτό το προνόμιο».
Ενας πρώτος προϋπολογισμός της τριλογίας ανεβάζει το κόστος στα 6 δισ. δρχ. Το πρώτο μέρος υπολογίζεται στα 1 δισ. 700 χιλ. δρχ. H τολμηρή σύλληψη του σκηνοθέτη περιλαμβάνει ως και ένα ολόκληρο χωριό που βυθίζεται κάτω από το νερό. O καταυλισμός της Κερκίνης θα χαθεί μέσα σε μια πλημμύρα και ο φακός θα παρακολουθήσει τον αφανισμό βήμα βήμα. «Οταν το σκηνικό φτάσει ενάμισι μέτρο κάτω από το νερό θα κινηματογραφήσω τους ανθρώπους πάνω στις στέγες», προσθέτει. Διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Αντρέας Σινάνος.
Από την Οδησσό
Η ιστορία της τριλογίας αρχίζει στην Οδησσό το 1919-1920, τη στιγμή της εισόδου του Κόκινου Στρατού και της «εξόδου» μέρους του πληθυσμού. Τα βασικά πρόσωπα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι 5 και 3 ετών που μαζί με άλλους πρόσφυγες φτάνουν στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. H πρώτη περίοδος θα ολοκληρωθεί το 1949. Στη δεύτερη ταινία, με τίτλο «Το τρίτο φτερό», παρακολουθούμε τα ίδια πρόσωπα από το 1953 (την παραμονή του θανάτου του Στάλιν) ώς το 1974. Γυρίσματα θα γίνουν στο Δυρράχειο, στην Τασκένδη, στη Σιβηρία, στη Μόσχα, στην Τεργέστη, στη Νέα Υόρκη, ως τα σύνορα Καναδά – ΗΠΑ. H τρίτη ταινία («H αιώνια επιστροφή») διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στην Αμερική και «συναντάει» τους ήρωες στην τρίτη ηλικία. «Ολη η τριλογία εστιάζεται στη ζωή μιας γυναίκας, που διασχίζει τον αιώνα, και ενός έρωτα. Το πιο δυνατό στοιχείο στην ταινία είναι η γυναίκα? ο άντρας είναι πιο τρωτός», συνοψίζει ο Θ. Αγγελόπουλος.
Μία από τις μεγάλες δυσκολίες της παραγωγής ήταν η επιλογή των πρωταγωνιστών στις διαδοχικές ηλικίες που απαιτεί το σενάριο. O Νίκος Πουρσανίδης και η Αλεξάνδρα Αϊδίνη είναι οι δύο νέοι ηθοποιοί (πρωτοετείς στη Σχολή του Εθνικού), που θα εμφανιστούν στο πρώτο μέρος. O N. Πουρσανίδης πρωτόπαιξε στον κινηματογράφο στην ταινία του Βασίλη Βαφέα «Κάθε Σάββατο», ερμηνεύοντας το γιο του Κώστα Βουτσά. Τους ήρωες στη μέση ηλικία (γύρω στα 40) ενδέχεται να υποδυθούν ο Ηλίας Κωτέας και η Μελίνα Κανακαρίδη. Οσο για το τρίτο μέρος, ο Θοδ. Αγγελόπουλος θα αναζητήσει τους πρωταγωνιστές του στη Ρωσία.
Η τεράστια αυτή παραγωγή -το πρώτο μέρος θα προβληθεί το 2002 στη Μόστρα της Βενετίας- δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί χωρίς την αυθόρμητη και ανιδιοτελή υποστήριξη πολλών ανθρώπων. Κατ’ αρχάς του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Βαλασόπουλου, του ΟΛΘ, ξενοδόχων, βιοτεχνών, ιδιωτών. Επίσημοι χρηματοδότες είναι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (1 δισ. δρχ.), η ET (450 εκ. δρχ.), η Γαλλία (1 δισ. δρχ.), η Ιταλία, η Γερμανία, η Ρωσία ( από 1 εκ. δολάρια). Τα ποσά αυτά αφορούν το σύνολο της παραγωγής.