O σκοπός επετεύχθη. H 9η διοργάνωση της Art Athina που εγκαινιάστηκε προχθές το βράδυ από τον υπουργό Πολιτισμού, μας έκανε όντως να νιώσουμε πολλά πράγματα. Δεν ήταν μόνο ο προκλητικός τίτλος «Make me feel» του φετινού αφιερώματο στις σκανδιναβικές χώρες, αλλά και η δυναμική των ελληνικών έργων που ενίσχυσε την πίστη μας ότι η εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή είναι σε καλό δρόμο. Παράλληλα, τόσο ο σχεδιασμός της έκθεσης, η διαρρύθμιση του τεράστιου χώρου των 5,500 τ.μ. όσο και το ενημερωτικό υλικό των περιπτέρων, πρόδιδαν επαγγελματισμό και μεράκι. O Ευάγγελος Βενιζέλος χαιρέτισε την προσπάθεια με μια σημαντική ανακοίνωση: H Ελλάδα θα είναι η τιμώμενη στην περίφημη ARCO της Ισπανίας το 2004? μια διοργάνωση που είναι για τα εικαστικά, ό,τι η έκθεση για το βιβλίο.
Στις εγκαταστάσεις την Helexpo στο Μαρούσι, επικρατούσε μια χαρούμενη αναταραχή: νεαρόκοσμος, φιλότεχνοι ώριμης ηλικίας, πρέσβεις ξένων κρατών, συνεργεία της νορβηγικής τηλεόρασης, καταξιωμένοι αλλά και πρωτοεφανιζόμενοι -σε Art Athina- γκαλερίστες και καλλιτέχνες και κυρίως, μια χορταστική δόση τέχνης: τριακόσιοι δημιουργοί εκθέτουν τα έργα τους, ελπίζοντας όχι μόνο να προσελκύσουν το αγοραστικό ενδιαφέρον, αλλά να μας κάνουν να σταθούμε, να σκεφτούμε, να νιώσουμε. Οι ιδιοκτήτες αιθουσών είχαν μάλλον συγκρατημένο ενθουσιασμό. Φέτος -εξαιτίας των τρομοκρατικών επιθέσεων- θα έρθουν πολύ πιο λίγοι ξένοι συλλέκτες σε σχέση με την περυσινή χρονιά.
Ο Joh- Peter Nilsson, ο Σουηδός επιμελητής του «Make me feel» προσπαθούσε να μυήσει τους επισήμους στο πνεύμα της σύγχρονης τέχνης των βόρειων χωρών: η φύση είναι πάντοτε παρούσα, αλλά οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει. Οι νέοι Σκανδιναβοί καλλιτέχνες στρέφονται στην κοινωνία και τον εαυτό τους, με τόλμη και ειλικρίνεια. Τα έργα των Ελλήνων του φάνηκαν περισσότερο «εξωστρεφή», αλλά καμωμένα με την ίδια αγωνία που χαρακτηρίζει τους καλλιτέχνες παντού ανά την υφήλιο: «Το κριτήριο της δημιουργίας δεν είναι πλέον «Ποιός είμαι;» αλλά «Πού είμαι;» ή «Πότε είμαι;»»
Ο πολυτάλαντος Ισπανός αρχιτέκτονας, πολίτης πλέον του κόσμου, που συνδυάζει την τέχνη με την τεχνική, θεωρεί ότι η «αρχιτεκτονική είναι μια λέξη ελληνική». Πόλεις και άνθρωποι, παρατηρεί, αποτελούν ένα ζωντανό δεσμό της σύγχρονης εποχής αλλά οι σύγχρονες πόλεις έχουν χάσει την ανθρώπινη διάστασή τους, λόγω της ραγδαίας και ανεξέλεγκτης επέκτασής τους χωρίς σχέδιο και προγραμματισμό. Γι’ αυτό το όραμα στο έργο του είναι να δώσει μια πνοή στις πόλεις και σε υποβαθμισμένες περιοχές με αξιοπρέπεια στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. «O άνθρωπος είναι το μέτρο και αυτό κρύβεται πίσω από το έργο μου», ανέφερε.