«Καλό ταξίδι, συνάδελφε», ήταν η τελευταία φράση της αντιπροέδρου της ΕΣΗΕΑ, Φάνης Πετραλιά, χθες το μεσημέρι στο Γ΄ Νεκροταφείο, στην κηδεία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Ανδρέα Φραγκιά. Διακριτικά και αθόρυβα, όπως έζησε, έκανε την τελευταία του διαδρομή, ο Ανδρέας Φραγκιάς. Και μοναχικά. H οικογένειά του -η γυναίκα του Κούλα και οι δύο κόρες του-, λίγοι συγγενείς και φίλοι. Ελάχιστοι από τον χώρο των πανεπιστημιακών (οι Γεράσιμος Βώκος, Αντεια Φραντζή, Ερη Σταυροπούλου), ο εκδότης του «Αντί» Χρ. Παπουτσάκης, ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, η Σόνια Ιλίνσκαγια, ο Τάκης Καρβέλης, ο Νίκος Κιάος, ο κριτικός Χρίστος Αλεξίου, ο Μήτσος Κασόλας, ο Αντώνης Καρκαγιάννης. Ελάχιστα και τα στεφάνια: του EKEBI, του Αντώνη Σαμαράκη, της ΕΣΗΕΑ, του «Κέδρου»… Από τον πολιτικό κόσμο, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Νίκος Κωνσταντόπουλος. Υπήρχαν σίγουρα πολλοί περισσότεροι που το έμαθαν αργά, και δεν πρόλαβαν ή δεν μπόρεσαν να αποχαιρετίσουν τον Ανδρέα Φραγκιά. Χρειάζεται όμως απεριόριστη μεγαθυμία για να ισχύσει η ίδια δικαιολογία σχετικά με την απουσία του λογοτεχνικού κόσμου, ιδιαίτερα της νεότερης γενιάς. O ίδιος, όπως λένε όσοι τον γνώρισαν προσωπικά, θα το αντιμετώπιζε με σαρκαστική ηρεμία. Κι ίσως να μιλούσε για το σημερινό «Λονγκ Αϊλαντ» – όχι της Μακρονήσου, αλλά του σύγχρονου κόσμου. Ηταν ίσως ο τρόπος που είχε μάθει να αντιμετωπίζει τη ζωή και τους ανθρώπους. Οσοι τον γνώρισαν και τον συναναστράφηκαν θα νιώθουν πιο κερδισμένοι, θα ξέρουν τον τρόπο «να γλυκαθούν και να παρηγορηθούν». Για τους υπόλοιπους υπάρχουν τα τέσσερα βιβλία του και ο μονόλογός του.
Ο συγγραφέας, ο δημοσιογράφος, ο πολίτης
«Μπορεί μια εφημερίδα να έχει τις καλύτερες υπογραφές. Κείμενα υπογεγραμμένα από αρθρογράφους, εξαίρετα. Εκείνο που την προσδιορίζει όμως είναι τ’ ανώνυμα κείμενά της. Την προσωπικότητα της εφημερίδας τη χαρακτηρίζει η ανώνυμη είδηση. Το να κατορθωθεί να γραφτεί μια πλήρης είδηση είναι σπουδαίο. Στην πλήρη της έννοια, η είδηση είναι αρκετά ζόρικη υπόθεση». Μία από τις απόψεις του Ανδρέα Φραγκιά που κατέθεσε στη δημοσιογράφο Λένα Δουκίδου στο αφιέρωμα του περιοδικού «Αντί» (Μάιος 2000).
O Ανδρέας Φραγκιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921. Τελείωσε το Πρακτικό Τμήμα του Βαρβακείου Πρότυπου Λυκείου το 1939, συμμαθητής του Αρη Αλεξάνδρου, με τον οποίο συνδέθηκε στενά, και άρχισε να φοιτά στην ΑΣΟΕΕ, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Από νωρίς μοίρασε τη γραφή του ανάμεσα στον δημοσιογραφικό και τον πεζογραφικό λόγο. Στη δημοσιογραφία εμφανίστηκε το 1940, στο περιοδικό «Παρασκήνια». Εντάχθηκε από τις αρχές της Κατοχής στη Φοιτητική Κομμουνιστική Οργάνωση και μέχρι το 1947 -οπότε συνελήφθη και εξορίστηκε στην Ικαρία- εργαζόταν στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα». Από το 1950-1952 υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στη Μακρόνησο. Επιστρέφοντας εργάστηκε στις εφημερίδες «Εμπρός», «Φιλελεύθερος», «Ωρα», «Αλλαγή», «Αυγή» και «Ανεξάρτητος Τύπος». Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 συνεργάζεται με το περιοδικό «Εικόνες» και τη «Μεσημβρινή». Στη δικτατορία αυτοεξορίστηκε για λίγους μήνες, με τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του, στο Παρίσι, αλλά γρήγορα επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε στην εγκυκλοπαίδεια «Δομή» ως μεταφραστής. Από το 1974 μέχρι το 1985 εργάστηκε στην «K». Είχε την ευθύνη της στήλης «Γράμματα αναγνωστών». O διάδοχός του στη στήλη, Δημήτρης Καρατζής, θυμάται έναν γλυκύτατο άνθρωπο με αστείρευτο χιούμορ. «Είμαι υπερκάτω χρημάτων», ήταν η αγαπημένη του φράση για τα οικονομικά. Και τον ρωτούσε πάντα για τους σταθερούς επιστολογράφους της «K». Με τι καταπιάστηκε δημοσιογραφικά; Το λέει ο ίδιος στη Λένα Δουκίδου: «Περί πάντων και άλλων τινών. Με εξαίρεση δύο: τα αθλητικά και τα πολιτιστικά. Καλλιτεχνικά, λογοτεχνικά δεν έγραψα ποτέ».
Εγραψε μόνο τέσσερα βιβλία: «Ανθρωποι και σπίτια» (1955), «Καγκελόπορτα» (1962), «Λοιμός» (1972) και το δίτομο «Πλήθος» (1985-1986) από τις εκδόσεις «Κέδρος». Τον Ιανουάριο του 2001 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πόλις», σε επιμέλεια Μισέλ Φάις, ένας «Μονόλογος του Ανδρέα Φραγκιά». H τελευταία κριτική προσέγγιση στο έργο του είναι της Ερης Σταυροπούλου στο βιβλίο της «Προτάσεις ανάγνωσης για τη πεζογραφία μιας εποχής» (εκδόσεις «Σοκόλης»).