Μια σελίδα τυπογραφίας…

2' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Κείμενα 1969 – 1989. Μια στιγμή στην τυπογραφία»

Κείμενα: Γεωργία Παπαγεωργίου – Κλαίρη Μιτσοτάκη

Διάθεση: εκδ. Καστανιώτη

«Εικόνες και συμβολικές κατασκευές του παρελθόντος εντυπώνονται, σχεδόν με τον τρόπο της γενετικής πληροφορίας, στην ευαισθησία μας», γράφει ο Τζωρτζ Στάινερ στο βιβλίο του «Στον πύργο του Κυανοπώγωνα».

Ανοίγοντας το βιβλίο της Γεωργίας Παπαγεωργίου για τον Φίλιππο Βλάχο και τις εκδόσεις «Κείμενα», για την εικοσαετία της ανάπτυξης των Ελλήνων εκδοτών, δύο στοιχεία ανασύρθηκαν αυτόματα ως «συμβολικές κατασκευές του παρελθόντος»: η κοινή μας καταγωγή με τον Φίλιππο Βλάχο (η Κέρκυρα) και το κοινό -με τον πατέρα μου- επάγγελμά του. Στοιχεία που έδωσαν, εκ πρώτης, άλλο ειδικό βάρος στο βιβλίο.

Η υποκειμενικότητα, όμως, και ο συναισθηματισμός δεν είναι οι μόνοι λόγοι για να σταθεί κανείς σ’ αυτό το βιβλίο, γιατί επιφυλάσσει εκπλήξεις και χαρές. Πρώτ’ απ’ όλα με τη δομή του: κείμενο, φωτογραφίες, εξώφυλλα των εκδόσεων, κείμενο.

Οι εκδόσεις

Ενα κείμενο -της Γεωργίας Παπαγεωργίου- που χρωματίζει (με τα χρώματα της μελαγχολίας και την αίσθηση της πληρότητας) τον άνθρωπο, την εποχή, την τέχνη της τυπογραφίας? με τη μυρωδιά του αντιμόνιου να αναδύεται και με το βλέμμα στο σήμερα της τυπογραφίας: «Θέλησα λοιπόν ένα βιβλίο που να δείχνει ένα τέλος και μια αρχή. Μια συνέχεια, καλύτερα, με άλλους όρους. Ηλεκτρονικούς. Δουλεύοντας τα τελευταία δέκα χρόνια κυρίως με αυτούς τους άλλους όρους διαπίστωσα πως η καινούργια τεχνολογία μπορεί να φτιάξει επίσης σωστά και, ίσως, εξίσου ωραία βιβλία. (…) Ετσι δεν δίστασα να αποφασίσω πως το βιβλίο που ήθελα να βγάλω για την τέχνη που σβήνει και που τόσο αγάπησα, για τον Φίλιππο -τον τυπογράφο και εκδότη Φίλιππο- και για τα «Κείμενα», έπρεπε να δουλευτεί με τη νέα τεχνολογία. Ενα τέλος λοιπόν και μια αρχή». Ακολουθούν οι φωτογραφίες από την κάθε φάση της παραδοσιακής στοιχειοθεσίας: από το μάζεμα των γραμμάτων μέχρι την τελική διόρθωση και τη διάλυση. O κατάλογος των βιβλίων που εξέδωσαν τα «Κείμενα» έχει σειρά, τα εξώφυλλα, ο τύπος του χαρτιού, τα αντίτυπα, οι κολοφώνες, «μια μικρή σοδειά, μια σελίδα στην τυπογραφική και εκδοτική περιπέτεια». Μια σελίδα όμως από τις πιο πυκνές, αφού αναδεικνύει εκδοτικές επιλογές, φιλολογικές και ανθρώπινες παρέες, κατευθύνσεις, στόχους.

Κι ο άνθρωπος

Κι αν μέχρι τη σελίδα 140 του βιβλίου κυριαρχούσαν οι εκδόσεις και η διαδρομή των «Κειμένων» και του εκδότη τους, η Κλαίρη Μιτσοτάκη, στο δικό της κείμενο, παρουσιάζει την προσωπικότητα, τα χαρακτηριστικά του Φίλιππου Βλάχου, «τα ρεύματα πολιτισμών που συγκεράστηκαν μέσα στον Φίλιππο κι έφτιαξαν την καρδιά του».

Για τη κερκυραϊκή προφορά του: «Ολοι εμείς οι άλλοι κοντεύαμε να γίνουμε «μάτια»».

Για «την παράξενη αποτραβημένη εσωτερική του ζωή (που) δεν πρέπει να την έμαθε ποτέ κανείς, όσες δεκάδες ανθρώπων κι αν ισχυριστούν ότι είχαν μια στενή, εγκάρδια και γεμάτη ανταλλαγή σχέση μαζί του (και θα λένε όλοι αλήθεια)».

Για τη «βούληση, (την) ενόραση και (τη) διάνοια (που) ήταν τόσο ωραία μοιρασμένα μέσα σ’ αυτόν τον άνθρωπο, ώστε κανένα να μη σε κουράζει με το βάρος του, κι ενώ ήταν πρόσωπο με βαρύτητα, πάντα η παρουσία του ήταν λεπτή κι ανάλαφρη ανάμεσα σε άλλους πιθανότατα ελαφρότερους αλλά ενδεχομένως και πιο βαρύγδουπους εταίρους».

Παρ’ ότι είναι ένα βιβλίο με έντονη συγκινησιακή φόρτιση, είναι -την ίδια στιγμή- ένα βιβλίο που σε μαθαίνει, σε μελαγχολεί και σε παρηγορεί. Σε κάθε σελίδα.

Ερωτας και θάνατος στη Μασσαλία

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή