Το τανγκό είναι η θρησκεία μας

Το τανγκό είναι η θρησκεία μας

2' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Θυμάμαι πριν από πέντε μήνες πόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση στην Αργεντινή. O κόσμος δεν είχε λεφτά, οι τράπεζες ήταν κλειστές. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από διαδηλωτές και φωτιές. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία μαίνονταν. Πολλοί υπέφεραν από την πείνα. Κι όμως έρχονταν να μας δουν να χορεύουμε τανγκό. Να ακούσουν τις μελωδίες. Τους ανακούφιζε». O χορογράφος και καλλιτεχνικός διευθυντής του σχήματος Tango por dos, Miguel Angel Zotto, που επισκέπτεται τη χώρα μας για τρίτη φορά και εμφανίζεται απόψε, αύριο και μεθαύριο στον Λυκαβηττό, τονίζει στην «K» πόσο ιερή υπόθεση είναι για τους συμπατριώτες του το τανγκό. «Μέσα από αυτό, οι απλοί, λαϊκοί άνθρωποι βρίσκουν ένα μέσο έκφρασης. Αλλωστε μπορεί εδώ στην Ευρώπη το τανγκό να πήγε κατευθείαν στα σαλόνια, μην ξεχνάτε όμως ότι γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Αϊρες».

Αν εμείς λοιπόν το αντιμετωπίζουμε σαν ένα μουσικό είδος που ήταν της μόδας στην εποχή των παππούδων μας, οι Αργεντίνοι το θεωρούν την «ψυχή του έθνους τους», όπως μας εξηγεί ο Zotto που φέρνει μαζί του δέκα χορευτές, επτά μουσικούς και δύο τραγουδιστές. Μαζί τους θα παρουσιάσει την παράσταση «Una noche de Tango» που χωρίζεται σε δύο μέρη: «Στο πρώτο μέρος, ξεκινάμε με μιλόνγκες από το Μπουένος Αϊρες. Οι χορευτές μας δείχνουν πώς προσεγγίζουν και προσπαθούν να γοητεύσουν μια γυναίκα, πως την καλούν να χορέψει μαζί τους. Στο δεύτερο μέρος μεταφερόμαστε στο Παρίσι, σε ένα πολυτελές καμπαρέ, με ακριβά ρούχα και πιο σύγχρονες χορογραφίες». Οι φωτισμοί και τα κοστούμια δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που συνεπαίρνει τους θεατές.

Σύμφωνα με τον Zotto, αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία δεν είναι τόσο η ιστορική διαδρομή του τανγκό, όσο το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα ο κόσμος στην Αργεντινή νιώθει ταυτισμένος με αυτό: «Είναι σαν θρησκεία για εμάς. Μεσα από αυτό προσεγγίζουμε από την παιδική μας ηλικία τη μουσική, την ποίηση και τον χορό.

Επειδή ακριβώς το τανγκό το δημιούργησαν λαϊκοί συνθέτες και ποιητές, αυτός είναι ο λόγος που το αγαπά τόσο ο λαός και δεν του γύρισε ποτέ την πλάτη. Νιώθουμε ένα με αυτό. Ακόμα και σε αυτήν τη δύσκολη οικονομικά περίοδο που πέρασε η χώρα, οι άνθρωποι στράφηκαν πάλι στο τανγκό. H κουλτούρα μας έγινε κάτι σαν ασφαλές καταφύγιο.

Η δύναμή του είναι η διαχρονικότητά του. Φανταστείτε τραγούδια που γράφτηκαν πριν από τόσα χρόνια, που αναφέρονται στις δύσκολες συνθήκες και σήμερα εκφράζουν πάλι τον πόνο, την απόγνωση, την αγανάκτηση για εκείνους που εκμεταλλεύονται τους φτωχούς. Είναι σαν να γράφτηκαν μόλις τώρα».

Τολμούμε να ζητήσουμε από τον Zotto μια πρόβλεψή για το μέλλον του τανγκό: «Θα έλεγα ότι από αυτήν την άποψη το τανγκό είναι διασφαλισμένο όπως και η κλασική μουσική που όσα χρόνια και αν περάσουν θα παίζονται τα έργα του Μπετόβεν ή του Μότσαρτ. Το ίδιο θα συμβεί και με τις συνθέσεις του Τροΐλο, του Πιατσόλα, του Γαρδέλ. Μπορεί να μην ξαναγεννηθούν τέτοια ταλέντα, όμως εμείς οι νεότεροι μπορούμε να στηριχθούμε στο έργο τους και να πάμε παραπέρα. Θα πρέπει επίσης να σας πω ότι υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της μουσικής παράδοσης του τανγκό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Δεν μιλώ τόσο για τους μουσικούς που γνωρίζουν και μελετούν την ιστορία του, όσο για τους λάτρεις του».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή