«Πριν από μερικά χρόνια, ο Ελία Καζάν βραβεύτηκε με ένα Οσκαρ για το σύνολο της προσφοράς του στον κινηματογράφο. Δεν είναι καιρός, η ίδια επιτροπή να τιμήσει έναν σκηνοθέτη σαν τον Ζυλ Ντασσέν;», διερωτάται σε πρόσφατο δημοσίευμα του στην Guardian, ο Ντέιβιντ Τόμσον. Σε ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του σκηνοθέτη, ο γνωστός ιστορικός και κριτικός του κινηματογράφου, αναφέρεται διεξοδικά στις πρώτες εμπειρίες του Ντασσέν, ως νεαρό παιδί στη φτωχογειτονιά του Χάρλεμ, ανατρέχει την πορεία του, ως ηθοποιού και σκηνοθέτη στο Εβραϊκό Θέατρο της Νέας Υόρκης, μέχρι τη στιγμή που οι αριστερές του τάσεις άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα στην ανερχόμενη καριέρα του στο Χόλιγουντ. O Ντ. Τόμσον συνεχίζει την συναρπαστική ιστορία του Ντασσέν, από την Νέα Υόρκη έως το Λονδίνο και το Παρίσι, (όπου και γύρισε μερικές από τις πιο γνωστές του ταινίες), για να σταθεί στη μοιραία του συνάντηση με την Μελίνα Μερκούρη (Κάννες – 1955), όταν βραβεύτηκε για το «Ριφιφί».
Ο Ντέιβιντ Τόμσον υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Κάποτε ο Ελία Καζάν ήταν ένας από τους ανθρώπους που ο Ζυλ Ντασσέν, θαύμαζε. Ομως από την δεκαετία του 1950, όταν ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης υποχώρησε στις πιέσεις των μακαρθιστών και τον κατέδωσε, εκείνος αποφάσισε να μην του ξαναμιλήσει. Σήμερα, παρ’ όλο που ο Ντασσέν ζει στην Ελλάδα, παραμένει ένας Αμερικανός πολίτης, τρομοκρατημένος με τον τρόπο που εξελίσσεται ο κινηματογράφος στην Αμερική».
– «Αχαρνής» του Αριστοφάνη από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας απόψε και αύριο στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη». Σκηνοθεσία: Γιώργος Αρμένης. Σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη. Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Κοστούμια: Μπιάνκα Νικολαρεΐζη. Χορογραφίες: Βάλια Παπαχρήστου και Φώτης Νικολάου. Παίζουν οι Γ. Αρμένης, N. Μπουσδούκος, Ντ. Καρύδης, B. Χαλακατεβάκης κ.ά.